Μια φορά σε έναν καιρό σε ένα τοπικό σχολείο της πόλης τα παιδιά ονειρεύονταν ένα καλύτερο αύριο. Παντού γύρω τους άκουγαν για το πως τα πράγματα θα είναι δύσκολα όταν μεγαλώσουν. Το πρότυπο των γονιών τους με μια καλή δουλειά και οικογένεια θα ήταν πολύ μακρινό για εκείνα. Όμως ο Λευτέρης ονειρευόταν την Ιουλία κι εκείνη ως το πιο ντροπαλό κορίτσι του σχολείου αρκούνταν στο να του στέλνει χαμόγελα ελπίδας.
Οι δυο τους μιλούσαν αρκετά στο σχολείο, η Ιουλία ήταν πολύ καλή μαθήτρια κι ο Λευτέρης ένα πολύ καλό παιδί. Δε θα έλεγε κανείς πως ξεχώριζαν από τα υπόλοιπα παιδιά, όμως σίγουρα οι δυο τους είχαν μια ξεχωριστή επικοινωνία. Ήταν συμμαθητές για πολλά χρόνια μέχρι που έφηβοι έζησαν ο ένας τον άλλο να μεγαλώνουν και να αποκτούν περισσότερα ενδιαφέροντα. Δεν ήταν όμως τόσο απλά τα πράγματα γιατί η Ιουλία είχε αυστηρούς γονείς και οι έξοδοι της ήταν περιορισμένοι και με αυστηρή επίβλεψη. Ο Λευτέρης δεν ήταν άγνωστος στην οικογένειά της όμως είχε λάβει το μήνυμα πως… “μπορεί να κοιτάει, αλλά όχι ν’ αγγίζει”.
Αυτό δεν τον εμπόδιζε ποτέ να προσεγγίζει την Ιουλία. Συχνά οι δυο νέοι βρισκόντουσαν μαζί με αφορμή το διάβασμα, μια ταινία στον κινηματογράφο, μια ωραία εκδήλωση του πολιτιστικού συλλόγου. Ο Λευτέρης φρόντιζε σε κάθε ευκαιρία να δείχνει στην Ιουλία πως ήταν ερωτευμένος κι εκείνη αποκλείεται να μην το είχε καταλάβει. Άλλωστε παντού τριγύρω τους οι νέοι δημιουργούσαν έρωτες, τους χαλούσαν και ξανά απ’ την αρχή. “Άραγε νοιώθουν σαν εμένα” μονολογούσε ο Λευτέρης και συνεχώς έψαχνε την αφορμή να ξετυλίξει τα συναισθήματα του στην Ιουλία. Όμως αν όλα ήταν ιδέα του; Τα χαμόγελα, τα πειράγματα, ήταν όλα απλά δείγματα μια καλής φιλικής σχέσης; Θα τα χαλούσε όλα στο όνομα μιας χαζής ερωτικής εξομολόγησης;
Κι έτσι ο δειλός Λευτέρης συνέχιζε να ονειρεύεται την Ιουλία κι εκείνη να του χαμογελά τυραννικά ώσπου έφτασε η εποχή για την μεγάλη δοκιμασία των μαθητών. Τις εξετάσεις για κάποιο κολλέγιο, για την επίτευξη ενός μεγάλου στόχου.
- "Λευτέρη έχεις σκεφτεί που θέλεις να σπουδάσεις;
- Εσύ;
- Δεν ξέρω. Σε κάποια μεγάλη πόλη ίσως.
- Κι εγώ". Έλεγε ο Λευτέρης σκεφτόμενος πως το μόνο που ήθελε ήταν να είναι μαζί της
:[
Το δεύτερο μέρος του Μύθου του Ιούλη την ερχόμενη Παρασκευή, 9 Ιουλίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου