Σε όσους ονειρευονται,σκεφτονται,αγωνιζονται ,αγαπανε,ζουν
Αργό το ζάλο μου, βαρύ ήτανε ψεύτικος μπορεί ο έρωτάς σου ρωτώ διαβάτες στα στενά αν είδαν μάτια καστανά σαν τα δικά σου. Πως να δικάσω μια ζωή κι ένα αστέρι το πρωί που τρεμοσβήνει στο ερειπωμένο καπηλειό ένα μου όνειρο παλιό έχει 'πομείνει.
2 σχόλια:
Σ' ευχαριστούμε Άνεμε...
Πολύ γλυκειά, ανθρώπινη κι ονειροπόλα η αφιέρωσή σου...
:))
Απιστευτοι Χαϊνηδες!
Δημοσίευση σχολίου