Από Παυλίδου Κάκια
Κουράστηκα να γιορτάζω. Τί θα πω, τι θα φορέσω, πού θα γίνει η "γιορτή", ποιος θα προλογίσει, ποιος θα εισηγηθεί, ποιο video θα δείξουμε, θα έχει προσέλευση; δε θα έχει; θα μείνουν ως το τέλος; δε θα μείνουν; Κουράστηκε κι ο κόσμος τις επετείους. Ας καταργηθούν λοιπόν! Εμείς, ο Σύλλογος του Αγανακτησμένου Κοινού, που μόνιμα καλείται να παραστεί ενισχύοντας την τάδε εκδήλωση επετείου, θα υπογράψουμε αίτημα κατάργησης των επετείων, προς τους Αρμοδίους με κοινοποίηση σε όλους όσοι επιμένουν να γιορτάζουν.
Τόσα και τόσα χρόνια, την μάθαμε την ιστορία. Δε θέλουμε άλλες επαναλήψεις. Ξέρουμε πλέον τί σημαίνει χούντα, τί σημαίνει εξέγερση, ποιο το τίμημα.
Μέσα στο κλίμα παραίτησης και ωχαδερφισμού που διακατέχει τον σύνολο, σε πηγαδάκια συζητιέται η αναγκαιότητα ή όχι του εορτασμού των επετείων. Ποιος ο λόγος?... Γιατί να είναι άλλη μία αφορμη διακοπής των μαθημάτων η 17 Νοέμβρη; Μα η γιορτή δεν είναι μάθημα?... Το πιτσιρικάκι πώς θα μάθει, έστω αποσπασματικά και με περιλήψεις αναφορών, τί έγινε τότε? Πώς θα μάθει να ακούει Χούντα και να χρωματίζει το μυαλό του με Μαύρο Πένθιμο Χρώμα βασανιστηρίων? Ποιος θα μάθει στο μικράκι για τον Αλέκο Παναγούλη?... Για το καλλιτεχνικό ρεύμα της εποχής που σήκωσε ανάστημα και ανύψωσε το Ηθικό των Αγωνιζομένων ενάντια στο φασισμό?.... Ποιος θα μιλήσει στα παιδιά για τη λογοκρισία, την ανελευθερία, τον πολιτικό στιγματισμό του γείτονα, τις εξορίες (Μακρόνησος, Γυάρος, Άη Στράτης, Λέρος)... Πώς θα μάθουν τα παιδιά?..
Τελικά, ποιοι είναι αυτοί που κουράστηκαν με τον εορτασμό των επετείων?...
Ποιος θα βγει κερδισμένος αν πάψουν οι Υπενθυμίσεις της Ιστορίας να μας χτυπούν την πόρτα κάθε "Σαν Σήμερα" όπου έλαβαν χώρα μεγάλοι αγώνες υπέρ της Ελευθερίας, πρωτίστως του Ανθρώπου και έπειτα του Λαού?... Γιατί ο λαός είναι λεύτερος μόνο αν ο άνθρωπος είναι λεύτερος!
Ο λόγος που γιορτάζουμε είναι για να προσαρμόσουμε τους αγώνες στην ανάγκη του Σήμερα.
Η χούντα έχει πολλά πρόσωπα.
Τα διδαχτήκαμε όλα?...
Όχι!
Μάθαμε το μάθημα των Επαναλήψεων εορτασμού των Επετείων?...
Όχι!
Αν το είχαμε μάθει θα ήμασταν ήδη στο δρόμο, άοπλοι, με πάνοπλο πνεύμα και νου, αγωνιζόμενοι Υπερ της Αξιοπρέπειας της Ζωής μας, που μέρα με τη μέρα ψαλιδίζεται...
Στα σχολεία θεσπίστηκε ο όρος "Κοινωνικό Σχολείο". Είμαι υπεύθυνη στο σχολείο μου και καλούμαι να εντοπίσω παιδιά με οικονομικά προβλήματα. Αλήθεια κύριε Υπουργέ?.. Και αν τα εντοπίσω, τί θα κάνω μετά?... Θα καλέσω τους εθελοντές να φροντίσουν επί καθημερινής βάσης τα παιδιά αυτά των οποίων οι γονείς είναι χρόνια άνεργοι σηκώνοντας στους ώμους τους το βάρος της οικονομικής Κρίσης που Εσείς δεν νιώσατε ποτέ?... Με καλείται να βγάλω από την τρύπα ΠΟΙΟ φίδι?... Με καλείται να στηρίξω ψυχολογικά ένα παιδί που πεινά.... Ο μόνος τρόπος για να το στηρίξω είναι να του μάθω να Υψώνει Ανάστημα, να Διεκδικεί τη Ζωή που του στερήσατε, να κοιτάζει με Όραμα Μακριά, να έχει πρότυπα Ηρώων όπως οι Φοιτητές που πάλεψαν το Θηρίο και το νίκησαν...
Είμαι υπεύθυνη του εορτασμού της επετείου του Πολυτεχνείου στο σχολείο. Το σύνθημα της γιορτής είναι:
Γιορτάζουμε για να προσαρμόσουμε τους αγώνες στις ανάγκες του Σήμερα.
Η μόνη διαφορά είναι πως ΕΜΕΙΣ δεν περιμένουμε την επέτειο για να γιορτάσουμε την επέτειο! Ακονίζουμε τις άμυνες των παιδιών κάθε μέρα με πνεύμα αγωνιστικό υπέρ των Δικαιωμάτων του κάθε παιδιού για μία Αξιοπρεπή Ζωή γεμάτη Όνειρα.
Και μάθαμε καλά το μάθημά μας: η χούντα έχει πολλά πρόσωπα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου