Καληνωρίσματα. Δεν είναι το πρώτο κείμενο που θα διαβάσετε για την βία στα γήπεδα, δεν είναι το καλύτερο και σίγουρα δεν είναι το τελευταίο. Όμως δεν είμαι δημοσιογράφος, στις ομάδες που υποστηρίζω συμπτωματικά (;) δεν δημιουργούνται επεισόδια και μπορώ να γράψω με το μάτι εκείνου που δε μένει θεατής στο γυαλί μιας και έχω γυρίσει γήπεδα όπως το Yankee Stadium, Giants Stadium, Highbury, μέχρι την Τούμπα, το Καραϊσκάκη και το Παγκρήτιο σε μόνιμη βάση. Έχω δει φιλάθλους να ανταλλάζουν μπλουζάκια και κασκόλ και άλλους, πέτρες που πέρασαν από δίπλα μου.
Το τετριμμένο είναι αυτό που κάθε φορά ακούμε. Πως φταίει η πολιτεία, οι διοικήσεις, η αστυνομία, οι σύνδεσμοι των οπαδών και οι “γνωστοί-άγνωστοι” που είναι λίγοι στον αριθμό και χαλούν την καλή εικόνα των υπολοίπων. Δε θα πάω κόντρα σε κανένα από τα παραπάνω καθώς αναλογικά όλοι αυτοί οι παράγοντες φέρουν μερίδιο στην ευθύνη. Ύστερα πάλι η αναγνώριση όλων αυτών απλά διευθετεί μόλις το ένα τρίτο της υπόθεσης. Μένει να δημιουργηθεί ένα σχέδιο αναχαίτισης του φαινομένου και ύστερα να εφαρμοστεί επαρκώς. Στα δύο τελευταία σημεία υστερούμε. Και είναι κρίμα όταν έχουμε παραδείγματα αντιμετώπισης του φαινομένου. Στην Αγγλία –χώρα γέννησης του χουλιγκανισμού- δεν υπάρχει κανένα περιστατικό βίας πλέον στα γήπεδα κι αυτό επετεύχθη κατόπιν συντονισμένης προσπάθειας που ήθελε τους οπαδούς ν’ αδειάζουν το γήπεδο κάθε φορά που έκτροπα συνέβαιναν.
Θεωρητικά μοιάζει καλό. Σας διαβεβαιώνω όμως πως και πρακτικά είναι άψογο. Διότι όταν το γήπεδο ξαφνικά εκκενώνεται (κι ας μεταφέρονται τα επεισόδια εκτός γηπέδου) βγαίνουν και οι “υγιείς” φίλαθλοι έξω, με τα παιδιά τους, τα ακριβά τους εισιτήρια και με τη διάθεση τους για διασκέδαση. Και τότε αρχίζει η επίλυση του προβλήματος. Ναι, από την αντίδραση ακριβώς αυτής της κατηγορίας των φιλάθλων που θα αντιδράσουν και θα μαλώσουν με τους άλλους οπαδούς της ίδιας ομάδας που όμως δημιουργεί επεισόδια. Αυτή η κόντρα θα προκαλέσει και την απομάκρυνση των ανώμαλων οπαδών εκ των έσω! Ούτε η αστυνομία θα το καταφέρει, ούτε η κατάργηση των συνδέσμων. Δεν είναι μια πρόταση, είναι η λύση!
Μην με παρεξηγήσετε. Πάω στο γήπεδο για να βρίσω, να φωνάξω και να ξεσπάσω. Θέλω να έχω τους αντίπαλους οπαδούς απέναντι όχι για να σπάσω το γήπεδο κι αυτούς στο ξύλο, αλλά για τη στιγμή που θα πανηγυρίσω τη νίκη μπροστά τους. Το γήπεδο δεν είναι για ήσυχους ανθρώπους, απλά δεν είναι για βίαιους.
1 σχόλιο:
Άλλο βία κι άλλο ζωντάνια και ενεργητική συμμετοχή σε μία κοινή εκδήλωση ή αθλημα!
Δημοσίευση σχολίου