ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΡΗΣ
"Ομορφη πόλη άσχημα καίγεσαι" Γ.Σαρρής
Χωρίς λαό στους δρόμους κανένα λόγο δεν έχει η εξουσία να ανησυχεί.
Η ιστορία για άλλη μια φορά διδάσκει πως δικό μας είναι μόνο αυτό που επιβάλουμε με τη δύναμή μας και που μπορούμε να κρατήσουμε με τον αγώνα μας. Όλα τα άλλα τα παίρνει ο άνεμος.
Η δύναμή μας στην οργάνωση. Η ελπίδα μας στον αγώνα.
"Μεγάλη ανατροπή" εν όψει κατά τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλ.Τσίπρα.
Πως; Μα πως αλλιώς; Με εκλογές και δή ευρωεκλογές! Υπάρχει κι άλλος τρόπος δηλαδή; Σιγά να μην πάρουμε και τα όπλα... οι αγριότητες ανήκουν στο παρελθόν. Οι λαοί στους δρόμους και τα μαζικά κινήματα αποτελούν απολιθώματα του παρελθόντος. Μπαίνεις από το ζεστό μαξιλάρι του καναπέ σου στο παραβάν, ψηφίζεις "ό,τι θέλεις"... κι αμέσως η μέχρι χθες πανίσχυρη εξουσία χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα ποδια της, λέει συγνώμη για την ενόχληση, καταθέτει αμέσως τα όπλα που έχει συσσωρεύσει εδω και κάτι αιώνες καπιταλιστικής εξουσίας, χαρίζει τα πλούτη της στους φτωχούς και πάει στην εκκλησία να εξομολογηθεί για τις αμαρτίες της... Κάπως έτσι.
Από την άλλη ο μέχρι πριν λίγο αδύναμος λαός, αν ήταν όσο χρειαζόταν δυνατός δε θα τον έφταναν σε τέτοιο σημείο, βγαίνει από το παραβάν με προβιά Ηρακλή και δεν καταλαβαίνει Χριστό, μασάει σίδερα!
Αρκεί βέβαια να κρατάει στο χέρι το μαγικό ψηφοδέλτιο... ξέρετε ποιο...
Τόσο απλό. Κι ούτε τρεχάματα αξημέρωτα στα εργοστάσια στις απεργίες, ούτε συλλαλητήρια μες στην καταιγίδα, ούτε τίποτα. Πολιτισμένα πράματα. Ψεκάστε, ψηφίστε, τελειώσατε. Φαίνεται τελικά πως οι ψεκασμοί ισχύουν. Κάποιοι μας ψεκάζουν με εκλογοαναλγητικά.
"Στόχος μας, συνέχισε είναι να κερδίσουμε τις εκλογές με μεγάλη διαφορά. Όσο πιο μεγάλη η πλειοψηφία μας τόσο πιο δυνατός ο λαός ..."
Βέβαια εδώ δημιουργείται μια απορία. Έλπιζε κανείς στο ΣΥΡΙΖΑ ότι από 4% θα έπαιρνε 27%; Οχι βέβαια. Ομως αυτός ο επταπλασιασμός της εκλογικής δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ πόσο δυνάμωσε το λαό όπως λέει τώρα ο πρόεδρός του; Καθόλου. Μάλλον τον αποδυνάμωσε αν κρίνουμε από το δυναμισμό των κινητοποιήσεων εκεί όπου συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και η συχνότητα και η ποιότητα και ο όγκος των κινητοποιήσεων των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ όπου συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν πάρει εδώ κι ένάμιση χρόνο την κατηφόρα με αποκορύφωμα την τελευταία γενική απεργία και το απεργιακό συλλαλητήριο της Πατησίων που ήταν από ανύπαρκτο(το κομμάτι της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ματαιώθηκε) έως τραγικό ή χλιαρό(αυτό των άλλων "αριστερών δυνάμεων").
Για ποιο λόγο άλλωστε να θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα πανίσχυρο λαϊκό εργατικό κίνημα; Για να μπλέκεται στα πόδια του στις υποχωρήσεις; Ως γνωστό στα πανίσχυρα εργατικά κινήματα δεν αρέσουν οι κωλοτούμπες κι αυτό θα ήταν μεγάλο πρόβλημα για μια "ευέλικτη" κυβέρνηση...
Όμως όταν παρά τα τεράστια ποσοστά δε μπορείς να κατεβάσεις στο δρόμο ούτε 2 ή 3 χιλιάδες κόσμο, τότε η εξουσία χαμογελά, σου δίνει συγχαρητήρια και συνεχίζει τη σαμπάνια της αν δεν τη μοιράζεται με τη νέα "ανατρεπτική" διακυβέρνηση. Άλλωστε και στην εξουσία αρέσουν οι "ανατροπές". Κι εδώ που τα λέμε δεν έγιναν και λίγες, πραγματικά φρικτές ανατροπές, τα τελευταία χρόνια. Και η ΕΕ επίσης αυτό ζητάει. "Τόλμη" και "ανατροπές" σε "ξεπερασμένες αντιλήψεις του παρελθόντος που βάζουν φρένο στην ανάπτυξη και την πρόοδο του τόπου".
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι απλό. Χωρίς λαό στους δρόμους κανένα λόγο δεν έχει η εξουσία να ανησυχεί. Και 60% να πάρεις το ίδιο της κάνει.
Χρειάζεται κάτι πολύ παραπάνω από αριθμούς και ψήφους στην κάλπη για να βγει ο ήλιος από τη λάσπη.
Χρειάζεται αποφασισμένους, κι αυτοί δεν προκύπτουν ξαφνικά από το πουθενά. Γεννιούνται κάθε μέρα μέσα στο μαζικό κίνημα, χτίζοντας καθημερινά με αγώνες το δικό τους χαράκωμα για τις μάχες που έρχονται. Δημιουργώντας το δικό τους ταξικό "στρατό" με αλληλεγγύη, με αυτοθυσία, πείσμα και πειθαρχία στο στόχο, για να μπορέσουν να σταθούν και να μετρηθούν με το οργανωμένο κράτος που τους τσακίζει. Και βέβαια πληρώνοντας το κόστος.
Αυτός είναι ο μόνος τρόπος.
Η ιστορία για άλλη μια φορά διδάσκει πως δικό μας είναι μόνο αυτό που επιβάλουμε με τη δύναμή μας και που μπορούμε να κρατήσουμε με τον αγώνα μας. Όλα τα άλλα τα παίρνει ο άνεμος.
Κανόνας είναι 1) Nα τηρούμε χρονική απόσταση τουλάχιστον 2-3 ωρών, από την προηγούμενη ανάρτηση και 2) να μην βάζουμε αναρτήσεις που αφορούν, διαφημίσεις κομμάτων, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!
"Ομορφη πόλη άσχημα καίγεσαι" Γ.Σαρρής
Χωρίς λαό στους δρόμους κανένα λόγο δεν έχει η εξουσία να ανησυχεί.
Η ιστορία για άλλη μια φορά διδάσκει πως δικό μας είναι μόνο αυτό που επιβάλουμε με τη δύναμή μας και που μπορούμε να κρατήσουμε με τον αγώνα μας. Όλα τα άλλα τα παίρνει ο άνεμος.
Η δύναμή μας στην οργάνωση. Η ελπίδα μας στον αγώνα.
"Μεγάλη ανατροπή" εν όψει κατά τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλ.Τσίπρα.
Πως; Μα πως αλλιώς; Με εκλογές και δή ευρωεκλογές! Υπάρχει κι άλλος τρόπος δηλαδή; Σιγά να μην πάρουμε και τα όπλα... οι αγριότητες ανήκουν στο παρελθόν. Οι λαοί στους δρόμους και τα μαζικά κινήματα αποτελούν απολιθώματα του παρελθόντος. Μπαίνεις από το ζεστό μαξιλάρι του καναπέ σου στο παραβάν, ψηφίζεις "ό,τι θέλεις"... κι αμέσως η μέχρι χθες πανίσχυρη εξουσία χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα ποδια της, λέει συγνώμη για την ενόχληση, καταθέτει αμέσως τα όπλα που έχει συσσωρεύσει εδω και κάτι αιώνες καπιταλιστικής εξουσίας, χαρίζει τα πλούτη της στους φτωχούς και πάει στην εκκλησία να εξομολογηθεί για τις αμαρτίες της... Κάπως έτσι.
Από την άλλη ο μέχρι πριν λίγο αδύναμος λαός, αν ήταν όσο χρειαζόταν δυνατός δε θα τον έφταναν σε τέτοιο σημείο, βγαίνει από το παραβάν με προβιά Ηρακλή και δεν καταλαβαίνει Χριστό, μασάει σίδερα!
Αρκεί βέβαια να κρατάει στο χέρι το μαγικό ψηφοδέλτιο... ξέρετε ποιο...
Τόσο απλό. Κι ούτε τρεχάματα αξημέρωτα στα εργοστάσια στις απεργίες, ούτε συλλαλητήρια μες στην καταιγίδα, ούτε τίποτα. Πολιτισμένα πράματα. Ψεκάστε, ψηφίστε, τελειώσατε. Φαίνεται τελικά πως οι ψεκασμοί ισχύουν. Κάποιοι μας ψεκάζουν με εκλογοαναλγητικά.
"Στόχος μας, συνέχισε είναι να κερδίσουμε τις εκλογές με μεγάλη διαφορά. Όσο πιο μεγάλη η πλειοψηφία μας τόσο πιο δυνατός ο λαός ..."
Βέβαια εδώ δημιουργείται μια απορία. Έλπιζε κανείς στο ΣΥΡΙΖΑ ότι από 4% θα έπαιρνε 27%; Οχι βέβαια. Ομως αυτός ο επταπλασιασμός της εκλογικής δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ πόσο δυνάμωσε το λαό όπως λέει τώρα ο πρόεδρός του; Καθόλου. Μάλλον τον αποδυνάμωσε αν κρίνουμε από το δυναμισμό των κινητοποιήσεων εκεί όπου συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και η συχνότητα και η ποιότητα και ο όγκος των κινητοποιήσεων των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ όπου συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν πάρει εδώ κι ένάμιση χρόνο την κατηφόρα με αποκορύφωμα την τελευταία γενική απεργία και το απεργιακό συλλαλητήριο της Πατησίων που ήταν από ανύπαρκτο(το κομμάτι της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ματαιώθηκε) έως τραγικό ή χλιαρό(αυτό των άλλων "αριστερών δυνάμεων").
Για ποιο λόγο άλλωστε να θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα πανίσχυρο λαϊκό εργατικό κίνημα; Για να μπλέκεται στα πόδια του στις υποχωρήσεις; Ως γνωστό στα πανίσχυρα εργατικά κινήματα δεν αρέσουν οι κωλοτούμπες κι αυτό θα ήταν μεγάλο πρόβλημα για μια "ευέλικτη" κυβέρνηση...
Όμως όταν παρά τα τεράστια ποσοστά δε μπορείς να κατεβάσεις στο δρόμο ούτε 2 ή 3 χιλιάδες κόσμο, τότε η εξουσία χαμογελά, σου δίνει συγχαρητήρια και συνεχίζει τη σαμπάνια της αν δεν τη μοιράζεται με τη νέα "ανατρεπτική" διακυβέρνηση. Άλλωστε και στην εξουσία αρέσουν οι "ανατροπές". Κι εδώ που τα λέμε δεν έγιναν και λίγες, πραγματικά φρικτές ανατροπές, τα τελευταία χρόνια. Και η ΕΕ επίσης αυτό ζητάει. "Τόλμη" και "ανατροπές" σε "ξεπερασμένες αντιλήψεις του παρελθόντος που βάζουν φρένο στην ανάπτυξη και την πρόοδο του τόπου".
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι απλό. Χωρίς λαό στους δρόμους κανένα λόγο δεν έχει η εξουσία να ανησυχεί. Και 60% να πάρεις το ίδιο της κάνει.
Χρειάζεται κάτι πολύ παραπάνω από αριθμούς και ψήφους στην κάλπη για να βγει ο ήλιος από τη λάσπη.
Χρειάζεται αποφασισμένους, κι αυτοί δεν προκύπτουν ξαφνικά από το πουθενά. Γεννιούνται κάθε μέρα μέσα στο μαζικό κίνημα, χτίζοντας καθημερινά με αγώνες το δικό τους χαράκωμα για τις μάχες που έρχονται. Δημιουργώντας το δικό τους ταξικό "στρατό" με αλληλεγγύη, με αυτοθυσία, πείσμα και πειθαρχία στο στόχο, για να μπορέσουν να σταθούν και να μετρηθούν με το οργανωμένο κράτος που τους τσακίζει. Και βέβαια πληρώνοντας το κόστος.
Αυτός είναι ο μόνος τρόπος.
Η ιστορία για άλλη μια φορά διδάσκει πως δικό μας είναι μόνο αυτό που επιβάλουμε με τη δύναμή μας και που μπορούμε να κρατήσουμε με τον αγώνα μας. Όλα τα άλλα τα παίρνει ο άνεμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου