Παρασκευή 2 Απριλίου 2010
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ
ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΑΥΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ
Μια κοινωνία η οποία ζει χωρίς να στερείται τίποτα κάτω από την γερή ηγεμονία ενός πλούσιου παπά δοκιμάζεται σαν φτάνει στο χωριό μια ομάδα φτωχών και αδύνατων ανθρώπων, που την οδηγεί ένας απίστευτα σοφός άντρας της εκκλησίας.
Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει η αντίστοιχη Μαγδαληνή, η πόρνη του χωριού, που αν και καταδικάζεται από τους συντοπίτες της είναι πιο αθώα από όλους τους, και ο Μανωλιός που επιλέγεται από τους συμπολίτες του να ερμηνεύσει τον Χριστό, και ζει προσωπικά το δράμα του Χριστού. .
Παράλληλα στο έργο γίνονται φοβεροί συσχετισμοί για ξενοφοβία,όπως οι ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ Μια διαρκείς πάλη με το καλό και το κακό
Την αγάπη και το μίσος
Τα συμφέροντα και την Δικαιοσύνη
Τους βολεμένους ντόπιους και τους κατατρεγμένους ξένους από την μικρά Ασία,που δεν ανέχονται ΟΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ να συγκατοικήσουν μαζί
ΞΕΡΙΖΩΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΠΕΙΝΑΝΕ
ΜΗΝ ΑΝΤΕΧΟΝΤΑΣ ΑΛΛΟ ΛΕΝΕ
ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ ΘΕΛΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΑΝ ΟΠΩΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ
ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΚΑΝΕ
Το καλύτερο δώρο για την μεγάλη Παρασκευή αυτό το βιβλίο,
από ένα αιρετικό μεγαθήριο της τέχνης
ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ, που για αυτό και άλλα δυο βιβλία το Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ και Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗΣ,
ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΩΝ ΑΦΟΡΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΠΟΣΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΑΡΑΓΕ ΠΑΡΑ ΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ?
ΠΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 2010?
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΥΡΙΣΤΗΚΕ ΣΕ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟ 1975 δυστυχώς απο κακή συντήρηση διασώθηκαν μόνο 18 επεισόδια
ΘΑ ΤΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ
ΣΤΟ ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΡΤ
Μοιραστείτε
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 σχόλια:
Καλή σου μέρα, Ανεμάκο μας!!!
«Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.
Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή· ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός· κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.
Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή· κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.
Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δυο τούτα ρέματα παλεύουν:
α) ο ανήφορος, προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς την αθανασία·
β) ο κατήφορος, προς την αποσύνθεση, προς την ύλη, προς το θάνατο.
Και τα δυο ρέματα πηγάζουν από τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας. Στην αρχή η ζωή ξαφνιάζει· σαν παράνομη φαίνεται, σαν παρά φύση, σαν εφήμερη αντίδραση στις σκοτεινές αιώνιες πηγές· μα βαθύτερα νιώθουμε: η Ζωή είναι κι αυτή άναρχη, ακατάλυτη φόρα του Σύμπαντου.
Αλλιώς, πούθε η περανθρώπινη δύναμη που μας σφεντονίζει από το αγέννητο στο γεννητό και μας γκαρδιώνει· φυτά, ζώα, ανθρώπους· στον αγώνα; Και τα δυο αντίδρομα ρέματα είναι άγια.
Χρέος μας λοιπόν να συλλάβουμε τ΄ όραμα που χωράει κι εναρμονίζει τις δυο τεράστιες τούτες άναρχες, ακατάλυτες Ορμές· και με τ΄ όραμα τούτο να ρυθμίσουμε το στοχασμό μας και την πράξη».
Απόσπασμα από την «Ασκητική» (Νίκος Καζαντζάκης)
Είμαι ευτυχισμένος γιατί μπορώ να δουλεύω, γιατί δεν έχω καμία φιλοδοξία, κανένα μίσος, γιατί έχω την καρδιά μου καθαρή...
Γ.Τ.: Πέστε μου τώρα και για σας, είσαστε ευχαριστημένος;
Ν.Κ.: Είμαι ευτυχισμένος -αν κι είναι ντροπή να αισθάνεται κανείς ευτυχισμένος μια ώρα τέτοια. Αν δεν ήταν μπροστά η Ελένη, θα σας έλεγα πως αυτή η γυναίκα είναι η αιτία της ευτυχίας μου… πραγματικά, δεν είχα ποτέ μου τολμήσει να φαντασθώ τέτοια κατανόηση από άνθρωπο. Αλλ’ αν εξακολουθήσω, θα θυμώσει… Είμαι ευτυχισμένος γιατί μπορώ να δουλεύω, γιατί δεν έχω καμία φιλοδοξία, κανένα μίσος, γιατί έχω την καρδιά μου καθαρή. Οταν δουλεύει κανείς πνευματικά δεν αρρωσταίνει, δεν γερνάει – αυτό είναι το μυστικό: να μην παρατήσει κανείς τη δουλειά του, γιατί τότε αλίμονο. Πέντε λεπτά μετά τον θάνατό σου, το μυαλό σου να δουλεύει ακόμα. Του Γκαίτε, είμαι σίγουρος, ότι δούλευε και μετά τον θάνατό του, γι’ αυτό όταν ο Εκερμαν ξεσκέπασε το σώμα του, ήταν σαν του εφήβου, είχε πειθαρχήσει στα βάσανά του.
mareld καλημέρα λέει στο ανατριχιαστικό βιντεο επανω
δεν θέλουμε ελεημοσυνη θελόυμε δικαιοσύνη
για τα παιδια που πεινανε
μου θυμιζει το παιδι απο το αφγανισταν
Μια διαρκείς πάλη με το καλό και το κακό Την αγάπη και το μίσος Τα συμφέροντα και την δικαιοσύνη
Άλκη μου!
Και μένα το παιδί που θα περάσει από το στομάχι ενός γύπα πριν γίνει αστερόσκονη...
"Μοίρα των αθώων είσαι η δική μου μοίρα"
Φιλιά από το δάσος της βροχής!!!
Ευχαριστούμε για τούτη τη γεμάτη αγάπη ανάρτηση...
Ο Χριστός σήμερα κηδεύεται... για άλλη μια φορά, μετά από τόσους αιώνες και τίποτε δεν άλλαξε στον αιμοσταγή κόσμο μας...
Μαζί του κηδεύονται εδώ και αιώνες η αγάπη, οι ελπίδες μας, οι χαρές μας, τα όνειρα τα δικά μας και αλλοίμονο και τα όνειρα των παιδιών μας, χωρίς ελπίδα ανάστασης αληθινής !
Γιατί μέχρι σήμερα ανάσταση γιορτάζουν μόνον οι ισχυροί και καλοθρεμένοι αυτού του κόσμου. Οι αδύναμοι σταυρώνονται και ξανασταυρώνονται καθημερινά και μόνιμα ανεβαίνουν το γολγοθά τους... ίσα μόνο για να καρφωθούν στο σταυρό και μετά τίποτε...
Πότε Θεέ μου θα αναστηθείς στα αλήθεια και για τους κατατρεγμένους αυτής της γης??
"...Εγώ η καρδιά εΊμαι ο στρατευόμενος Θεός που μάχεται στα σύνορα. Εγώ η ανθρώπινη καρδιά είμαι ο αρχιστράτηγος σ' όλες τις δυνάμεις, τις ορατές και αόρατες.
Πιστεύω στην καρδιά του ανθρώπου, το χωματένιο αλώνι όπου μέρα και νύχτα παλεύει η ζωή με το θάνατο!"
Καζαντζάκης: Ο ΒΡΑΧΟΚΗΠΟΣ
Γειά σου γλυκό ταυρινάκι!!!!
Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν!!!!
Οι πόνοι της Παναγιάς
Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί;
Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική;
Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ' άδικο φωνάξεις.
Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τοσο γλυκή,
που με τα βρόχια της οργής ταχιά θενά σπαράξεις.
Συ θάχεις μάτια γαλανά,θάχεις κορμάκι τρυφερό,
θα σε φυλάω από ματιά κακή κι από κακόν καιρό,
από το πρώτο ξάφνισμα της ξυπνημένης νιότης.
Δεν είσαι συ για μάχητες, δεν είσαι συ για το σταυρό.
Εσύ νοικοκερόπουλο -όχι σκλάβος ή προδότης.
Tη νύχτα θα συκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ,
να σκύβω την ανάσα σου ν' ακώ, πουλάκι μου ζεστό
να σου τοιμάζω στη φωτιά γάλα και χαμομήλι,
κ' ύστερα απ' το παράθυρο με καρδιοχτύπι να κοιτώ
που θα πηγαίνεις στο σκολιό με πλάκα και κοντύλι
Kι αν κάποτε τα φρένα σου μ' αλήθεια, φως της αστραπής,
χτυπήσει ο Κύρης τ' ουρανού, παιδάκι μου να μη την πεις!
Θεριά οι ανθρώποι, δε μπορούν το φως να το σηκώσουν!
Δεν είν' αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής.
Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν!
ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ
(1884-1974)
@mareld μου
"Tη νύχτα θα σηκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ,
να σκύβω την ανάσα σου ν' ακώ, πουλάκι μου ζεστό...
Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν!"
Δεν έχω λόγια...
Φιλάκια καλή μου, η Πασχαλια είναι όμορφη εδώ στην εξοχή μα έχει πολλές ...δουλειές...
:)))
Δημοσίευση σχολίου