2

2
Blogger Tips and TricksLatest Tips And TricksBlogger Tricks

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΙ -ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ

Κυριακή 28 Αυγούστου 2016

H άσχημη γάτα

Ελένη Ζιώγα

Είχα δει και παλιότερα μια τέτοια γάτα να σουλατσάρει στον κήπο της πολυκατοικίας. Είναι απ΄αυτές τις γάτες που σε κάνουν να τις αποστρέφεσαι όσο κι αν αγαπάς τις γάτες. Είναι απ' αυτές τις γάτες που δεν θυμίζουνε γάτες. Απ' αυτές τις γάτες που δεν μπορεί, όλο και κάπου τις έχει πάρει το μάτι σας να περνάνε σαν τρομαγμένοι δαίμονες, λιανές και πασαλειμμένες με ένα μαυρο-κάστανο, σαν λάσπη, τρίχωμα, λειψό τόπους τόπους, με μια ουρά ισχνή , οστέινη και νευρική που λειτουργεί σαν αντένα προειδοποίησης για τον παραμικρό κίνδυνο.
Είχα δει και παλιότερα μια τέτοια γάτα, που σε μερικές μέρες από την στιγμή που την πρωτο-εντόπισα την ξαναείδα ξαφνικά στον κήπο, αλλά αυτή τη φορά τριγυρισμένη από τα νεογέννητά της , ένα τσούρμο γατιά όλων των αποχρώσεων. Από τότε άρχισα να την παρατηρώ συστηματικά και να την ταϊζω. Μου έκανε εντύπωση πόσο σίγουρα τα μεγάλωνε. Πόσο επίμονα τα πρόσεχε. Πόσο υπομονετικά τα θήλαζε. Πόσο στωικά τα άφηνε να παίζουν με την ουρά της. Πόσο υπερήφανα τα θαύμαζε όταν ξεκινούσαν να παίρνουν πρωτοβουλίες . Και πόσο απεγνωσμένα τα αναζητούσε όταν κάποιο -ανθρώπινο- χέρι τα εξαφάνισε όλα εν μια νυκτί ενώ εκείνη έλειπε ...
Από κείνη τη στιγμή αγάπησα όλες τις άσχημες γάτες σαν την αφεντιά της. Υποκλίθηκα μπροστά στην ομορφιά του μητρικού ενστίκτου τους. Και απόρησα μπροστά στην ασχήμια του ανθρώπινου μυαλού που κάθισε στη σκοτεινιά της κλεισούρας του και επεξεργάστηκε με δόλο πώς θα πετύχει να προκαλέσει την οδύνη μιας αθώας, άσχημης , μεγαλόκαρδης γάτας...
Τα χρόνια πέρασαν.
Τις προάλλες μια άλλη , πανομοιότυπη, πανάγρια ασχημόγατα , από την ίδια παράξενη φυλή με την προηγούμενη, στρατοπέδευσε στον κήπο. Κουβαλώντας μαζί της τα γατιά της. Πήγε και κάθισε σε ένα παρτέρι στα δεξιά του μπαλκονιού μου και εγώ ,κατασκοπεύοντάς την διακριτικά για μέρες , είχα την ευκαιρία να επιβεβαιώσω για άλλη μια φορά την εκτίμησή μου για την αξιοθαύμαστη ικανότητα της φυλής των άσχημων γατιών στην ανατροφή παιδιών.... Πόση αγάπη, πόση εγκαρτέρηση, πόση καλοσύνη, πόση χαρά με τα ευτυχισμένα μικρά της.... Τη θαύμαζα και έτσι όπως έχω για συνήθειο τα τελευταία χρόνια να ισοφαρίζω με την ομορφιά της Φύσης την ασχήμια του πολιτισμένου κόσμου , την είχα επί πλέον για παρηγοριά. Πρωί μεσημέρι βράδυ το βλέμμα μου στην γάτα με τα γατιά της. Γεμάτα αμεριμνησία τα ζωντανά του Θεού , γεμάτα γαλήνη, απέναντι στη ζωή με φόρτιζαν καθημερινά με ελπίδα... Ώσπου προχθές κάτι παράξενο άλλαξε την εικόνα. Άκουσα τη γάτα να νιαουρίζει πνιχτά, ζοφερά, με την ίδια απελπισία που νιαούριζε τότε η προκάτοχός της... Βγήκα στον κήπο. Κοίταξα τριγύρω. Έψαξα να βρω τα γατάκια. Πουθενά. Την είδα να τρέχει νευρικά πέρα δώθε . Με κοίταξε , κοντοστέκοντας κάποια στιγμή , και ανασήκωσε την τρίχα της.
Ανέβηκα στο διαμέρισμα και προσπάθησα να συνεχίσω να γράφω . Αδύνατον. Οι οιμωγές της μου σπάραζαν την καρδιά. Η γάτα αρνιόταν να πιστέψει το κακό που τη βρήκε. Ώσπου ξαφνικά, κατά το βραδάκι, ένα ισχνό νιαούρισμα απ΄αυτά των μικρών γατιών διέκοψε το κλάμα της. Νόμιζα πως δεν άκουσα καλά. Το ίδιο και η γάτα γιατί συνέχισε να κλαίει. Το λεπτό νιαούρισμα ξανακούστηκε. Η γάτα έδειξε να του απαντάει. Πετάχτηκα στο μπαλκόνι. Είδα το μικρό μαύρο γατί της να τρέχει προς το μέρος της . Μόνο του. Τα άλλα τρία εξακολουθούσαν να λείπουν. Η γάτα έτρεξε με αγωνία κοντά του. Έστω και ένα από τα τέσσερα κάτι ήταν. Κάτι υπήρχε να μαλακώσει την ψυχή της. Άρχισε να το γλύφει με μανία σαν να ήθελε να το καθαρίσει από τη μνήμη του τρόμου του...- δεν είναι λίγο να ξεφεύγεις μέσα απ΄τα νύχια του πονηρού αρπαχτικού που κατόρθωσε να αρπάξει τα αδέλφια σου...-
Κατέβηκα να τους δώσω φαΐ. Το λιγότερο που μπορούσα να κάνω... Πήγα να τα πλησιάσω αλλά έγιναν καπνός...Βλέπεις, όσο καλές κι αν ήταν οι προθέσεις μου δεν έπαυα να εκπροσωπώ τη φυλή μου... Την ίδια φυλή με εκείνη που ανήκει ο εχθρός τους που επεξεργάστηκε το ίδιο σιχαμένο σχέδιο που είχε ξανά-επεξεργαστεί στη σκοτεινιά του... Δεν έπαυα να εκπροσωπώ τη φυλή των άσχημων ανθρώπων... Τη φυλή των πονηρών αρπαχτικών....
GoPetition Κανόνας είναι 1) Nα τηρούμε χρονική απόσταση τουλάχιστον 2-3 ωρών, από την προηγούμενη ανάρτηση και 2) να μην βάζουμε αναρτήσεις που αφορούν, διαφημίσεις κομμάτων, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!

3 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Ο Στίνρερ είπε (με αφορμή ίσως την κάθε είδους κακοποίηση προς το ανυπεράπιστο, το παιδί, το ζώο και τη Φύση):
"Η μόνη δικαιολογία του Θεού είναι πως δεν υπάρχει"
-------------

Οι Καλοί -χωρίς άλλη επιλογή- έχουν την ευθύνη της πρόληψης και προστασίας του ανυπεράσπιστου!

BUTTERFLY είπε...

Στο pet shop της γειτονιας μου ειδα 3 γατακια... τα βρηκαν μεσα στον καδο απορριματων να ουρλιαζουν...κατι που τους συμβαινει πολυ συχνα. Επισης, ενας τεραστιος σκυλος κοιμοταν σε μια γωνια και με προειδοποιησαν να μην παω να τον πλησιασω γιατι τον βρηκαν κακοποιημενο κι ειχε μεγαλο φοβο στους ανθρωπους...
Το πιο μεγαλο κτηνος μπορει να γινει ο ανθρωπος...

Aνεμος είπε...

ατέβηκα να τους δώσω φαΐ. Το λιγότερο που μπορούσα να κάνω... Πήγα να τα πλησιάσω αλλά έγιναν καπνός...Βλέπεις, όσο καλές κι αν ήταν οι προθέσεις μου δεν έπαυα να εκπροσωπώ τη φυλή μου... Την ίδια φυλή με εκείνη που ανήκει ο εχθρός τους που επεξεργάστηκε το ίδιο σιχαμένο σχέδιο που είχε ξανά-επεξεργαστεί στη σκοτεινιά του... Δεν έπαυα να εκπροσωπώ τη φυλή των άσχημων ανθρώπων... Τη φυλή των πονηρών