ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Για να επιβιώσουν τα μπλογκς (2)

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΓΙΑ τη δημοσιοποίηση των ιδεών μας, συνεχίζουμε. Με όποια μορφή μέσου και έκταση. Απ’ το μπλοκ και την ηλεκτρονική εφημερίδα, μέχρι το πανό και τον τοίχο του σπιτιού σου, το κοτέτσι και το δάπεδο. Κι αν σου λερώσουν τον τοίχο με κάτι συκοφαντικό, σπεύδεις να ανακαλύψεις τον δράστη και δεν το κάνεις για λόγους αισθητικής του τοίχου. Θα τον αναζητήσεις-αυτό έχει σημασία-και βέβαια, θα το’ θελες να’ χει αναλάβει την ευθύνη της πράξης του. Όσο για τον δράστη, δεν θα το’ κανε, αν ήταν υποχρεωμένος να βάλει την υπογραφή του. Άρα, δεν είσαι τόσο…γαλαντόμος μαζί του, δεν καθαρίζεις για την ανωνυμία και τα δικαιώματά του(!), κατά της…καταπίεσης και υπέρ της δημοκρατίας(;).

ΝΑ εκφράσουμε, προκαταβολικά, την απορία μας. Είναι δυνατό να κάνεις κάτι και να μην αναλαμβάνεις την ευθύνη της πράξης σου; Κι αν δεν το κάνεις αυτοβούλως, θα σε ανακαλύψουν. Ο νομοθέτης με τους νόμους του, η κοινωνία με τα εντεταλμένα της όργανα, ο διπλανός σου που δεν θέλει τριγύρω του ζούγκλα, το θύμα που έβλαψες, η λογική που παραβίασες. 

 

«ΓΙΑΤΊ να τρομάξω; Αν είναι κακό να’ σαι βασιλιάς, είναι πρόβλημά σου» είπε ο Διογένης στον Μ. Αλέξανδρο, που θέλησε να γνωρίσει τον…διάσημο «κυνικό» και τον ρώτησε αν (τον) φοβήθηκε. «Αν είναι καλό, δεν έχω λόγους να σε φοβηθώ», συμπλήρωσε. Και η συνέχεια; «Αν Αλέξανδρος μη ήμην («ην» είναι, γραμματικά, το σωστό), Διογένης αν ήμην». Αν, λοιπόν, έγραψες κάτι καλό και ακίνδυνο στο μπλοκ (και οπουδήποτε), υπόγραψέ το. Αν όμως είναι επιλήψιμο, έχεις πρόβλημα.

ΔΕΝ θα μιλήσουμε για τη συμβολή των κουκουλοφόρων της Κατοχής στη διαμόρφωση της αρνητικής πλευράς της ιστορίας μας. Ούτε για τους σύγχρονους που χαλάνε τις πορείες κι εμείς απαιτούμε να τους τραβήξουν την κουκούλα. Θα μιλήσουμε απλά και με παραδείγματα συμπεριφοράς παλιανθρώπων. (Οι «άλλοι» δεν έχουν λόγους να κρυφτούν).

ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 1^η (και ξεκινώ από επιχείρημα της άλλης…πλευράς): Υπάλληλος ζαχαροπλαστείου ξέρει πως το αφεντικό πουλάει ναρκωτικά (απ’ την πίσω πόρτα) και σκιάζεται να το γράψει επώνυμα, μη πεινάσουν τα παιδιά του. Θα ζημιωθεί η κοινωνία με τη σιωπή του; «Και, βέβαια,» απαντούμε, ωστόσο, τα μπλογκς δεν είναι γι αυτήν τη δουλειά. Την καταγγελία θα την κάνει στις αρμόδιες αρχές, που θα γνωρίζουν, βέβαια, τα στοιχεία του.

ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 2^η: Ξυπνάει ένα πρωί ο παλιάνθρωπος, ξύνει το κεφάλι του πριν το καλύψει με την κουκούλα της ανωνυμίας και στέλνει γράμμα και γραφή στο μπλοκ της αρεσκείας του (μιας και λειτουργεί χωρίς κανόνες), που τον φιλοξενεί και τον…καλύπτει. «Ο τάδε είναι γιος πόρνης, υπηρέτησε στα Τάγματα (κι ας ήταν στον ΕΛΑΣ), έχει κόρη που εκδίδεται και ο αδερφός του είναι κίναιδος». Θα διαβαστεί το «κείμενο», θα περάσει το μήνυμα κι ως που να ανακαλυφτεί ο δράστης και να καθίσει στο σκαμνί, η φήμη θα αιωρείται, ο παλιάνθρωπος (κουκουλοφόρος) θα χοροπηδάει για την ελευθερία του λόγου και τη δημοκρατία στον τόπο μας, έχοντας πετύχει τον στόχο του (συνεχίζεται).