Κόραξ δεν… εξορύσσει κόρακος οφθαλμόν

Του Θανάση Νικολαΐδη

Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ προχώρησε στην Ελλάδα της ατιμωρησίας, φθάσαμε όπου φτάσαμε και το δίκαιο απονέμεται με το σταγονόμετρο. Και, βέβαια, δεν εννοούμε την τακτική δικαιοσύνη με τα κλειστά μάτια και αυτά. Για τα διοικητικά μιλάμε, με θεσμούς και όργανα, συνεδριάσεις, πορίσματα και με «δίκες» χωρίς καταδίκες.

ΕΡΓΟ και αποτέλεσμα υπάρχει μόνο όταν υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα. Αλλιώτικά, λειτουργεί η συναδελφικότητα, το σινάφι ορίζει τις κινήσεις των διαπλεγμένων και το αποτέλεσμα είναι γνωστό από πριν. Δεν έχει «κίνητρο» ένα πειθαρχικό να ερευνήσει σε βάθος την αλήθεια, δεν έχει συμφέρον ο επαγγελματίας να (κατα)δικάσει συνάδελφό του και η δουλειά πάει πρίμα. Με κλείσιμο υποθέσεων μετά πανηγυρικών αθωώσεων είτε βελούδινων καταδικών, με θρίαμβο των κατηγορουμένων και… άρρηκτη τη συναδελφικότητα ελεγκτών και ελεγχομένων.

ΚΑΝΕΙ την… αμαρτία του ο επαγγελματίας και την ΕΔΕ αναλαμβάνουν «δικαστές» του ίδιου κλάδου και ομοειδούς επαγγέλματος. Εφοριακός, λοιπόν, «δικάζει» εφοριακό που τα’ πιασε, γιατρός - φακελάκια γιατρό, καθηγητής- καθηγητή μεγαλέμπορα, μηχανικός-λαδωμένο μηχανικό… Η υπόθεση κλείνει, το δίκαιο (δικαιοσύνη) σφαδάζει κι όλοι τους πάνε για… ουζάκι.

ΚΑΙ, βέβαια, τα παραπάνω γελοία και απολύτως… ελληνικά είναι το αποτέλεσμα. Η «έμπνευση» για τη σχετική νομοθεσία ανήκει σε νομοθέτες που νοιάστηκαν πρωταρχικά για πάρτη τους. Από ‘κει ξεκίνησαν. Για αμαρτήματα δικά τους, που τα ζεσταίνει προστατευτικά η βουλευτική ασυλία. Κι όταν έρχεται η ώρα να αρθεί, τότε λειτουργούν ακαριαία τα αντανακλαστικά των κοινοβουλευτικών μας ανδρών (και γυναικών). «Δεν πάει ο συνάδελφος στα δικαστήρια-αυτά είναι για κοινούς θνητούς και μη πολιτικούς».

ΠΡΙΝ ακόμα βγει μπόχα απ’ τις χαραμάδες του κοινοβουλίου, κοιτιούνται μεταξύ τους, πέφτουν οι τόνοι, οι τοίχοι δεν… πέφτουν από ηχηρές κορώνες, γίνονται όλοι τους λευκά και άκακα αρνάκια και σπεύδουν να ψηφίσουν κατά της άρσης της βουλευτικής ασυλίας. Για να κλείσουν το δρόμο. Ποιο δρόμο; Προς τα δικαστήρια της τακτικής δικαιοσύνης. Ο πολιτικός θα «δικαστεί» (διάβαζε θα αθωωθεί) από πολιτικό. Για να «εισπράττουμε» εμείς οι… απ’ έξω «λευκά» Βατοπέδια και «αθώους» μιζαδόρους, που καμιά δύναμη δεν μπορεί να τους μαντρώσει. Γιατί; Γιατί κόραξ δεν… εξορύσσει κόρακος οφθαλμόν, «σήμερα εσύ αύριο εγώ» και βλέπουμε τα… χαΐρια μας.