ΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ BLOGGERS συνεχίζουν και πάλι...

Μετά την απόφαση του Άνεμου να κλείσει το μπλογκ των Ενωμένων Μπλόγκερς είναι αλήθεια ότι έγινε κατακλυσμός από πάρα πολλά emails, αλλά και τηλεφωνήματα που μας παρακαλούσαν να μην κλείσει η σελίδα.

Η απόφαση του Άνεμου ήταν να φύγει η σελίδα, από τη δική του διαχείριση και ip και ας την αναλάμβανε κάποιος άλλος για να τη συνεχίσει. Ο ίδιος ένοιωθε κουρασμένος και απογοητευμένος. Έστειλε το αρχείο για να γίνει αντίγραφο, σε όλους τους συντάκτες αλλά τελικά δεν είχαμε καμία σοβαρή πρόταση, ούτε απέδωσε η όποια προσπάθεια αν έγινε, να μεταδοθεί η σελίδα με άλλη ip, και με τη στήριξη μας, φυσικά.

Ομολογώ ότι προσωπικά έκανα ό,τι μπορούσα να τον πείσω να αλλάξει γνώμη και να ξανανοίξει το μπλογκ. Έπίσης οι φίλοι που έστειλαν emails αλλά και έκαναν και σχόλια και αναρτήσεις στα δικά τους μπλογκ για το θέμα, ήταν μία από τις κύριες αιτίες που ο Άνεμος κατάλαβε ότι έπρεπε να σεβαστεί τους 100 συγγραφείς και τους εκατοντάδες αναγνώστες και να το ξανασκεφτεί.
Κάποιοι θεώρησαν ότι μπορεί και να τρομοκρατήθηκε και γι' αυτό θέλησε να αποχωρήσει. Για την αγάπη λοιπόν που έδειξαν για το μπλογκ όλοι οι @φίλοι μας αλλά και για να μη θεωρηθεί ότι τρομοκρατηθήκαμε και φοβηθήκαμε από οτιδήποτε, η απόφαση πάρθηκε:
Η σελίδα ανοίγει και πάλι!!
Έκλεισε όχι λόγω τρομοκρατίας, απειλής ή φόβου!

Ήταν καθαρά θέμα απογοήτευσης του Άνεμου.

Έδειξε ευαισθησία πρόσφερε αγάπη προς τα έξω σε όλους τους μπλογκοφίλους, γι΄αυτό και πικράθηκε που σε άσχημες στιγμές ελάχιστοι μας στήριξαν.
Τα βάλαμε με Δρανδάκη και Βασιλάκο (μπλόγκερς αρεστούς στην εξουσία) με τον υπεύθυνο της Google σε τεχνικά θέματα στην Ελλάδα, ελάχιστοι μπήκαν να στηρίξουν τις σχετικές αναρτήσεις, στις οποίες μάλιστα οι παραπάνω μας έκαναν την τιμή να μπουν και να εκφράσουν τον αντίλογό τους. Και μόνον ο Άνεμος και εγώ κοντράραμε ευθέως με το λόγο μας στα δικά τους σχόλια.

Κάποτε έφθασαν να μας πουν ότι είμαστε απειλή και για τη σωματική τους ακεραιότητα κάποιοι που είχαμε την ευχαρίστηση να τους κάνουμε και διαχειριστές μας.
Και όμως κανείς πλην ενός ή δύο, δεν βρέθηκε να τους βάλει στη θέση τους.
Αυτά και άλλα πίκραναν τον Άνεμο γενικά για την υποκρισία των ανθρώπων που θέλουν να κάνουν ομελέτα, αλλά να μη σπάσουν αυγά.

Ευτυχώς όμως η αγάπη του στο @χώρο αυτό νίκησε! Ίσως είχε παραπάνω απαιτήσεις από όλους εμάς, που μας θεωρεί @φίλους του. Από τους άσπονδους εχθρούς μας, φυσικά και δεν είχε απαιτήσεις...

Ήθελε ο καθένας να βάλει ένα λιθαράκι εδώ... Απλά μια επιτήρηση, μια γενική εποπτεία να μην βρίσει κανείς ή κάνει άσχετες ή απαράδεκτες αναρτήσεις. Ζητούσε συνδιαχειριστές με διάθεση να αφιερώνουν λίγο από το χρόνο τους, για επιτήρηση αλλά και σχολιασμό, αν χρειαζόταν.

Ήθελε συγκαταβατικότητα και ανεκτικότητα, από όλους, να σεβαστούμε και να μη βάλουμε διχαστικές αναρτήσεις και δυναμιτίσουμε την ενότητα!

Τίποτα περισσότερο...

Συνεχίζουμε χωρίς καλούπια, χωρίς απαγορεύσεις, χωρίς κώδικες δεοντολογίας. Δεν τα χρειαζόμαστε.

Αρκεί να είμαστε σε επιφυλακή και να γράφουμε κόσμια, χωρίς να προκαλούμε, σε θέματα γενικού ενδιαφέροντος, όσο μπορούμε με αντικειμενικότητα, χωρίς κομματικά κριτήρια και με ενωτική πάντα σκέψη...

Συνεχίζουμε και ζητάμε την βοήθεια σας στα αυτονόητα, την επιείκειά σας στα λάθη μας, αλλά και την κατανόησή σας, που δεν αντέξαμε την πίεση και θελήσαμε να τερματίσουμε τον αγώνα, που όλοι μας κάναμε!

Ευτυχώς τίποτε δεν χάθηκε!! Επανερχόμαστε με όλα μας τα άλμπουρα και τα πανιά και ξανά @ταξιδεύουμε στον ωκεανό του θαυμαστού διαδικτύου που φέρνει τους ανθρώπους κοντά και ενώνει τις σκέψεις, αλλά και τις πράξεις τους, αν χρειαστεί!

Όσο για αυτούς που μας παραφυλάνε ,να πούμε ότι ποτέ δεν φοβηθήκαμε ,και τους αφιερώνουμε ένα τραγουδάκι

Κρατάω το στόμα μου κλειστό,
τα χείλη μου ματώσανε,
κι αυτοί που μας προδώσανε
ανέραστοι να μείνουν.
Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε,
αυτό έχω μόνο να τους πω,
τα όνειρα των εραστών δεν σβήνουν.