Στόχος και Όραμα: Η Λαμπερή ΕΛΛΑΔΑ

Μετά από λίγες ημέρες περισυλλογής και ηρεμίας, μακριά από τα μέσα ενημέρωσης, το ίντερνετ και τα blog επιστρέφω και πάλι στους αγαπημένους μου φίλους και αναγνώστες. Πριν αναφερθώ σε οτιδήποτε άλλο δεν μπορώ παρά να απλώσω πρώτα μπροστά σας την κατάσταση και το όραμα που θα μας βοηθίσει να ανασυνταχθούμε με θέρμη και με πίστη για να αντιστρέψουμε την όψη των πραγματων.

Η ένταση που βιώνει ολόκληρη η χώρα όπως φαίνεται δεν βρίσκει ακόμη φανερές φωτεινές διεξόδους και μάλλον μας περιμένουν ακόμη μεγαλύτερες ανακατατάξεις και ανατροπές... όμως είναι για καλό μας τελικά και θα σας εξηγήσω γιατί ευθύς αμέσως.

Μέσα σε έναν κόσμο που ερμηνεύεται και αυτοπροσδιορίζεται μέσα από αντιθέσεις είναι πολύ εύκολο να βλέπουμε τις "σκιές", τα "άσχημα" και τα "κακά" στους γύρω μας και να τα κρίνουμε, όμως δυστυχώς οι λιγότεροι από εμάς αναζητούμε αυτά τα "αρνητικά" κομμάτια στον εαυτό μας...

Ένας φόβος και μια τεράστια ανασφάλεια φουντώνει απ΄άκρη σ΄άκρη σε όλη τη χώρα μας και ένα κύμα μικρών και μεγάλων κατηγορώ θεριεύει. 

Ωστόσο υπάρχει και ΦΩΣ, υπάρχει ένα όνειρο και ένας πόθος για κάτι καλύτερο που έρχεται και σχηματίζει όλο και πιο δυναμικά το περίγραμμα του στις ψυχές όλων των Ελλήνων: να δούμε τη χώρα μας και πάλι να λάμπει!

Προσπάθειες, ιδέες και σκέψεις, σκόρπιες ακόμη μεν, δείχνουν πως άρχισε να ωριμάζει ένα νέο όνειρο για τη χώρα των Ελλήνων. 

Πολλοί θα απορείται πως μπορώ να μιλώ για φωτεινά όνειρα την ώρα που οι περισσότεροι νιώθουν έναν εφιάλτη...

Κι όμως τα πράγματα είναι πιο απλά από όσο φαίνεται και πιο δίκαια από όσο νομίζουμε. 

Όλοι μας αναγνωρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια το γεγονός πως η κοινωνία μας νοσεί, πως η Ελλάδα έπαψε να διέπεται από τις διαχρονικές αξίες και τα ιδανικά της. Πως η Ελλάδα ξέχασε την ταυτότητα της... Όμως οι λιγότεροι αναγνωρίσαμε το γεγονός πως η ασθένεια της Ελλάδας είναι η ίδια η αμνησία της. Εμείς, τα κύτταρα της Ελλάδας, πάψαμε να αναζητούμε το τέλειο, το όμορφο, το φωτεινό. Εμείς πρώτοι γυρίσαμε την πλάτη στις αξίες που κάποτε είχαν δημιουργήσει το μεγαλείο της Αρχαίας Ελλάδας. Εμείς πάψαμε να ονειρευόμαστε το άριστο και βολευτήκαμε για πολύ καιρό στη μετριότητα... Εμάς χτύπησε η λήθη και βουτηγμένοι στο ψεύτικο, το δανικό, το αλλότριο αποξενωθήκαμε από το ίδιο μας το "ΕΙΝΑΙ".

Εμείς προδώσαμε τις αξίες πολύ πριν μας προδώσουν οι θεσμοί. Εμείς ξεχάσαμε να είμαστε φωτεινοί -ΕΛ-ΛΗΝΕΣ- και ζούσαμε επί αιώνες κάτω από τη σκιά των μνημείων που μας άφησαν σαν παρακαταθήκη οι φωτεινοί μας πρόγονοι δίχως να έχουμε να επιδείξουμε σαν κοινωνία έναν ανάλογο επίπεδο πολιτισμού, ένα ανάλογο μεγαλείο ΨΥΧΗΣ και Κάλλους...

Αυτό ακριβώς νοσούσε εδώ και χρόνια: η ψυχή της Ελλάδας. Η πελώρια ψυχή, που κάποτε ήταν άξια να μεγαλουργεί μέσα από μια κατανόηση που απέχει έτη φωτός από τη σημερινή μικροψυχία μας, ήταν πληγωμένη και αναζητούσε διέξοδο για την θεραπεία της. Κι όπως ακριβώς συμβαίνει με τον άνθρωπο, όταν η ψυχή του νοσεί, αρχίζει το σώμα να εμφανίζει συμπτώματα διάφορα και να δίνει σήματα κινδύνου για να στρέψουμε την προσοχή μας εκεί και να το θεραπεύσουμε, έτσι και το σώμα της χώρας μας έδειχνε εδώ και δεκαετίες -για να μην πω αιώνες- τα σημάδια της νόσου. Τα βλέπαμε μεν, αλλά δεν τολμήσαμε ποτέ να μπούμε μέσα στις πληγές και να θεραπεύσουμε τις βαθύτερες αιτίες τους. Χαϊδεύαμε κάθε φορά την επιφάνεια των τραυμάτων μας, βάζαμε έναν επίδεσμο, όμως αφήναμε την πρωταρχική αιτία της νόσου να δουλεύει υπογείως και να καταστρέφει...

Την αρμονία και την ομορφιά των αρχαίων ελληνικών πόλεων αντικατέστησε η ασχήμια των σημερινών τσιμεντουπόλεων... Την ομορφιά της υπαίθρου αντικατέστησαν τόνοι από σκουπίδια... Στα ποτάμια της Ελλάδας-τις αρτηρίες και οι φλέβες της, κυκλοφορεί δηλητήριο... Στον αέρα που αναπνέουμε υπερτερούν τα καυσαέρια, η καπνιά και τα chemtrails... Τα πανέμορφα δάση, οι πνεύμονες της Ελλάδας, καίγονται... Οι θάλασσες μπαζόνονται και μολύνονται...  Όποιο κομμάτι του οργανισμού της Ελλάδας και να κοιτάξουμε βλέπουμε ασθένεια... Ναι, η Ελλάδα μας είναι άρρωστη εδώ και πολύ καιρό...

Είναι γνωστό πως η ασθένεια του σώματος είναι πάντοτε η γλώσσα της ψυχής. Το σώμα δεν λέει ποτέ ψέματα. Αν κάνουμε την ίδια αναγωγή στο σώμα της Ελλάδας, θα αναγνωρίσουμε πως το σώμα της χώρας μας νοσεί, επειδή πρώτα αφήσαμε το πνεύμα και την ψυχή της να αρρωστήσει...

Σιγά σιγά, σαν τον καρκίνο που παραμονεύει δίπλα στα υγιή κύτταρα απλωνόταν με τα χρόνια η ασθένεια του πνεύματος στην Ελλάδα μας. Ξεχάσαμε την ακεραιότητα και την υπευθηνότητα. Ξεχάσαμε την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Ξεχάσαμε την αρμονία, την ισορροπία και την ομορφιά. Ξεχάσαμε πως για να είναι υγιές το σώμα χρειάζεται έναν υγιή νου, μια ακέραιη ψυχή.

Αναπολούσαμε τις δόξες και τα μεγαλεία του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, ενώ ζούσαμε πάνω στο κουφάρι της ιδέας της Ελλάδας... Βολευόμασταν με την ξένη μετριότητα και ζούσαμε με δανικές ιδέες, αξίες και χρήματα...

Ναι, μην απορείτε φίλοι μου και η οικονομία μας για τον ίδιο ακριβώς λόγο νοσεί. Όλοι μας γνωρίζουμε τον τεράστιο ορυκτό πλούτο που έχει η Ελλάδα -από πολύτιμους λίθους και μέταλλα έως και πετρέλειο... Όλοι γνωρίζουμε το μεγάλο κεφάλαιο του τουρισμού που βασίζεται ακριβώς στις φυσικές ομορφιές της πατρίδας μας. Κάποιοι λίγοι γνωρίζουν πως η γη της Ελλάδας και οι καρποί της είναι σε θέση να θρέψουν ολόκληρη την Ευρώπη... Όμως οι περισσότεροι ξεχάσαμε πως για να Έχεις πρέπει να Είσαι. 

Ναι έτσι ακριβώς είναι. Πρέπει να διέπεται κανείς από υψηλότερες αξίες και ιδανικά για να δικαιούται και μερίδιο στον πλούτο. Μοιάζει αντίθετο με όσα μέχρι σήμερα πιστεύαμε όμως δεν είναι πιστέψτε με. Η ίδια η Αρχαία Ελλάδα μας το βεβαιώνει, αλλά και τα σύγχρονα παραδείγματα σε άλλες χώρες. ή ιστορίες ατόμων. Όταν το πνεύμα είναι ευρύ και πλούσιο, υπάρχει πραγματικός πλούτος και στην κοινωνία και τη χώρα. Αν δεν υπάρχει υψηλό πνεύμα και ιδέες ακέραιες ο πλούτος και να υπάρχει εξανεμίζεται... Ένας άνθρωπος που ευνοείται από κάποιες τυχαίες καταστάσεις και κατέχει περισσότερα υλικά αγαθά από όσα αξίζει πνευματικά, αργά ή γρήγορα τον χάνει. Το ίδιο σημβαίνει και με τις επιχειρήσεις ή χώρες ολόκληρες. Το ίδιο συμβαίνει και με τη χώρα μας. Όμως σήμερα είμαστε φτωχοί σαν χώρα, αφού πρώτα είχαμε περιπέσει από καιρό σε πνευματική φτώχεια... Έχουμε μεν τεράστιο πλούτο: όμως ένα μέρος παραμένει ανεκμετάλλευτο και ένα μέρος το εκμεταλλεύονται κάποιοι ξένοι...

Φωνάζουμε δυσαρεστημένοι για αυτή την κατάσταση, όμως φωνάζουμε σαν να μην είμαστε και εμείς οι ίδιοι μας μέρος της, σαν να μην μας αφορά η νόσος και η αδικία. Αντιμετωπίζουμε την κατάσταση σαν πρόβλημα που δημιούργησαν "άλλοι". Πάντα υπάρχει κάποιος άλλος που φταίει... πάντα είμαστε οι "αδικιμένοι"... τα "θύματα"... οι "καημένοι"... Μπήκαμε καμιά φορά στον κόπο να δούμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης? Αναρωτηθήκαμε ποιά πνευματική φτώχεια μας έφερε σε αυτή την κατάσταση?

Ακόμη και αυτή την ώρα αντιδρούμε και φωνάζουμε για επαναστάσεις λαϊκές και μαζικές. Είμαστε έτοιμοι να ξανακάνουμε τα ίδια λάθη δίχως να έχουμε μάθει από τις επαναλλήψεις των λαθών του παρελθόντος μας. Είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε ότι πολυτιμότερο -την ίδια τη ζωή,- στο βωμό μιας βίαιης ταραχής, μιας αιματοβαμμένης νέας επανάστασης... Όμως δεν θυμόμαστε πως ποτέ δεν νίκησαν οι μάζες και οι λαοί με αγώνες που βάφτηκαν στο αίμα και το θάνατο...

Όχι φίλοι μου, δεν χρειαζόμαστε λαϊκές εξαγέρσεις και επαναστάσεις με θύματα. Έτσι δεν γράφονται οι νίκες. Για να μετρά σαν νίκη μια επΑνάσταση θα πρέπει να βασίζεται πρώτ' απ' όλα σε μια ανώτερη ιδέα, σε ένα λαμπρό όνειρο. Αν δεν υπάρχει αυτό το όνειρο η επανάσταση όσο και "νικηφόρα" και να φαίνεται, σε βάθος χρόνου θα αποδειχτεί πως ήταν μια ακόμη μεγάλη ήττα εις βάρος μας...

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια ολιστική ατομική επανάσταση. Εμείς, ο κάθε ένας από εμάς πρέπει να κάνει την προσωπική του επΑνάσταση και να βάλει στόχο του την πνευματική του ανάρρωση. Ο κάθε ένας από εμάς πρέπει να πετάξει από πάνω του πρώτα τη νοοτροπία του θύματος, αλλά  και του "σωτήρα". Ο κάθε ένας μας οφείλει να κάνει τον προσωπικό του απολογισμό και να θεραπεύσει τις αρρώστιες και τα ψυχικά του ελλείματα. Και ναι, μετά, όταν θα έχει υγιή κύτταρα ο οργανισμός η υγεία θα επιστρέψει. Τότε η Ελλάδα θα λάμπει και πάλι όπως της αξίζει και θα χαίρεται και τον υλικό της πλούτο. Πρέπει να ΕΙΜΑΣΤΕ για να ΕΧΟΥΜΕ. Εμείς πρώτοι πάψαμε να Είμαστε εκείνοι οι υπέροχοι Έλληνες, γι΄αυτό και δεν έχουμε πλέον...

Αν κατανοούμε σε βάθος αυτή την αλήθεια -που γνωρίζω πολύ καλά πόσο πολύ πονάει...- τότε θα κατανοήσουμε πως αυτή τη στιγμή ζούμε την αρχή της θεραπείας μας σαν χώρα. Όχι, φυσικά και δεν θεωρώ πως οι κυβερνώντες ή οι αιρετοί μας άρχοντες είναι σε θέση να μας "θεραπεύσουν". Δεν το μπορούν γιατί κι εκείνοι είναι μέρος της ασθένειας. Είναι μέρος των συμπτωμάτων της νόσου που έτρωγε τόσες δεκαετίες το σώμα της Ελλάδας. Ούτε και τα "δανικά" που μας δίνονται είναι αυτά που θα μας θεραπεύσουν. Όλοι το γνωρίζουμε πως αυτά τα χρήματα είναι σαν τη χημειοθεραπεία που κάνει η σχολική ιατρική: απλά σκοτώνουν ακόμη και υγιή κύτταρα του οργανισμού χωρίς ποτέ να αγκίζουν την αιτία της νόσου και να επιφέρουν πλήρη ίαση. Είναι μια αγωγή ενάντια στο σύμπτωμα, όχι όμως θεραπεία. Είναι μια παράταση "ζωής" ενώ ο ασθενής αφήνεται με βεβαιότητα να συνεχίσει την πορεία του προς το θάνατο... Όμως παράλληλα οι περισσότεροι γνωρίζουμε πλέον πως ο καρκίνος αρχίζει να θεραπεύεται μόλις αναγνωρίσουμε την αιτία που τον προκάλεσε...

Αυτό χρειάζεται και η Ελλάδα μας. Για να αναστηθεί μια υπέροχη και λαμπρή Ελλάδα αρκεί να θυμηθούμε την αιτία που προκάλεσε το "καρκίνωμα". Αρκεί να θυμηθούμε τις αξίες και τις ποιότητες που κάνουν την Ελλάδα φάρο πολιτισμού μέχρι σήμερα και να τα εφαρμόσουμε ξανά στην πράξη. Γι' αυτό και θα τολμήσω να πω πως τελικά είναι ευλογία η αρρώστια μας: Έπρεπε να γίνει τόσο απροκάλυτα εμφανής η αρρώστια της Ελλάδας για να ξυπνήσουμε... για να αρχίσουμε να βγαίνουμε από τη λήθη και να αναζητούμε την Α-λήθεια μας.

Ήδη βλέπω πολλά λαμπερά κύτταρα που αρχίζουν να λειτουργούν και πάλι με ακεραιότητα και όραμα.

Γι΄αυτό και τολμώ να πιστεύω ακράδαντα πως η Ελλάδα και πάλι θα λάμψει όπως της αξίζει. Δεν θα γίνει σε μια μέρα, όμως θα γίνει. Τα συμπτώματα μιας νόσου -στην ολιστική/εναλλακτική ιατρική- είναι πάντα η αρχή της ανάρρωσης -και τα συμπτώματα της Ελλάδας είναι πλέον οφθαλμοφανή.

Αυτό που θα οδηγήσει στην πληρη ανάρρωση όμως είναι το όνειρο, το μεγάλο όραμα. 

• Όλοι εμείς, ο κάθε ένας μας οφείλει να δεθεί γερά με το όραμα της Ελλάδας που βρίσκει το μεγαλείο της και λάμπει. 
• Ο κάθε ένας μας οφείλει να βοηθήσει την Ελλάδα να θυμηθεί την πελώρια ψυχή της και το μεγαλείο της. 
• Ο κάθε ένας μας οφείλει να εφαρμόσει στην καθημερινή του ζωή τις μεγάλες αθάνατες αξίες και τα ιδανικά. 
• Ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα οφείλει να γίνει υπόδειγμα ανθρώπου που αναζητά το Τέλειο σε κάθε όψη της ζωής του. 
• Ο κάθε ένας οφείλει να δώσει τις λαμπρότερες ιδέες του και να συνδεθεί με πνεύμα συνεργασίας και ΣΥΝ-Δημιουργίας με όλους τους υπόλοιπους. 

Προϋπόθεση βέβαια είναι να γνωρίζουμε που στεκόμαστε σαν άτομα, να γνωρίζουμε τον εαυτό μας. Η αυτογνωσία είναι ο δρόμος. Μόνο όταν αναγνωρίζουμε το που στεκόμαστε μπορούμε να βελτιωθούμε και να στοχεύσουμε ακόμη πιο ψηλά. Η συνειδησιακή εργασία του καθένα μας και όλων μαζί είναι που θα μας οδηγήσει σε μια ανώτερη Ελλάδα.

Πρέπει επιτέλους να αναγνωρίσουμε πως η Ελλάδα είναι έτσι, επειδή εμείς είμαστε έτσι. Μόλις πάψουμε να συμβιβαζόμαστε με τη μετριότητα και την αθλιότητα θα έχουμε κερδίσει και το πρώτο βήμα για το μεγάλο όραμα. Μόλις ανοίξουμε τα μάτια μας με ειλικρίνεια στον καθρέφτη της ζωής μας θα διαπιστώσουμε ποιά σημεία χρειάζονται βελτίωση και "θεραπεία".  Μόλις αποδεχτούμε όλη την ευθύνη θα αρχίσουν να αποδίδουν και οι λύσεις. Και καθώς το κάνουμε και τα δίνουμε όλα με πίστη στο μεγάλο όραμα για την καθημερινή μας ζωή και για τη χώρα μας θα δούμε και τον κόσμο μας να αλλάζει.

Η πίστη στη μεγάλη ιδέα, στο μεγάλο όραμα για την Ελλάδα θα φέρει καρπούς. Πρέπει να έχεις όραμα για να είσαι ζωντανός. Πρέπει να τα δίνεις όλα για το όνειρο σου για να το δεις να παίρνει σάρκα και οστά. Κι εμείς θα πρέπει να το παραδεχτούμε πως από καιρό κυκλοφορούσαμε σαν ζωντανοί νεκροί, δίχως όραμα και στόχους... Δίχως σκοπό περνούσαμε απλώς μέρα με την ημέρα περπατώντας δρόμους που σχεδίασαν άλλοι για μας... κι όχι πάντα υπέρ μας...

Και πρέπει να πιστέψεις για να δεις. Πρέπει να πιστεύεις με δύναμη στο όνειρο  για να εργάζεται η θέληση και να φέρνει καρπούς. Οι ιδέες και τα υψηλά ιδανικά προηγούνται μιας ανάλογης πορείας στην πράξη.  Τα αόρατα προηγούνται των ορατών...

Όπως τα σημάδια της ψυχικής και πνευματικής νόσου, ενώ είναι αόρατα προηγούνται της νόσου της σωματικής, τα οποία γίνονται ορατά για να θυμηθούμε πως παρατήσαμε το όνειρο της ζωής μας... και όπως η ακλόνητη πίστη στη θεραπεία μας - ακόμη και σε περιπτώσεις που οι γιατροί μπορεί να θεωρούν "ανίατες"- προηγείται της ανάρρωσης και πλήρους ίασης, έτσι και η ακλόνιτη πίστη μας στο μεγάλο όραμα της Ελλάδας που ξαναθυμαται τον ακέραιο εαυτό της, θα φέρει τα ορατά σημάδια στον κόσμο μας. - Ο κόσμος δεν είναι τίποτε άλλο από καθρέφτης μας. Κι εμείς είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να αλλάξουμε τη μορφή που βλέπουμε...

Δεν λέει καθόλου άστοχα ο λαός μας πως η πίστη μετακινεί βουνά ή πως η πίστη κάνει θαύματα. Μόνο που αυτή τη φορά θα πρέπει να πιστέψουμε στον εαυτό μας! Στον εσωτερικό Χριστό που φέρει ο κάθε ένας μέσα του. Στο θεϊκό εκείνο φως υπου υπάρχει και υπήρχε μέσα σε κάθε άνθρωπο άσχετα από θρησκεία ή πολιτισμό. Εξυψώνοντας σταδιακά τον εαυτό μας θα βλέπουμε και τον κόσμο γύρω μας να αλλάζει και να ομορφαίνει...

Μα θα μου πείτε "εκεί υπάρχει ο τάδε εχθρός" που μας "υπονομεύει", "εκεί εργάζεται ο τάδε αντίπαλος που θέλει το κακό μας"... Είναι όμως έτσι? Δεν θα' πρεπε να παραδεχτούμε πως τέτοιες σκέψεις πηγάζουν από μια νοοτροπία "θύματος" και "αδυναμίας"? Ακόμη κι αν υπάρχουν και φαίνονται δεν σημαίνει τίποτε περισσότερο από το ότι εμείς επιτρέψαμε να κερδίσουν έδαφος επειδή δεν φροντίσαμε όπως έπρεπε τον εαυτό μας. Εμείς είμαστε αυτοί που επέτρεψαν να αναπτυχθεί και να δυναμώσει ο αντίπαλος. Δική μας είναι η αδυναμία και το έλλειμα. 

Ο "εχθρός"  δεν υπάρχει έξω από εμάς. Μέσα μας είναι και ο "εχθρός" και ο "αντίπαλος". Και όσο άσχημη και να μοιάζει η κατάσταση όταν τους νικήσουμε μέσα μας, όταν θα έχουμε ανακτήσει όλη μας τη δύναμη, θα διαπιστώσουμε πως εκείνοι οι "εχθροί" δεν είναι παρά οι καλύτεροι μας σύμμαχοι: μας τοποθετούν σε κατάσταση εγρήγορσης για να ξεπεράσουμε τα στενά όρια μας και να πετύχουμε υψηλότερους στόχους -ακόμη και το "θαύμα" . 

Αυτό δεν σημαίνει πως υποτιμούμε τη δύναμη που μπορεί να έχουν κάποιοι εχθροί. Ίσα ίσα: η καλύτεροι στρατηγοί πρώτα εκτιμούν σε βάθος την κατάσταση και μετά καταστρώνουν ένα σχέδιο για να νικήσουν. Όμως η πίστη και το όραμα, όσο αντίξοες και άνισες και να μοιάζουν οι περιστάσεις κάνουν ακόμη και 300 μόνο να κερδίζουν απέναντι σε μυριάδες... Κανούν ακόμη κι έαν Δαυίδ να νικά τον Γολιάθ... Η ιστορία και η μυθ-ιστορία μας είναι γεμάτη από παραδείγματα ανθρώπων που ξεπέρασαν τον εαυτό τους και πέτυχαν το ακατόρθωτο. Κι εμείς είμαστε μια γενιά που καλείται να θυμηθεί τους ήρωες όλων των εποχών και να πετύχει!

Τελικά θα πρέπει να παραδεχτούμε πως το "κακό" ένα μόνο ρόλο έχει να παίξει: τον υπηρέτη του καλού. Μέσα από το "κακό" και τον "εχθρό" αναγνωρίζουμε πως αυτή τη στιγμή η Ελλάδα και οι Έλληνες δέχονται μια τόσο μεγάλη πρόκληση που μόλις την αναγνωρίσουμε ως τέτοια θα είμαστε σε θέση να την μετατρέψουμε στην μεγάλη ευκαιρία μας: να επιλέξουμε το δρόμο που θα μας οδηγήσει και πάλι σε ανώτερα επίπεδα ύπαρξης σαν άτομα και σαν χώρα. Αν ο στόχος μας είναι να λάμψει η Ελλάδα μας και πάλι με τρόπο ανάλογο όπως η Ελλάδα πρότυπο της αρχαιότητας το όραμα είναι ξεκάθαρο και η θέληση μας θα το κάνει πραγματικότητα. 

Πίστεψε με όλη σου τη δύναμη στο μεγάλο όρμα της Ελλάδας που λάμπει και πάλι σαν πνευματικός φάρος στα πέρατα της οικουμένης και αυτό θα γίνει. Το όραμα και η πραγματικότητα είναι το ίδιο και το αυτό. Το μόνο που μεσολαβεί για να γίνει το όραμα ορατό γύρω μας είναι ο χρόνος... 

Εμείς δημιουργούμε την πραγματικότητα γύρω μας. Αυτή είναι η δύναμη του ανθρώπου. Ας ξανακάνουμε λοιπόν την Ελλάδα μας παράδεισο. Ας την υψώσουμε εκεί που της πρέπει.  Ας αναρυχηθούμε και πάλι ψηλά πάνω στον πνευματικό Όλυμπο. Ας δεθούμε γερά πάνω σε αυτό το όραμα όλοι μαζί ενωμένοι, δίχως να ακούμε τις σειρήνες και δίχως να φοβόμαστε τις "συμπληγάδες". Ας πάρουμε το δρόμο για την ένδοξη, ακέραιη και λαμπερή Ελλάδα κι ας δώσουμε το παράδειγμα και σε κάθε άλλη χώρα να κάνει το ίδιο. 

Αλλάζουμε τα πάντα αλλάζοντας τους εαυτούς μας. 

• Από σήμερα στοχεύουμε και πάλι στο ΙΔΑΝΙΚΟ και το ΑΡΙΣΤΟ σε κάθε τομέα της προσωπικής και κοινωνικής μας ζωής και μόνο με αυτά ικανοποιούμαστε. 
• Από σήμερα ο κάθε ένας μας στον τομέα του και το σπίτι του και όλοι μαζί για τη χώρα μας ζούμε με ένα κοινό όραμα: μια Λαμπερή Ελλάδα. 
• Ο κάθε ένας μας παίρνει τη θέση του στο μεγάλο έργο και Όλοι μαζί τασσόμαστε σε μία και μοναδική γραμμή φωτεινών δημιουργών που χτίζουν το όραμα με αγάπη, ενότητα και αλληλεγγύη. 

Ας βγάλουμε τον καλύτερο μας εαυτό, γιατί εμείς είμαστε ο στόχος, το βέλος και το τόξο συνάμμα.

Με ακλόνητη πίστη πως το όνειρο θα γίνει αληθινό
προς κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα
Βασιλική Χρυσού - η τοξότισσα-