Παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας

ΠΡΩΤΟΥ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ Steve Bantu Biko ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΒΙΝΤΕΟ
(ΟΠΟΥ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΤΟΥΣ ΓΕΛΩΝΤΑΣ ΞΕΧΥΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΤΑ ΟΠΛΑ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ Η ΕΛΠΙΔΑ)
ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ

Στην περίπτωση του apartheid οι ιμπεριαλιστές της Δύσης και της Αμερικής, ΠΗΓΑΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΑΝ ΣΚΛΑΒΟΥΣ

ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, και διαφέρει στη δική μας περίπτωση, για τις όποιες ενστάσεις διατυπώθηκαν για την ελληνοποίησή τους, αφού ΑΥΤΟΙ ΗΡΘΑΝ ΕΔΩ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΡΙΜΑ ΝΑ ΞΕΣΠΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΑΔΥΝΑΜΟ ΚΡΙΚΟ

ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΝΕΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΞΕΡΙΖΩΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΥΜΑΤΑ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ.

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΑΥΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΟΥΜΕ

Ο Steve Bantu Biko γεννήθηκε στης 18/12/1946 στην πόλη King William's Town στο νοτιότερο άκρο της Νοτίου Αφρικής. Πολύπλευρα μορφωμένος αφήνει στην άκρη την ιατρική (που φυσικά την σπούδασε στην «μαύρη πτέρυγα» του πανεπιστημίου) για να αφοσιωθεί στα προβλήματα του κόσμου της Νοτίου Αφρικής ιδρύωντας το Κίνημα Μαύρης Συνείδησης το 1969.Ήταν η εποχή του apartheid, και ο Steve Biko το μεγαλύτερο σύμβολο του κινήματος εναντίον του.
Προσπάθησε με όλες τις αντιξοότητες της εποχής και σε ένα ρατσιστικό περιβάλλον να μορφώσει τους συμπατριώτες του. Άλλα πάνω από όλα να τους μπολιάσει τον σπόρο της ελευθερίας. Δεν έζησε πολλά χρόνια και δεν πρόλαβε να δει τους σπόρους του να φυτρώνουν, αλλά πρόλαβε να τρομάξει τα ζιζάνια που είχε γύρω του.
Η φιλοσοφία του ότι η πολιτική ελευθερία μπορούσε να επιτευχθεί μόνο αν οι μαύροι σταματούσαν να αισθάνονται κατώτεροι από τους λευκούς προσέλκυσε τεράστιο διεθνές ενδιαφέρον, και θεωρείται το σημείο καμπής στην κατάλυση του apartheid.
Στις 21/8/1977 συλλαμβάνεται και ανακρίνεται στα κρατητήρια της αστυνομίας και συγκεκριμένα στο κελί 619. Όπως ήταν φυσικό ανακρίθηκε με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, με πολλαπλά χτυπήματα σε ολόκληρο το σώμα και ιδιαίτερα στο κεφάλι. Ενώ ήταν ουσιαστικά νεκρός μεταφέρεται, στης 11/9/1977, κρυφά με τζιπ της αστυνομίας σε φυλακές της Πρετόριας, οι οποίες είχανε και νοσοκομείο. Πέθανε λίγες ώρες από την άφιξη του στην φυλακή στης 12/9/1977.
Στην κηδεία του παραβρεθήκαν εκτός από χιλιάδες απλούς ανθρώπους, πολλοί πρεσβευτές και γενικότερα υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο υπουργός Δικαιοσύνης της Νοτίου Αφρικής, Jimmy Kruger, χαρακτήρισε το συμβάν ως τυχαίο και ελάσσονος σημασίας.
Ένα κεφάλαιο της σύγχρονης ιστορίας της Νοτίου Αφρικής κλείνει.
Οι πληγές όμως στις συνειδήσεις μας δεν θα κλείσουνε ποτέ…

Κανόνας είναι να μην βάζετε αναρτήσεις που αφορούν, κόμματα, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!