Του Αλέξανδρου Καπακτσή
Ένα σημαντικό ζήτημα που αναφέρεται σε αρκετές διαφορετικές περιπτώσεις-εδάφια στη συμφωνία Τσίπρα και δανειστών είναι οι σχετικές αναφορές για τις τράπεζες. Είναι σημαντικό ζήτημα και εξαιτίας του ρόλου που παίζουν στη λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος και επειδή αποτελούν την ισχυρότερη μερίδα των ελλήνων κεφαλαιοκρατών και για το γεγονός ότι η χρηματοδότηση τους μέχρι τώρα με εγγυήσεις και ρευστό ύψους 211,5 δις [1] δεν έφθασε και απαιτούνται άλλα 10-25 δις.
Η συμφωνία λοιπόν απαιτεί τη «μεταφορά στο εθνικό δίκαιο της οδηγίας για τη θέσπιση πλαισίου για την ανάκαμψη και την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων επενδύσεων (BRRD) με τη συνδρομή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.» Η οδηγία είναι ένα κείμενο 159 σελίδων, εξειδικευμένο ώστε να χάνεται μέσα στο λαβύρινθο του ο μη ειδικός, που συντάχθηκε με την ευθύνη των μεγάλων τραπεζών και του διευθυντηρίου. Η πιο γνωστή του «καινοτομία» είναι ότι θεσμοθετεί την ευθύνη των καταθετών στη διάσωση των τραπεζών. Η εγγύηση καταθέσεων είναι έως 100.000 ευρώ. Αυτό το έως έχει τη σημασία του. Προεργασία σύνταξης νόμου υπάρχει με τη συμβολή ιδιωτικής εταιρείας-συμβούλου από την εποχή Χαρδούβελη. Οι πρόθυμοι να την ψηφίσουν βουλευτές την έχουν διαβάσει; Και αν το έχουν κάνει τι κατάλαβαν; Θα έχουμε πάλι τα φαινόμενα Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και λοιπών;
Τι πάει να πει «με τη συνδρομή της Ευρωπαϊκής επιτροπής»; Τι θα κάνει αυτή πέρα από την υποχρέωση απόφασης για την ενσωμάτωση της οδηγίας στο εθνικό δίκαιο; Επειδή δεν μπαίνει τίποτα τυχαία μένει να το δούμε συγκεκριμένα. Τίποτα καλό όμως δεν προμηνύει.
Η συμφωνία ακόμη απαιτεί » να πραγματοποιήσει (η ελληνική πλευρά) τα απαραίτητα βήματα για την ενίσχυση του χρηματοπιστωτικού τομέα, συμπεριλαμβανομένων τόσο αποφασιστικής δράσης για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια όσο και μέτρων για την ενδυνάμωση της διακυβέρνησης του ΤΧΣ και των τραπεζών, ιδίως με την εξάλειψη κάθε πιθανότητας πολιτικών παρεμβάσεων, ιδιαίτερα στις διαδικασίες διορισμού.»
Εδώ έχουμε πολλά μαζί. Πρώτα από όλα για να ενισχυθεί ο χρηματοπιστωτικός τομέας πρέπει να δοθεί λύση στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Δηλαδή πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας και σβήσιμο επιχειρηματικών χρεών για να μην επιβαρύνουν τους ισολογισμούς και την εικόνα των τραπεζών. Ακόμη, για την ενδυνάμωση της διακυβέρνησης, να μην μπαίνουν στις διοικήσεις πολιτικά πρόσωπα, πολύ περισσότερο εκπρόσωποι των εργαζομένων αλλά άνθρωποι των τραπεζών.
Πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα ο διορισμός του κ. Άρη Ξενόφος που έχει διατελέσει ανώτατο διοικητικό στέλεχος σε πολλές Εταιρείες Διαχείρισης Κεφαλαίων στην Ελλάδα, στην Κεντρική & Νοτιοανατολική Ευρώπη και μέλος Διοικητικών Επιτροπών σε ιδιωτικές Ελληνικές Τράπεζες, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Το ίδιο βέβαια και στις διοικήσεις των τραπεζών που ενώ ανήκουν στον ελληνικό λαό με τον πακτωλό των δις που έχουν λάβει από αυτόν συνεχίζουν να τις κάνουν κουμάντο οι ιδιώτες μέτοχοι γεγονός που πρέπει να συνεχίζεται εσαεί.
Τρίτη αναφορά στις τράπεζες γίνεται σε σχέση με το υπό σύσταση ταμείο διαχείρισης δημόσιας περιουσίας: «Η ρευστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων θα αποτελέσει μια πηγή για την πραγματοποίηση της προγραμματισμένης εξόφλησης του νέου δανείου του ΕΜΣ και θα αποφέρει κατά τη διάρκεια του νέου δανείου επιδιωκόμενο συνολικό ποσό 50 δισεκ. ευρώ, εκ των οποίων τα 25 δισεκ. ευρώ θα χρησιμοποιηθούν για την επιστροφή της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών…» Στα περιουσιακά στοιχεία του ταμείου θα μπουν και οι τραπεζικές μετοχές του ελληνικού δημοσίου;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου