Όλο και συχνότερα τον τελευταίο καιρό ακούμε για πρωτοβουλίες πολιτών που κάνουν ευκολότερη τη ζωή των συνανθρώπων μας. Συσσίτια και ανθρωπιστική βοήθεια από εθελοντές που ανακουφίζει χιλιάδες αδύναμους συνανθρώπους μας, υποστήριξη ιδρυμάτων που η αναλγησία του δοτού κρατικού μορφώματος οδηγεί στην απόγνωση, οργάνωση και συνεννόηση με παραγωγούς για την παραγκώνιση των αισχροκερδών μεσαζόντων και την ωφέλεια παραγωγών και καταναλωτών.
Δράσεις που πριν μερικά χρόνια θεωρούνταν αδιανόητες,μιας και οι Έλληνες είχαν καθηλωθεί από τη συνεχόμενη καλλιέργεια του ωχαδελφισμού και της αδράνειας. Τώρα, όμως, που το πολιτικό σύστημα με εκφραστή του το σαθρό και σάπιο κρατικό μόρφωμα που δημιούργησε έδειξαν με τα μελανότερα χρώματα τις καταστροφικές προθέσεις τους για τους Έλληνες, μοιάζει σαν η πλύση εγκεφάλου δεκαετιών να διαλύεται μπροστά στην αλληλεγγύη που είναι ο μόνος δρόμος για επιβίωση και αναγέννηση.