Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010
Ήταν ένας ερωτευμένος έφηβος...
Η μητέρα του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, Τζίνα Τσαλικιάν, είπε στο δικαστήριο ότι το βράδυ της δολοφονίας του, το μόνο που βρέθηκε πάνω του ήταν ένα βραχιόλι με μία καρδούλα που είχε σκοπό να προσφέρει στην κοπέλα του...
Ναι ο Αλέξανδρος, εκείνη τη μοιραία νύχτα που τον σκότωσαν σαν έναν επικίνδυνο εγκληματία, δεν είχε όπλα, δεν είχε μαχαίρια, ούτε χειροβομβίδες, μόνο είχε μια καρδούλα στην τσέπη.
Δεν ξέρω αν υπάρχουν λόγια να εκφράσουν τόση θλίψη, τόσο πόνο, τόσο παράπονο και τόση αναπάντητη απορία μιας μάνας ενός ερωτευμένου έφηβου... που δεν τον άφησαν να γίνει άνδρας.
Όσοι και όσες είμαστε ή είμασταν γονείς τέτοιων εφήβων, που ζήσαμε την επανάστασή τους, που βιώσαμε τη σύγκρουσή τους με εμάς τους ίδιους, πρώτα και μετά με το πολιτικό σύστημα μιας άδικης για τους πολίτες της και για τα παιδιά της, χώρας, όσοι είδαμε ή βλέπουμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν, να γίνονται άνδρες ή γυναίκες, σιγά σιγά, να ερωτεύονται, να λαχταρούν να γευτούν τη ζωή και ν' ανοίξουν τα φτερά τους γι' αυτό το υπέροχο μα δύσκολο ταξίδι του βίου τους, μπορούμε να αντιληφθούμε τι σημαίνουν οι λέξεις της χαροκαμένης μάνας του Αλέξανδρου, στο δικαστήριο που βρίσκεται σε εξέλιξη, μα εμείς μάλλον το έχουμε ήδη ξεχάσει, σαν γεγονός...
Είπε: "είχε την ψυχολογία ενός ερωτευμένου έφηβου. Αυτή η καρδούλα βρέθηκε στην τσέπη του. Ούτε όπλα ούτε πέτρες. Ποτέ δεν συκοφαντήθηκε κάποιος τόσο πολύ όσο το παιδί μου, μετά τη δολοφονία του, από αυτούς τους δολοφόνους... οι κατηγορούμενοι δεν μου ζήτησαν ποτέ συγνώμη... ο Κορκονέας είπε ότι θα ακουστούν πολλά για τον Αλέξανδρο, έχουν στόχο να το βεβηλώσουν, υιοθετούν την πρακτική του Γκαίμπελς. Συκοφαντείτε, συκοφαντείτε, κάτι μένει στο τέλος. Εγώ αυτό το νεκρό παιδί υπερασπίζομαι"!!
Και το μυαλό μου πάει στα ερωτευμένα μικρά παιδιά, όλου του κόσμου, και στην εικόνα τους όταν αγωνιούν και πιθανόν να ρωτούν τη μάννα τους, τι δώρο να προσφέρουν στο άλλο πλασματάκι που έκανε την καρδούλα τους να σκιρτήσει...
Και δεν μπορώ να το αντέξω, δεν μπορώ καν να το σκεφτώ και υποκλίνομαι στη δύναμη αυτής της μάννας που αντέχει να παλεύει και να κονταροχτυπιέται με επιφανείς δικηγόρους, όπως τον κ. Κούγια, που δεν δίστασε να τον κατονομάσει ως ηθικό δολοφόνο του παιδιού της.. και να τα βάζει με το τέρας του δικαϊκού μας συστήματος, που ο λαβύρινθος του δεν έχει άκρη!
Κανόνας είναι να μην βάζετε αναρτήσεις που αφορούν, κόμματα, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
τόση θλίψη, τόσο πόνο, τόσο παράπονο και τόση αναπάντητη απορία μιας μάνας ενός ερωτευμένου έφηβου... που δεν τον άφησαν να γίνει άνδρας.
Έτσι είναι Άνεμε, όταν το παιδί σου το σκοτώνουν την ώρα που έχει ένα βραχιόλι με μια καρδιά στην τσέπη του για την αγαπημένη του... πώς να το αντέξεις??
Δημοσίευση σχολίου