2

2
Blogger Tips and TricksLatest Tips And TricksBlogger Tricks

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΙ -ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ

Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

Απολογία Περί μισθού αποποιήσεως

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΟΛΑΦΟΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΗΡΩΑ ΙΕΡΑΡΧΗ ΟΠΩΣ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΧΑΜΟΜΗΛΑΚΙ
ΓΙΑΤΙ ΗΡΩΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΣ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΜΟΝΟΙ
ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΟΝ ΜΙΣΘΟ ΤΟΥΣ 
ΚΑΙ ΕΣΠΕΥΣΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΞΟΥΝ ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΚΥΚΛΟΙ,ΓΙΑΤΙ ΧΑΛΑΕΙ ΤΗΝ ΠΙΑΤΣΑ
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ


Δεν με ενδιαφέρει να αποστομώσω όσους με κατηγόρησαν για λαϊκισμό, κρίνοντας έτσι την απόφασή μου να αποποιηθώ τον μισθό μου, αλλά οφείλω να εξηγηθώ στους αδερφούς μου που φαντάστηκαν ότι διάλεξα τον τρόπο αυτό, προκειμένου να διακριθώ από εκείνους με την αλαζονεία της πτωχείας. 
Η πράξη αποτελεί κραυγή αγωνίας μου σε μια κοινωνία που μας έριξε πλέον στο βούρκο της απαξίωσης. Εννοώ την ορθόδοξη ελληνική κοινωνία που δεν μας εκτιμά πια. Συγκεκριμένα, δεν εκτιμά τους επισκόπους, όχι τον «απλό παπά», όπως λέγεται και ξαναλέγεται.

  
Δεν το καταλαβαίνουμε ότι το ειδικό μας βάρος έχασε την πυκνότητά του; Θα τολμούσαμε να ρωτήσουμε, τι σημαίνει για τον Έλληνα του σήμερα, ο επίσκοπος ως πνευματικός θεσμός;  
Δεν αισθανόμαστε ότι το πέρασμά μας αφήνει πίσω μας ένα συγκαταβατικό μειδίαμα; Είμαστε, όπως έλεγε ο Κλεμανσώ, σαν τον προστάτη ή σαν τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Όταν είναι ήσυχοι, κανείς δεν ασχολείται μ’ αυτούς, όταν αρχίσουν να δημιουργούν προβλήματα, επιβάλλεται η αφαίρεσή τους.  
Δεν βιώνουμε ότι οι χριστιανοί μας έρχονται στα γραφεία μας μόνο για διορισμούς ή μεταθέσεις; Συγγνώμη! έρχονται και για οικονομικά βοηθήματα, αφού είμαστε κάτοχοι αμύθητης περιουσίας! Κι όταν φύγουν από μας, επισκέπτονται χαρισματικούς φορείς για τα πνευματικά τους θέματα.  
Δεν αφουγκραζόμαστε ότι μας βλέπουν σαν αναπόσπαστο μέρος του διεφθαρμένου κράτους καθώς συναγελαζόμαστε με άρχοντες και μεγιστάνες και κατά συνέπεια θεωρούμαστε συμμέτοχοι των πράξεών τους; 
Δεν βαρεθήκαμε να «το παίζουμε» προϊστάμενοι ΝΠΔΔ και να προεδρεύουμε σε Δ.Σ., εκτιθέμενοι σε διενέργεια πλειοδοτικών-μειοδοτικών διαγωνισμών κ.λ.π. και χωρίς να διαθέτουμε καμία απολύτως εξειδίκευση πάνω σ’ αυτά; 
Δεν διαπιστώνουμε στα μάτια των επίσημων συνομιλητών μας την ανοχή και στα μάτια των απλών ανθρώπων την υποψία; 
Δεν εισπράττουμε από πολλούς, ότι θα προτιμούσαν να απουσιάζαμε από τη ζωή τους, μα, αν αυτό είναι αδύνατο, ας περιοριζόμαστε στο διακριτό μας ρόλο;  
Δεν νιώθουμε ότι είμαστε αναγκαίοι μεν, αλλά λιγότερο ενδιαφέροντες απ’ όσο νομίζουμε; 
Δίπλα μας δεν υπάρχει ένας κόσμος ολόκληρος νέων επιστημόνων, τεχνοκρατών, ανερχόμενων επιχειρηματιών, που δεν έχουν και δεν θέλουν να έχουν καμμιά σχέση με μας; 
Δεν ζούμε το θεολογικό και κοινωνικό επίπεδο του κλήρου μας; 
Δεν αντιληφθήκαμε τον σκεπτικισμό που διακατέχει τους νέους γονείς όταν αντιμετωπίσουν το ενδεχόμενο να μας πλησιάσουν τα παιδιά τους, στο ιερό βήμα, στα κατηχητικά, στις κατασκηνώσεις; 
Δεν μας προβληματίζει η εικόνα των μουχλιασμένων ενοριακών κέντρων αλλά και των θλιμμένων κατηχητικών σχολείων μας; 
Δεν οσφριζόμαστε ότι η συμβολή μας στις τοπικές κοινωνίες είναι μόνο πολιτιστική και κοινωνική; Το πρώτο ερμηνεύεται σαν συντήρηση της σκουριασμένης Παράδοσης, εξαντλήθηκε όμως η θεματολογία μας, συγκινεί μόνο όσους αναπολούν τα νειάτα τους, μα, αφήνει παγερά αδιάφορες τις νέες γενιές. Το δεύτερο, η πολυδιαφημισμένη κοινωνική μας παρέμβαση, που μας καθιστούσε, μέχρι τώρα, αναγκαίο δεκανίκι του Υπουργείου Υγείας – Πρόνοιας, αρχίζει πλέον να εκτοπίζεται από την εισβολή στο χώρο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, που κοστίζει μεν αλλά έχει επαγγελματισμό.  
Δεν μας ενοχλεί που στη Χώρα του 95% των Ορθοδόξων, δεν ζητείται ποτέ η γνώμη μας, για κανένα πνευματικό ζήτημα; Κι όταν η γνώμη μας αυθαίρετα εκφωνείται, τότε δεν θυμόμαστε, ότι την πληρώνουμε ακριβά με δημοσιοποίηση σκανδάλων μας;  
Δεν παρακολουθούμε ότι στον μεγάλο παιδαγωγό του λαού μας, εννοώ την δημόσια και ιδιωτική τηλεόραση, ως πνευματικοί άνθρωποι εμφανίζονται οι καλλιτέχνες; Κληρικοί προσκαλούνται για να ανεβάσουν το θερμόμετρο σε τηλεοπτικά παράθυρα κι όχι σε σοβαρούς ολιγομελείς διαλόγους.  
Δεν μας θίγει η παρωδία του συν-εορτασμού της Κυριακής της Ορθοδοξίας και των συμβουλών που μας παρέχουν οι πολιτικοί μας στο πλατύσκαλο του Μητροπολιτικού Ναού των Αθηνών; Και όταν έρθει η ώρα της φορολογίας, μας αντιμετωπίζουν σαν Εταιρεία. Δηλαδή, πέρασαν 2000 χρόνια δεν τους δώσαμε ακόμα να καταλάβουν τί είναι η Εκκλησία!    
Δεν διαβλέπουμε ότι η ελληνική κοινωνία, αργά αλλά σταθερά, ύπουλα, σιωπηλά αλλά μεθοδικά, αποχριστιανοποιείται; Και ‘μεις μένουμε στους ναούς με γέρους και γριές, δίνοντας την ψευδαίσθηση ότι επηρεάζουμε το εκλογικό σώμα;    
Δεν πάει ο νους μας στο ότι με τις σημερινές στατιστικές σταθερές, με τα κομπιούτερς αλλά και τις μισάνθρωπες ανώνυμες πληροφορίες μας, οι ενδιαφερόμενοι,  γνωρίζουν για μας περισσότερα οικονομικά και εσωτερικά μας, απ’ όσα φανταζόμαστε; 
Δεν πληροφορηθήκαμε ότι τα δημοσιογραφικά συρτάρια είναι γεμάτα από λιβελλογραφήματα και φωτογραφίες, έτοιμα να συγκροτήσουν εκπομπές για να μας φιμώσουν όταν ο λόγος μας βλάπτει ή να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από ακανθώδη προβλήματά της; Ποιός από μας δεν άκουσε την φράση: «τα εκκλησιαστικά πουλάνε»; 
Μέχρι πότε θα είμαστε το μαξιλαράκι που θα απορροφά τους κραδασμούς των κυβερνητικών αδιεξόδων; 
Δεν διακριβώνουμε την ειδοποιό διαφορά: μέχρι πρόσφατα απειλούμαστε με χωρισμό από την Πολιτεία, ενώ τώρα το ζήτημα τίθεται ως «επαναπροσδιορισμός» των σχέσεών μας; 
Εξοβελίστηκε η παρέμβασή μας στην δημόσια Εκπαίδευση, καταστρέψαμε την εκκλησιαστική μας Εκπαίδευση, χάσαμε το Νοσοκομείο των Κληρικών που διαθέταμε, διαβλήθηκε η ηθική μας υπόσταση, αμφισβητήθηκε η διαχειριστική μας εντιμότητα, περιπαίχθηκε  ο προβληματισμός μας για τα εθνικά ζητήματα, πολεμείται η κοινωνική μας δραστηριότητα, σκανδαλίζουν τα άμφιά μας, συζητιούνται τα αυτοκίνητά μας, διατρανώθηκε ο δεσποτισμός μας έναντι των «απλών και αδύναμων παπάδων» μας.  
Δεν τα ζήσαμε όλα αυτά; Δεν τα είδαμε; Δεν τα βλέπουμε;  
Τί απαντήσαμε σ’ όλες αυτές τις μάχες που βιώνουμε; Πώς απαντήσαμε στα λάθη που πράξαμε; 
Με την εμμονή μας στην σκουριά της Παράδοσης (Τυπικό, μετάφραση λειτουργικών κειμένων, ράσα), με την αδυναμία μας να αποτινάξουμε τον βυζαντινισμό (μίτρες, λιτανείες, ξύλινη γλώσσα, ραγδαίες υποκλίσεις, ατέλειωτα χειροφιλήματα, φήμες, προσφωνήσεις), με την φοβία μας να παραδεχτούμε με ειλικρίνεια την ανθρωπότητά μας (φτάσαμε να μιλήσουμε οι ίδιοι για «κάθαρση»της Εκκλησίας μας).  
Όλα αυτά αποδεικνύουν την δειλία μας να δοκιμάσουμε το βιώσιμο του Ευαγγελίου  στο σήμερα και το εφικτό, της κατά Χριστόν ζωής. Όλα αυτά αποδεικνύουν την απιστία μας στη δραστικότητα της Πίστεως.  
Για όλα αυτά χρειάζεται θάρρος, όχι θράσος. Προσεκτικότητα, όχι προκλητικότητα. Αποφασιστικότητα, όχι σπασμωδικότητα. 
Η αποποίηση του μισθού, πραγματική ή συμβολική, είναι ο διστακτικός, μοναχικός ανήφορος που θα μπορούσε να οδηγήσει σ’ ένα ξέφωτο αυτοπεποίθησης, απελευθέρωσης, αυτάρκειας, πληρότητας και εκκλησιαστικής μαρτυρίας.
Είναι αυτά που σαν όραμα τα χρειάζεται ο λαός μας σήμερα, προκειμένου να νιώσει, γιατί του είναι χρήσιμη η Εκκλησία του!

του Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως Ανθίμου

Κανόνας είναι να μην βάζετε αναρτήσεις που αφορούν, κόμματα, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν δημοσιευετε καμμια γνωμη, δε βρισαμε, τη γνωμη μας γραψαμε.
Κλειστε λοιπον, καλλιτερα το "ΣΧΟΛΙΑ'

BUTTERFLY είπε...

Δεν εχω κατι να πω! Ο ανθρωπος ειδε το φως το αληθινο και μιλησε για αυτο! Λογικο να λοιδωρειται, αφου οι λεγομενοι "απεσταλμενοι του Θεου στη γη" ειναι συχνα οι μεγαλυτεροι εχθροι Του! Μπραβο του λοιπον!
Οσο για το οτι πεσαν να τον φανε, μα και με τον Πετσαλνικο το ιδιο δεν εγινε; Λυκοι μεταμορφωμενοι σε προβατα ειναι ολοι οι χαραμοφαηδες!Οταν βρεθει αναμεσα τους κατα λαθος αμνος αληθινος, ε δεν θα πεσουν να τον φανε;

marianaonice είπε...

"...Η πράξη αποτελεί κραυγή αγωνίας μου σε μια κοινωνία που μας έριξε πλέον στο βούρκο της απαξίωσης..."

Aπλά υποκλίνομαι και συνεχίζω να ελπίζω σ' αυτό τον κόσμο...

marianaonice είπε...

@Ανώνυμε
Κανένα σχόλιό σου δεν σβήσαμε.
Ξαναγράψτο!
Κάποιο λάθος θα έγινε.
Δεν βρίσκω τίποτε δικό σου ούτε στο email μου που μου έρχονται όλα τα σχόλια των Ενωμένων Μπλόγκερ.
Σβήνουμε μόνον ύβρεις και κακοήθειες. Ποτέ γνώμες και απόψεις!!
Ακόμη κι αν διαφωνούμε μ' αυτές στόχος μας είναι η συζήτηση η εποικοδομητική.

Ανώνυμος είπε...

Σας ειχα γραψει.
Πως ειμαι Ελληνας, που σπουδασα και δουλευα, υπηρετησα τη πατριδα, εκανα οικογενεια κι ειμαι μισθωτος, που του κοψαν ενα μισθο.
Ωραια, ως εδω.
Ξερω, που βρισκετε η Ελλαδα, και τις αιτιες οπως ολοι.
Τι να κανουμε?
ακουω, ομως το Σεβασμιωτατο Αρχιεπισκοπο, οπως ολοι ακουσαμε χθες, να απειλει, "εαν φορολογηθει η περιουσια..της εκκλησιας ..θαπαει στα ευρωπαικα δικαστηρια.."
Τι να κανω??
Να μην πω, οτι, Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, ειπε "ο εχων δυο χιτωνες διδει τον ενα"????
Αλλο, η πιστη, Στο Θεο, αλλο καποιοι ιερωμενοι, που ξεχασαν τη διδασκαλια Του Θεανθρωπου.
Εμεις, απλοι, χωρις εσοδα, βοηθαμε, ενα ζητιανο κι οχι μονο, θα μαςπουν ,οι παπαδες, οτι κανουν, φιλανθρωπιες και να εχουμε υποχρεωση??
Τι εργο θελαν ,να κανουν??
Ο Μητροπολιτης Αλεξανδρουπολεως και ο Μητροπολιτης Μεσογαιας, γιατιως Χριστιανοι, εδωσαν το μισθο τους??
Ακουσατε, οτι, οι αλλοι τους κατηγορουν???
αυτα, ηθελα να συζητησω, με τους φιλους του μπλοκ, χωρις εντασεις που εχουν, δυστυχως οι ιεραρχες.

marianaonice είπε...

@Ανώνυμε
Πολύ σωστές όλες οι επισημάνσεις σου και συμφωνώ μάλιστα μ' αυτές και εγώ προσωπικά.
Η επόμενη ανάρτηση θα σε διαφωτίσει καλύτερα πως βλέπουμε κι εμείς τις δηλώσεις του Ιερώνυμου, περί αντισυνταγματικότητας της φορολόγησης της εκκλησιαστικής περιουσίας.

Υ.Γ. Οπότε ελπίζω να κατάλαβες ότι μάλλον από κάποιο λάθος δεν δημοσιεύτηκε το σχόλιό σου πριν.
:))

Ανώνυμος είπε...

Είναι αν μη τι άλλο ελπιδοφόρο το ότι κάποιοι από τους εκπροσώπους της χριστιανικής ορθόδοξης θρησκείας δείχνουν να αντιλαμβάνονται το σημείο που βρίσκονται... Καθώς και το ότι η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά σε επιλογές τους... Όχι πως είναι κάτι καινούργιο. Από την εποχή του Βυζαντίου επέζησαν και αναρριχήθηκαν και στην δική τους εξουσία οι ίδιες νοοτροπίες. Και η συμβολή τους στην εκπόρθηση της Κων/λης γνωστή πια. Και η μετέπειτα συμπεριφορά τους...
Είθε να πολλαπλασιάζονταν αυτές οι φωνές και να γίνονταν η πλειοψηφία σ' αυτό το κονκλάβιο των 'επιχειρηματιών της πίστης".
Ίσως τότε να είχαν το θάρρος να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα και να μην στήνουν την επιχείρησή τους πάνω στο φόβο.
Ίσως τότε να προχωρούσαν σε αυτά που όντως ο χριστιανισμός σαν ρεύμα προωθούσε στην εποχή του.
Ο Χριστός προέτρεπε τους συντοπίτες του να μην πληρώνουν την δεκάτη... στον Ναό...

παπα-Ηλίας είπε...

Ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως είναι-όπως απ' τα γραφόμενά του φαίνεται- ένας σωστά σκεπτόμενος και προβληματισμένος άνθρωπος.
Αλλά είναι μονάδα ή, περίπου, μονάδα.
Αν όλοι οι αρχιερείς σκέπτονταν παρόμοια, πολλά θα είχαν ν' αλλάξουν και στην Εκκλησία και στην κοινωνία.
Αλλά οι περισσότεροι προτιμούν να είναι ανήθικα ηθικά στηρίγματα του κατεστημένου...