...του Νίκου Λυγερού. Η μελέτη της δημοσίευσης των Φώσκολου, Κονοφάγου και Bruneton επιτρέπει την ανάδειξη δομικών στοιχείων που σχετίζονται βέβαια με την ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Στη γεωλογία ξέρουμε ότι οι συγκλίνουσες λιθοσφαιρικές πλάκες φιλοξενούν κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Συνεπώς είναι περιοχές για έρευνα. Η παρουσία λεπιώσεων και πτυχώσεων πρισμάτων επαύξησης είναι συνδεδεμένη με κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Συνεπώς είναι περιοχές για έρευνα. Τα ενεργά ηφαίστεια ροής λάσπης συνδέονται με ύπαρξη υδρογονανθράκων. Συνεπώς είναι περιοχές για έρευνα, διότι η γεωχημική ανάλυση των εκπεμπόμενων φυσαλίδων μεθανίου δείχνουν ότι η προέλευσή τους είναι θερμογενής. Επιπλέον όταν εξετάζουμε αναλογίες που υπάρχουν μεταξύ περιοχών ανά τον κόσμο, αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχουν σοβαρές υποψήφιες που δεν έχουν ερευνηθεί ακόμα. Με όλα αυτά τα στοιχεία οι ερευνητές δείχνουν ότι η Νότια Λεκάνη της Κρήτης είναι ισοδύναμη με την Λεκάνη της Λεβαντίνης, την οποία γνωρίζουμε πολύ καλά και επί του πρακτέου με τις έρευνες της Noble στην ΑΟΖ του Ισραήλ και της Κύπρου. Κανένας δεν μπορεί να πει ότι δεν υπάρχουν και η αφρικανική πλάκα και η ευρασιατική πλάκα και η μεσογειακή ράχη.
Και πάνω σε αυτή όπως το επισημαίνει ο Kopf, ο Mascle και ο Klaeschen, έχει συγκεντρωθεί ένας μεγάλος όγκος ιζημάτων επαύξησης που έχει ρυθμό αύξησης έναν από τους μεγαλύτερους του κόσμου. Έτσι ένα ερώτημα εύλογο, παραμένει γιατί δεν έχουν αρχίσει ήδη οι έρευνες σε αυτήν την περιοχή. Ενώ γνωρίζουμε ότι έχουν γίνει σεισμικές καταγραφές και τη δεκαετία του 1990 αλλά και πιο πρόσφατα μεταξύ 2007 και 2009 όπως το αποδεικνύει ο χάρτης του Robinson της εταιρείας PGS. Με την ανάδειξη του θέματος της ελληνικής ΑΟΖ ανακαλύπτουμε πτυχές άγνωστες στον τομέα των πολιτικών αποφάσεων του παρελθόντος. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Και αυτό μπορεί να γίνει με τη θέσπιση της ΑΟΖ μας. Έχουμε τα δεδομένα, αρκεί να τα χρησιμοποιήσουμε στρατηγικά.
Και πάνω σε αυτή όπως το επισημαίνει ο Kopf, ο Mascle και ο Klaeschen, έχει συγκεντρωθεί ένας μεγάλος όγκος ιζημάτων επαύξησης που έχει ρυθμό αύξησης έναν από τους μεγαλύτερους του κόσμου. Έτσι ένα ερώτημα εύλογο, παραμένει γιατί δεν έχουν αρχίσει ήδη οι έρευνες σε αυτήν την περιοχή. Ενώ γνωρίζουμε ότι έχουν γίνει σεισμικές καταγραφές και τη δεκαετία του 1990 αλλά και πιο πρόσφατα μεταξύ 2007 και 2009 όπως το αποδεικνύει ο χάρτης του Robinson της εταιρείας PGS. Με την ανάδειξη του θέματος της ελληνικής ΑΟΖ ανακαλύπτουμε πτυχές άγνωστες στον τομέα των πολιτικών αποφάσεων του παρελθόντος. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Και αυτό μπορεί να γίνει με τη θέσπιση της ΑΟΖ μας. Έχουμε τα δεδομένα, αρκεί να τα χρησιμοποιήσουμε στρατηγικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου