Τα κουφάρια σε αποσύνθεση ως γνωστόν βρίθουν παρασιτικών οργανισμών. Η χώρα μας εδώ και δεκαετίες βρίσκεται, παρά τη θέλησή της, σε κατάσταση αποσύνθεσης όπου το καθεστώς συνεχώς προωθεί και τοποθετεί δικούς του ανθρώπους, για να επιτείνουν αυτήν την κατάσταση. Κι ενώ το κουφάρι με τις τελευταίες οργανικές του ενώσεις θρέφει κάθε είδους καθεστωτικό παράσιτο, Άρπυιες και Ιψενικοί βρυκόλακες εξακολουθούν να πνίγουν κάθε απόπειρα ανάνηψης και αναγέννησης μιας νέας Ελλάδας.
Αν παρακολουθήσει κανείς τα δρώμενα στην κοινωνία του ελλαδικού χώρου, θα παρατηρήσει έκπληκτος ότι τα πρόσωπα που δεσπόζουν ελάχιστα έχουν αλλάξει. Κάθε τομέας της ζωής της Ελλάδας κυριαρχείται εδώ και χρόνια από τα ίδια πρόσωπα που μοιάζουν αγέραστα, ή απ' τους κληρονόμους τους. Τα ελάχιστα νέα πρόσωπα σταδιακά διαπιστώνεται ότι είναι τα παλιά με το προσωπείο ενός διαφορετικού προσώπου. Υπάρχει στη μη ελεγχόμενη ελληνική κοινωνία διάχυτη η αίσθηση της ασφυξίας.
Τα υγιή κύτταρα αυτού του κουφαριού, που αποσυντίθεται ενώ είναι ακόμη εν ζωή, νιώθουν να ασφυκτιούν, διαπιστώνοντας ότι η ύπαρξή τους, αλλά και η διάθεσή τους για δημιουργικότητα, η ενέργειά τους που , αν ελευθερωθεί, θα αναστήσει το νεκρωμένο μέρος του κουφαριού, είναι αλυσοδεμένα από τα ίδια εκείνα πρόσωπα που καταδίκασαν το σώμα της Ελλάδας σε εν ζωή αποσύνθεση - σε εν ζωή σαπίλα, σήψη.
Ανθρωπόμορφες Άρπυιες που τις έστειλε ένας άγνωστος μνησίκακος δαίμονας κατασπαράζουν οποιαδήποτε προσπάθεια αναγέννησης στα σπάργανα, βυθίζοντας στην απελπισία το μισοσαπισμένο σώμα. Ιψενικοί βρυκόλακες προσκολλημένοι στις αρτηρίες της Ελλάδας και ρουφούν με βουλιμία το αίμα που προσπαθεί ασθενικά να στείλει στους μυς της και στον εγκέφαλό της, για να σηκωθεί στα πόδια της.
Άρπυιες και Ιψενικοί βρυκόλακες που επί δεκαετίες κατασπαράζουν τα πιο δυναμικά κομμάτια του σώματος της Ελλάδας και αφαιμάσσουν αχόρταγα, χωρίς, φυσικά, να δέχονται ούτε σαν σκέψη το να εγκαταλείψουν το ''έργο'' τους. Μολονότι το ημιθανές σώμα αντιδρά με περίεργη για την κατάστασή του ζωτικότητα και επιζητά να τους αποσπάσει από πάνω του. Το μένος τους στρέφεται σε οτιδήποτε προσπαθεί να τους αποσπάσει από την τόσο ευχάριστη δραστηριότητά τους.
Κυβερνούν εδώ και σαράντα, τουλάχιστον, χρόνια την Ελλάδα. Αναμφίβολα έχουν κάνει τεράστιες περιουσίες από τη θητεία τους στη διαχείριση της ζωής της Ελλάδας και των Ελλήνων. Αναντίρρητα, έχουν καταστρέψει την Ελλάδα κι εξακολουθούν να το κάνουν με ζήλο. Παραδέχονται με ευκολία ότι η χώρα είναι στον πάτο ενός βαθέος πηγαδιού και σαπίζει αργά. Αυτό που δεν παραδέχονται είναι ότι αυτοί που κυβερνούσαν τη χώρα τόσες δεκαετίες είναι και οι μεγάλοι υπεύθυνοι για την κατάσταση της χώρας.
Αντίθετα, αυτοί που για σαράντα χρόνια το μόνο που κατάφεραν ήταν να καταστρέφουν, να αφαιμάσσουν, να διαλύουν και να σαπίζουν, επιμένουν να δηλώνουν προς κάθε εύπιστο ότι αυτοί θα διορθώσουν, θα γιατρέψουν, θα δημιουργήσουν και βυθίζουν ακόμη πιο βαθιά τα δόντια τους στη σάρκα της χώρας, για να αγκιστρωθούν καλύτερα.
Χθες από το βήμα της Βουλής ο κ. Απόστολος Κακλαμάνης ωρυόταν πως κάποιοι επιδιώκουν να βάλουν στη Βουλή δέκα κόμματα και καινούργια πρόσωπα. Διερρήγνυε τα ιμάτιά του, ειρωνευόμενος αυτούς που πιστεύουν ότι αλλάζοντας τη φθαρμένη και σημαδεμένη τράπουλα (το υπάρχον το πολιτικό σύστημα) και παίρνοντας μια καινούργια τράπουλα, θα σωθεί η χώρα. Διατύπωσε ακόμη την άποψή του ότι οι καινούργιοι σκοπό έχουν να αυτοπροβληθούν, παριστάμενοι σε δεξιώσεις κτλ.
Ο ίδιος είπε ότι είναι 75 χρονών και ο ίδιος είπε ότι το '74 όλοι ακροδεξιοί μέχρι ακροαριστεροί κάπου πίστευαν, υπονοώντας ότι τώρα δεν πιστεύουν πουθενά. Το μόνο που δεν είπε είναι ποιος φταίει γι' αυτό. Ποιος φταίει που οι νέοι σήμερα δεν πιστεύουν σε τίποτα και σε κανέναν, ποιος εκτός από όλους αυτούς που πούλησαν τις προσωπικές τους ματαιοδοξίες, την προσωπική τους απληστία πίσω από ακριβές ιδεολογίες που αποδείχτηκαν κίβδηλες και κενά πουκάμισα. Πουθενά αυτοκριτική και διάθεση παραχώρησης του πεδίου δράσης σε νέους ανθρώπους.
Φοβάται, στ' αλήθεια, ο κ. Κακλαμάνης για τη χώρα, όταν εξοργίζεται και μόνο στη σκέψη ότι μπορεί να έρθουν νέοι στα πολιτικά πράγματα; Αν ενδιαφερόταν για τη χώρα, γιατί δεν είπε ΟΧΙ στην υποδούλωσή της στο ΔΝΤ, στην εκχώρηση της κυριαρχίας της στη Γερμανία και στη διαπόμπευσή της που πρώτη πραγματοποίησε η κυβέρνηση της οποίας βουλευτής είναι; Ο ίδιος είπε ότι είναι 75 ετών: φοβήθηκε μήπως τον διαγράψουν απ' το κόμμα, φοβήθηκε για το πολιτικό του μέλλον; Ή φοβήθηκε μήπως χάσει την έδρα του στην Ιερά Εξέταση που βασανίζει ανηλεώς τη χώρα δεκαετίες τώρα;
Οι δημοσκοπήσεις που τόσο πυρετωδώς στηλίτευσε ο κ. Κακλαμάνης, επειδή προσπαθούν να φέρουν νέα κόμματα στη Βουλή, κολακεύουν και το κόμμα του και τα υπόλοιπα κόμματα του πολιτικού καθεστώτος, αφού τους χαρίζουν ποσοστά που τους φέρνουν στη Βουλή. Η οργή, όμως, του κόσμου είναι πολύ μεγαλύτερη για τους Ιψενικούς βρυκόλακες που με τις πράξεις τους όχι μόνο πλούτισαν οι ίδιοι, καταρρακώνοντας της χώρα, αλλά και καταδίκασαν τις νέες γενιές.
Οι Ιψενικοί βρυκόλακες που παρέα με τις Άρπυιες συντρόφισσές τους αρνούνται να αφήσουν τις έδρες τους, μολονότι η παρουσία τους μόνο για την καταστροφή μπορεί να εγγυηθεί। Έχει αρπάξει ο καθένας τους από μια αρτηρία της Ελλάδας και την αδειάζουν και ρίχνουν και κομμάτια απ' τις σάρκες στις συντρόφισσές τους. Γι' αυτό δε φεύγουν. Γιατί από τη μια υπάρχει και άλλο ''ψαχνό'' στο σώμα που πεθαίνει και υπάρχουν οι Άρπυιες που ζητούν κι άλλο. Κι από την άλλη τρέμουν στην ιδέα ότι μπορεί να έρθουν νέοι άνθρωποι που, αντίθετα, με αυτά που λέει ο κ. Κακλαμάνης, δε θα αναλάβουν τη χώρα, για να αυτοπροβληθούν, όπως έκαναν τα μέλη του πολιτικού καθεστώτος, αλλά θα καθαρίσουν τη σαπίλα, θα διώξουν τους παρασιτικούς οργανισμούς και τις Άρπυιες, θα αναστήσουν το μισοπεθαμένο σώμα και το σώμα που βασάνιζαν τόσα χρόνια θα τους τιμωρήσει για όσα έκαναν κι όσα δεν έκαναν.
http://endelehia.blogspot.com/2011/12/blog-post_07.html
http://endelehia.blogspot.com/2011/12/blog-post_07.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου