«Απελπισμένος είμαι, όχι αγανακτισμένος» φώναζε σήμερα το πρωί μικροέμπορος, στην αγορά της Βέροιας. Φώναζε και ακουγόταν μακριά. «Εσείς τους ψηφίζετε» μουρμούρισε ένας περαστικός και καλά που δεν ακούστηκε η φωνή του. Η αντίδραση ενός απελπισμένου είναι απρόβλεπτη. Το μάτι του είναι θολωμένο, του φταίνε όλοι και όλα. Δεν μπορεί να δει την αιτία του κακού, εύκολα χειραγωγείται από τους μαέστρους της παραπληροφόρησης και εύκολα στρέφεται σε λάθος στόχο.
Αν η «κρίσιμη μάζα» της κοινωνίας μας περάσει στο στρατόπεδο των απελπισμένων τότε θα τους είναι πολύ εύκολο να μας γονατίσουν. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι πολιτικοί εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης και όσοι τους βάζουν πλάτες. Αυτός είναι και ο λόγος που επικεντρώνουν την προσπαθειά τους πάση θυσία προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτός είναι και ο λόγος δημιουργίας συνθηκών εξαθλίωσης για το μεγαλύτερο κομμάτι του Ελληνικού Λαού και μάλιστα με ταχείς ρυθμούς. Σπέρνουν και καλλιεργούν την απελπισία.
Σαν να μας έχουν βάλει όλους σε ένα τεράστιο μπαλόνι, με όλους αυτούς απέξω, από το οποίο όλο και αφαιρούν το εναπομείναν οξυγόνο. Όσο το οξυγόνο τελειώνει, τόσο τα περιθώρια αντίδρασης λιγοστεύουν, το μυαλό θολώνει, η απελπισία κυριαρχεί, διέξοδος δεν φαίνεται πουθενά. Οι αντλίες που το απάγουν δουλεύουν με φουλ τις μηχανές. Θέλουν σε πρώτη φάση τουλάχιστον να μετατρέψουν την αγανάκτηση σε απελπισία.
Θέλουν όσο γίνεται πιο γρήγορα να ξεμπερδεύουν με τη «φωτιά» της αγανάκτησης. Οι αγανακτισμένοι, σε αντίθεση με τους απελπισμένους, είναι εν δυνάμει επικίνδυνοι για την εξουσία των μεγάλων συμφερόντων και τους πολιτικούς της υπαλλήλους. Μπορούν να δουν, μπορούν να ερμηνεύσουν, μπορούν να αποδώσουν ευθύνες, μπορούν να στοχεύσουν στη ρίζα του κακού. Μπορούν να αποκαλύψουν, μπορούν οργανωμένα και με σχέδιο να αντιδράσουν. Μπορούν να δουν καθαρά τον πραγματικό αντίπαλο. Μπορούν να δουν ότι δεν είναι όλοι ίδιοι και μπορούν να ξεσκεπάσουν την εγκληματική ισοπέδωση. Μπορούν να δουν τη γελοιότητα αυτών που «διαφωνούν», αλλά μένουν. Μπορούν εύκολα να ξεχωρίσουν τους ελάχιστους «γιαλαντζή αγανακτισμένους» που κατευθυνόμενοι από τα κέντρα εξουσίας, με σχέδιο διάλυσης, διαχέονται αναμεσά τους. Μπορούν να δουν ποιος οργανώνει και ποιος κατευθύνει τους προβοκάτορες. Μπορούν να δουν τους έμμισθους «Εφιάλτες» που φιγουράρουν στις ηγεσίες των περισσότερων συνδικαλιστικών οργανώσεων, κυρίως των κορυφαίων. Μπορούν να δουν ποιος είναι με ποιόν.
Υπάρχει ακόμα καθαρό μυαλό και προς το παρόν επάρκεια οξυγόνου. Υπάρχουν ακόμα ουσιαστικά περιθώρια αντίδρασης και ελπίδες νίκης. Αυτό το γνωρίζει καλά ο αντίπαλος και γι αυτό συνεχώς επιτίθεται. Η δυναμή μας όμως μπορεί να τους σαρώσει. Είναι οι ελάχιστοι και είμαστε οι πολλοί. Τώρα, πριν προλάβουν να μας οδηγήσουν στην απελπισία. Τώρα, για να περισώσουμε τις ζωές μας, πριν μας τις κλέψουν οι άθλιοι! Υπάρχει ακόμα επάρκεια οξυγόνου!
1 σχόλιο:
Απελπισμένος είμαι, όχι αγανακτισμένος»
Δημοσίευση σχολίου