Κάθε λαός είναι άξιος της Μοίρας του.. Εκείνης της Μοίρας που ο ίδιος φτιάχνει! Μια και «μπορεί κάποιος να πει σε έναν άλλο να πάει να πέσει στο πηγάδι, μα αν πάει θα φταίει ο ίδιος, κι όχι εκείνος που το είπε». Αυτό έλεγαν οι παλιοί, όταν κάποιο παιδί έλεγε πως έκανε κάτι επειδή του το είπε ένας φίλος. Απλή σοφία, που να την ξεχάσουμε τείνουμε. Μια και η απόφαση για ότι μας συμβαίνει από όσα πράττουμε, είναι δική μας, ότι και να μας πουν, ότι και να μας συμβουλέψουν, όσο κι αν μας κοροϊδέψουν. Γι’ αυτό έχουμε τη Νόηση, και τη Διάκριση. Για να ξεχωρίζουμε την κοροϊδία απ’ την Α-λήθεια..
Τι γίνεται όταν δεν το κάνουμε όμως..; Τότε.. Μπορεί να βλέπουμε έναν «πολιτικό», που μας είπε ψέματα για να κλέψει τις ψήφους της «πλειοψηφίας» (τα εισαγωγικά πάνε στο ότι με το 30% αποχή που υπήρχε στις βουλευτικές, το 40% του ΠΑΣΟΚ, ήταν στην ουσία ένα 30% του συνόλου, κι αυτό πολύ μπορεί να είναι..). Έναν πολιτικό που είπε ψέματα, πως δεν ήξερε την κατάσταση, που μας κορόιδεψε με δήθεν μονόδρομους, ενώ υπήρχαν κι άλλες λήσεις, που έκλεψε λεφτά από γέροντες, παιδιά χήρες και ορφανά, για να τα δώσει σε τραπεζητο-λήσταρχους, και τόσα άλλα, να συνεχίσει να μας εμπαίζει..
«Ο κ. Ρεν μπορεί να λέει αυτό που θέλει (για πρόσθετα μέτρα) αλλά βρισκόμαστε σε μια διαπραγμάτευση. Δεν έχουμε μιλήσει για μισθούς και συντάξεις. Αυτή είναι η κόκκινη γραμμή μας».. Τα ίδια που έλεγε πριν κόψει τους μισθούς και τις συντάξεις πριν έξι μήνες, πριν πάει τα όρια συνταξιοδότησης στα 70, κι αυτό για συντάξεις πείνας, πριν ξεπουλήσει την Ελλάδα, για λεφτά που τα μεγάλα κόμματα και οι οπαδοί τους έφαγαν..
Κι εμείς τι κάνουμε..; Καθόμαστε και τον βλέπουμε, και ακούμε τα τσιράκια του στις οθόνες και παντού, να τον υπερασπίζονται και να λένε «Ή Γιωργάκης, ή πτώχευση..». Λες και δεν ξέρουν ότι έχουμε πτωχεύσει, λες και δεν το βλέπουμε κάθε μέρα γύρω μας.. Λες και το θέμα δεν είναι το αν θα πτωχεύσουμε, μα το πότε θα μας το ξεφουρνίσουν.. Και θα μας το πουν, όταν όλη την Ελλάδα υποθήκη θα έχουν βάλει, όταν όλες τις μικρο-καταθέσεις θα έχουν κλέψει, όταν θα μας έχουν εξαθλιώσει σα λαό και σαν Ανθρώπους..
Μπορεί να ακούγονται άσχημα τα παραπάνω, μα δεν είναι στ’ αλήθεια.. Είναι μια ευκαιρία όλο αυτό που γίνεται.. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, είναι Ευκαιρία..
Ας πάρουμε παράδειγμα τους Γάλλους. Εκεί,…
Για τη Συνέχεια, Πατήστε ΕΔΩ!
Κανόνας είναι 1) Nα τηρούμε χρονική απόσταση τουλάχιστον 2-3 ωρών, από την προηγούμενη ανάρτηση και 2) να μην βάζουμε αναρτήσεις που αφορούν, κόμματα, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!
Εκβιαστικά διλήμματα έθεσε ο πρωθυπουργός της χώρας κύριος Παπανδρέου ενόψει της εκλογικής αναμέτρησης της 7ης Νοεμβρίου, η οποία έχει λάβει το χαρακτήρα εθνικού δημοψηφίσματος, σχετικά με τη νομιμοποίηση από τον ελληνικό λαό της πολιτικής του μνημονίου.
Γράφει ο Γιάννης Πρεβενιός
Ο υπόλοιπος χρόνος της δίωρης διακαναλικής συνέντευξης ήταν μία παρωδία. Άσχετα με το περιεχόμενο των ερωτήσεων, ο Παπανδρέου ξεδίπλωνε δεκάλεπτες τοποθετήσεις που δεν απαντούσαν σε τίποτα. Κοινός παρονομαστής σε όλες αυτές τις τοποθετήσεις, το ότι για όλα φταίει η προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, το πόσο λυπάται για τα μέτρα που επιβάλλει, το πόσο αναγκαία και αναπόφευκτα είναι αυτά και τέλος το πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη οι πολίτες να ψηφίσουν τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ έτσι ώστε να μη θυμώσουν οι αγορές. Προσωπικά, μου θύμισε τον Πέπε, τον μικρό Ιβηρα από το κόμικ "Ο Αστερίξ στην Ισπανία", ο οποίος όποτε ήθελε να πραγματοποιηθούν οι εξωφρενικές απαιτήσεις του κράταγε την αναπνοή του μέχρι να του κάνουν το χατήρι. Μόνο που αυτός ζητούσε βόλτες και παιχνίδια, ενώ ο Παπανδρέου ζητά τη συνενοχή μας στην καταστροφή του κοινωνικού ιστού της χώρας.
Γράφει ο Γιάννης Πρεβενιός
