Δεν μας αγάπησε κανείς

Σαν Έλληνες έχουμε την τάση να περιαυτολογούμε και να λέμε ότι δεν είμαστε άνθρωποι όπως οι άλλοι. Λέμε ότι είμαστε άνθρωποι ανεξάρτητοι, που δεν μπαίνουμε σε καλούπια δεν τιθασευόμαστε. Σίγουρα δεν μπαίνουμε σε καλούπια άλλων, ξέρουμε πολύ καλά να μπαίνουμε στο ίδιο μας το καλούπι. Είμαστε περήφανοι, και όχι άδικα, για την κληρονομιά μας, αλλά κάνουμε ότι μπορούμε για να αποδεικνύουμε ότι είμαστε αυτό που λένε “ ανάξια τέκνα, άξιων προγόνων”. Είμαστε αυτοί που διαχρονικά αναδεικνύαμε ήρωες, πρωτοπόρους, προσωπικότητες παγκόσμιας εμβέλειας, απλά για τους φυλακίσουμε και να τους θανατώσουμε. Σαν λαός είμαστε αντιφατικοί…

Ιστορικά, αν δει κάποιος σε ποιες περιόδους μεγαλουργήσαμε και σε ποιες οπισθοδρομήσαμε, θα καταλήξει νομίζω στο συμπέρασμα ότι αυτό που φαίνεται να εξυψώνει ή να καταβαραθρώνει το ελληνικό έθνος είναι η ποιότητα της ηγεσίας που υπήρχε. Όποτε να ηνία της διακυβέρνησης τα κρατούσαν άνθρωποι ικανοί, οραματιστές πάντα η πρόοδος που σημειώνεται είναι αξιοσημείωτη έως μεγαλειώδης, όποτε αναλάμβαναν δημαγωγοί και ανίκανοι τα βήματα προς τα πίσω ήταν γρήγορα. Ίσως το θέμα αυτό να πρέπει της προσοχής ιστορικών και φυσικά δεν αναλύεται σε λίγες γραμμές, ούτε τόσο απλά.

Στην μάχη, καλύτερα ένας λέων να ηγείται προβάτων, παρά ένα πρόβατο να ηγείται λεόντων, λένε. Και έτσι είναι γιατί ένα λιοντάρι μπορεί να εμπνεύσει τον σεβασμό και την σιγουριά ενώ το πρόβατο μόνο τον φόβο και την ανασφάλεια. Κάπως έτσι είναι και το θέμα των Ελλήνων. Χρειαζόμαστε ανθρώπους πρότυπα, ικανούς, αξιοσέβαστους πνευματικούς, και όχι μπουρδολόγους, στην ζωή μας και στην ζωή των παιδιών μας. Να μας κάνουν να εμπιστευτούμε των εαυτό μας, τις δυνατότητές μας.

Ο μεγαλύτερος εχθρός των Ελλήνων μέχρι σήμερα, από ιδρύσεως του σύγχρονου ελληνικού κράτους ήταν ο ραγιαδισμός, και η παντελώς ηλίθια λογική ότι κάποιοι άλλοι θα μας σώσουν. Ακόμη και η Φιλική Εταιρεία, προκειμένου να αφυπνίσει τους υπόδουλους Έλληνες, ώστε να συμμετάσχουν ενεργά και μαζικά στην Επανάσταση, διέδιδε εν είδει φημών ότι την προσπάθεια της παλιγγενεσίας την στηρίζει η Ρωσία!!!! Γιατί οι απλοί Έλληνες μόνο όταν θεώρησαν ότι έχουν ξένες πλάτες να στηριχθούν αποφάσισαν να επαναστατήσουν. Αυτή η λογική μας κατατρώει από τότε.

Σε κάθε ευκαιρία αναφέρω στους μαθητές μου ότι τα πρώτα πολιτικά κόμματα που δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα ήταν το αγγλικό, το ρωσικό και το γαλλικό. Η πιο απλοϊκή ερώτηση που κάνουν είναι: “ και ποιο ήταν για την Ελλάδα;” Αλήθεια ποιο; Οι μεγάλες δυνάμεις από τότε άλλαξαν, αλλά εμείς μείναμε εκεί στην ιδέα σκύψε το κεφάλι και περίμενε να σε σώσει άλλος…

Οφείλουμε σαν κράτος και έθνος να το συνειδητοποιήσουμε. Κανείς δεν νοιάζεται για μας, κανείς δεν πρόκειται να μας βοηθήσει επειδή μας συμπαθεί, κανείς δεν πρόκειται να μας στηρίξει αν εμείς δεν το θέλουμε. Κανείς δεν μας αγάπησε!

Πριν όμως αρχίσουμε να ρίχνουμε την ευθύνη στις ανάξιες σημερινές ηγεσίες μας, πρέπει να σκεφτούμε τί κάνουμε εμείς οι ίδιοι, γιατί και οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν πολλές φορές…

Μόνο αν αλλάξει ο εθνικός μας προσανατολισμός μπορεί να ξεριζωθεί αυτή η νοοτροπία. Θέλει προσπάθεια και χρόνια. Αλλά χρειάζεται πρώτα απ’όλα οι γονείς να το περνάνε στα παιδιά τους. Να τους εξηγούν πώς πρέπει να κυνηγούν τα όνειρά τους, να προσπαθούν, να μάχονται και να ματώνουν γιατί όλη η ζωή είναι ένας αγώνας για το καλύτερο, να έχουν πρότυπα σωστά και όχι τιβι περσόνες. Πρέπει να εκλείψουν οι λογικές του “ μπες παιδί μου στο δημόσιο να ξύνεσαι και να πληρώνεσαι” ή του “ κλέψε αρκεί να μην σε πιάσουν”. Αυτή η πρώτη παιδεία από το σπίτι είναι η σημαντικότερη απ’όλα τα ερεθίσματα που επηρεάζουν την πορεία και την νοοτροπία ενός ανθρώπου, που δίνουν στο άτομο την ταυτότητα του και το προσδιορίζουν ως προς τους άλλους και ως προς την κοινωνία στην οποία ζει.

Πρέπει να ξαναβρούμε την εθνική μας εμπιστοσύνη, την εθνική μας παιδεία. Αυτή που θα δυναμώσει τα αδύναμα πόδια μας για να στηρίξουμε αυτήν την κληρονομιά για την οποία τόσα λέμε, αλλά εμείς λιγότερο απ’όλους την κατανοούμε.

αἰέν ἀριστεύειν