Γιώργος Σαρρής
To τί έγινε στις χθεσινές διαδηλώσεις στην Αθήνα το είδατε και όσοι πήρατε μέρος και όσοι ενδιαφερθήκατε από το σπίτι να καταλάβετε τι συμβαίνει.
Το παρουσιαζω στα γρήγορα.
Στη μεσημεριανη συγκέντρωση και πορεία "μαθητές" και "αντιεξουσιαστές" σπανε μάρμαρα και "συγκρούονται" παραδοσιακά με τα ΜΑΤ. Τα κανάλια μεταδίδουν απ' ευθείας. Η εικόνα ειναι αστεία αφού υπάρχουν στους δρόμους 7000 αστυνομικοί και μερικές εκατοντάδες διαδηλωτές. Αυτό που κάνουν ουσιαστικά είναι να λένε σε όσους αναποφάσιστους σκέφτονται να κατέβουν το βράδυ να μην το διανοηθούν γιατί προβλέπεται χαμός. Στόχος των ασήμαντων μικροεπεισοδίων είναι να γίνουν έργο στην τηλεόραση.
Στη βραδινή πορεία -αρκετά μικρότερη από τα 2 προηγούμενα χρόνια- κι ενω αυτή ανεβαίνει στην Αμαλίας, τα "παιδιά" μαζεύουν όπλα και την πέφτουν στα ΜΑΤ(που παρακολουθούν σχεδόν κρυμμένα). Ακολουθεί μια "σύγκρουση" δέκα λεπτών για τα μάτια, όπου τα γενναια ΜΑΤ την κρίσιμη στιγμη εμφανιζονται στον Αγνωστο και τρέπουν σε φυγή σε χρόνο μηδεν τους διαδηλωτές.
Οι συντηρητικοί και φιλήσυχοι πολίτες παίρνουν μια βαθιά ανάσα. Κάτι έχει αλλάξει μ'αυτόν τον Παπαδήμο λένε. Η πόλη σε χρόνο μηδεν ξαναγυρίζει στους ρυθμούς της κι ο Καψής ουρλιάζει στο Μega οτι πρέπει να σταματήσουν οι διαδηλώσεις στο κέντρο!
Σε ποιούς άρεσε όλο αυτό και ποιους ευνόησε ας το σκεφτούμε. Οσοι ήταν στην περσινή ή άλλες μέρες μεγάλων διαδηλώσεων ας κάνουν τη σύγκριση.
Αυτό που σκεφτόντουσαν πολλοί πριν τα χθεσινά "επεισόδια" ηταν αυτό που λεγόταν στις 2 προηγούμενες διαδηλώσεις (17 Νοέμβρη και Γεν.Απεργία 1 Δεκέμβρη). Οτι δηλαδή όταν δεν συμφέρει στο κράτος να γίνουν επεισόδια (στην περίπτωση για να μη χαλάσει η φρεσκια εικόνα Παπαδήμου) τότε απλά δεν γίνονται. Τα "παιδιά" παίρνουν ρεπό κι αφήνουν το αυθόρμητο μονο και στη μοίρα του να κάνει ό,τι θέλει. Επεισόδια δεν συνέφερε ούτε χθες να γίνουν αφού δεν επρόκειτο για κάποια κρίσιμη εργατική διαδήλωση με κάποιο αίτημα.
Ομως μερα που ήτανε, δεν γινόταν να είναι όλα ήσυχα και φυσιολογικά. Ετσι αυτό που έπρεπε να συμβεί ηταν περιορισμένα επεισόδια και ψύχραιμη επέμβαση του κράτους που να δίνει πόντους στην εικόνα του νεου τεχνοκράτη και "σοβαρού" Πρωθυπουργού. Κι αυτό έγινε.
Σε δεκα λεπτα ειχαν τελειώσει βασικά όλα.
Αυτό που θέλω να πω με τα παραπάνω είναι απλά ότι οι συγκρούσεις στους δρόμους με τα ΜΑΤ δεν έχουν κανένα νόημα όταν γίνονται από ξεκομένες μικροομάδες που αυτοονομάζονται πρωτοπορείες και βεβαια κανείς δεν τις πιστευει. Εχουν νόημα μόνο σε κατάλληλες στιγμές και συνθήκες ως επιλογή των κινημάτων. Η αποθέωση και το κυνηγητό του τυχαίου γεγονότος, της σπίθας που θα βάλει φωτιά ανήκει σε άλλο κεφάλαιο της ιστορίας όταν ο στόχος είναι κάτι πολύ μικρότερο από την ανατροπή. Αυτό που χρειαζόμαστε τώρα είναι η συστηματική οργάνωση στα σωματεία, τους συλλόγους και ΄τις μαζικές πρωτοβουλιες και η προετοιμασία για τις σπουδαίες και σημαντικές συγκρούσεις που έρχονται
Το άλλο σημείο που επιβεβαιώνεται είναι το ότι την πρωτοβουλία της ενημέρωσης και διαμόρφωσης της κοινης γνωμης την έχει η τηλεόραση και ο κόσμος των ΜΜΕ χωρίς αμφιβολία. Ακομη και η εικονα στο διαδίκτυο δεν είναι ίδια με εκείνη του 2008-9.
Τα μεγάλα ΜΜΕ αλλά και πολλοί "μεγάλοι" δημοσιογράφοι έχουν μεταφέρει τα μαγαζιά τους και τα εργαλεία τους στά μπλογκς και από εκεί κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους με μια ακίνδυνη καθώς πρέπει "ενημερωση" που στις κρίσιμες στιγμές ελάχιστη σχέση με την αλήθεια έχει.
Για παράδειγμα χθες πλημμύρισε ο τόπος με την άποψη της "ημέρας μνημης". Ημερα μνημης έλεγαν στην τηλεόραση και στα ραδιόφωνα, ημέρα μνήμης και στο διαδίκτυο εκτός από συγκεκριμένες περιπτωσεις.
Κι όμως δεν ήταν "ημέρα μνήμης". Ηταν μερα διεκδίκησης. Αλλιώς χάνει το πραγματικό της νόημα. Δεν ήταν η μερα που απλά θυμόμαστε ένα παιδί που σκοτώθηκε. Ηταν η μερα που εμπνεόμαστε από μια εξέγερση που γράφτηκε στην ιστορία και δεν πρεπει να ξεθωριασει όπως θα ήθελαν πολλοί.
Κατα τα άλλα ενώ ο θυμός βράζει , η διάθεση για σύγκρουση δείχνει αυτη την ώρα υποχώρηση. Προσωρινά μεν αλλά αυτό συμβαίνει.
Χασαμε λοιπόν το παιχνίδι; Οχι βέβαια. Ειμαστε όμως στην κατω πλευρά του κύμματος και ο αντίπαλος φαίνεται να κερδίζει έδαφος παρότι σε τρομερή κρίση.
Δυστυχώς αυτό που θα διαλύσει τις αυταπάτες και θα επαναφέρει τον κόσμο στο δρόμο θα είναι νεα φρικτά πακέτα μέτρων και "διαρθρωτικών αλλαγών".
Μεχρι τότε ας σκεφτούμε σοβαρά. Ο πόλεμος συνεχίζεται και δεν γίνεται να χαθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου