Οικονομική κρίση, δικομματισμός, ελευθερία γνώμης και blogs. Μια μάχη εν εξελίξει..

Η αδιέξοδη κατάσταση που δημιουργήθηκε στην οικονομία ενέτεινε ακόμα περισσότερο στην κοινή γνώμη την απαξίωση προς τα κόμματα εξουσίας. Ανεξαρτήτως από τις τεράστιες ευθύνες των ίδιων των πολιτών, είναι ολοφάνερο πλέον στη συνείδηση όλων μας, πως η κακοδιαχείριση των κρατικών εσόδων αλλά και των υπέρογκων ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων και από τα δύο κόμματα δεν οφείλετε σε πολιτικές αστοχίες αλλά σε ένα σύστημα πλουτισμού ημετέρων. Η ενδεχόμενη έρευνα και απόδοση ευθυνών φυσικών πολιτικών προσώπων –πραγματική έρευνα και όχι εξεταστική επιτροπή με τον ισχύοντα νόμο συντεχνιακής αλληλεγγύης- θα οδηγούσε σε ένα ντόμινο αποκαλύψεων που θα διέλυε το δικομματικό σύστημα. Παράλληλα όμως θα οδηγούσε και στην κατάρρευση ολόκληρου του αλληλένδετου με το δικομματισμό εκδοτικού κατεστημένου που στηρίζετε ακριβώς τόσο οικονομικά όσο και ως εξουσία στη διαπλεκόμενη σχέση του με τα κόμματα εξουσίας. Κατά συνέπεια η όλη προσπάθεια των ΜΜΕ να πείσουν την κοινή γνώμη για την κρισιμότητα της σημερινής κατάστασης και την αναγκαιότητα μέτρων που ποτέ στο παρελθόν δεν θα τολμούσαν –συνειδητά ή μη- να στηρίξουν, δεν έχει στόχο μόνο τον περιορισμό οποιονδήποτε διεκδικήσεων αλλά κυρίως την διατήρηση των ισορροπιών του πολιτικού συστήματος άρα και του δικού τους κατεστημένου.



 Η προσπάθεια γίνετε πλέον αυτοσυντήρησης για αυτό και πέρα από κάποιες φιλτραρισμένες «αποκαλύψεις» που θα δούμε και θα διαβάσουμε με στόχο να «χαϊδέψουν» την αγανάκτηση της κοινής γνώμης, η γραμμή που περνάει και θα περάσει είναι η διατήρηση των κεκτημένων με πλήρη και συντεταγμένο έλεγχο της πληροφόρησης. Η οικονομική στενότητα και η έλλειψη ρευστότητας παρ ότι έχει φέρει ήδη ανακατατάξεις στο χώρο του τύπου, με το δίδυμο Λαυρεντιάδη – Κυριακίδη να εξαγοράζει και να συμμετέχει σε ένα ευρύ φάσμα των ΜΜΕ που περιλαμβάνει τόσο συμπολιτευόμενα όσο και αντιπολιτευόμενα μέσα, και το Βίκτωρα Ρέστη να αποτελεί και αυτός με τη σειρά του καινούργιο «παίχτη» στο χώρο, δεν αλλάζει ούτε το στόχο ούτε το επιθυμητό αποτέλεσμα παρά αποτελεί ένα παιχνίδι ισορροπιών σε ένα ενδοεκδοτικό πόλεμο που μετατίθεται για αργότερα. Μοναδικό μέσο στην πληροφόρηση μπορεί να αποτελέσει το διαδίκτυο και τα ελεύθερα blogs(δηλαδή αυτά που ΔΕΝ ανήκουν στα εκδοτικά συγκροτήματα) κάτι που όμως όπως είναι αναμενόμενο φέρνει και την αντίδραση της «συντεταγμένης» ενημέρωσης. Και επειδή τα ελεύθερα blogs δεν αποτελούν συγκεκριμένο στόχο μιας και λειτουργούν είτε συλλογικά είτε μόνα αλλά κυρίως ανεξάρτητα, θα στοχοποιηθούν όλα μαζί ως σύνολο τόσο από τα ΜΜΕ όσο και από τους πολιτικούς και συν αυτό ταγούς της εξουσίας. Φυσικά και πολλά blogs που υπάρχουν για να τιμούν τον υπέρ πάντων κομματικό αγώνα θα ενισχύσουν την άποψη των αφεντικών τους με υποδόρια χτυπήματα στην εγκυρότητα της blogsfairas. Αυτό που δεν θα καταφέρουν ποτέ όμως είναι το να πάψει να ακούγετε η ελεύθερη άποψη και η αλήθεια. Και όσο κι αν κυνηγηθεί, όσο και αν λοιδορηθεί η αλήθεια πάντα δικαιώνεται. Στο χέρι μας είναι να τους χαλάσουμε το παιχνίδι…