2

2
Blogger Tips and TricksLatest Tips And TricksBlogger Tricks

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΙ -ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

ΠΕΡΙ ΨΕΚΑΣΜΕΝΟΥ Ο ΛΟΓΟΣ - Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: διαβάζοντας αυτό το κείμενο αγαπητέ αμύητε εις την ελληνική γνώση ψεκασμένε, θα μάθεις ότι,
Α) ΤΙ ΕΣΤΙ Η ΛΕΞΗ ΤΣΟΛΙΑΣ
Β) ΠΩΣ ΧΑΙΡΕΤΑ Ο ΕΛΛΗΝ
Γ) ΤΙ ΕΣΤΙ Η ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ

ΠΕΡΙ ΨΕΚΑΣΜΕΝΟΥ:
Φίλε ψεκασμένε, η ανάγνωση ενός τέτοιου κειμένου, δεν προωθείται για τους Ρωμιότουρκους. Αυτό το κείμενο ίσως σε προσβάλει, αλλά η προσβολή σίγουρα δεν είναι μεγαλύτερη, με το να ζεις και να αποκαλείς τον εαυτό σου έλληνα, όταν ονομάζεις τους «ευζώνους», τσολιάδες.
Μάλλον δεν διάβασες ποτέ στην ζωή σου, ούτε σε ενδιέφερε να μάθεις, ότι η λέξη τσολιάς, Προέρχεται από το τουρκικό çul (< αραβικό cull) και σημαίνει το “κουρέλι”, “το παλιόρουχο”. Κατά το λεξικό του Μπαμπινιώτη: H λέξη είχε αποδοθεί μειωτικά στους κλέφτες και τους αρματολούς (από τους Τούρκους). Η λέξη τσολιάς είναι ομόρριζη με τη λέξη τσόλι και τσούλι. Ο ΛΟΓΟΣ: Αγαπητέ ψεκασμένε, χαίρε... Στην περίπτωση που δεν γνωρίζεις, κάτι που προς τα εκεί κλείνει από ότι με έχεις αφήσει να καταλάβω, την λέξη «ΧΑΙΡΕ» την χρησιμοποιούσαν στην αρχαία ρώμη.. Όπως γράφω και στο βιβλίο μου, Ο μύθος είναι άχρονος ενώ η ιστορία είναι παρελθόν υποκειμενικά τοποθετημένο από τον εκαστοτε νικητή... Το αποτέλεσμα πολλές φορές το διαμορφώνει κάποιος, αναλόγως των προσωπικών συμφερόντων του. Σε ξεκίνησα με το χαίρε, διότι οι έλληνες παρόλο που χρησιμοποιούσαν την ίδια λέξη, ακολουθούσε και ένα κείμενο όπως: Χαίρε Έλλην, ευ δια & καλήν ημέρα στην εργασία σου,



 Καθώς και διάφορες χειραψίες και χαιρετισμούς, τόσο ως συμβολική ένδειξη αναγνώρισης, όσο και ως έκφραση αλληλοσεβασμού. Από τον πολιτισμό των αρχαίων ελλήνων, δεν έχεις τίποτα απολυτός λάβει στον γενετικό σου κώδικα. Δεν χαιρετάς, δεν μιλάς, και για να πεις καλημέρα, πρέπει να κερδίσεις το λαχείο. Από εκεί και πέρα, δεν δείχνεις ότι είσαι απόγονος αυτού του πολιτισμού, και δείχνεις κάποιου αλλού. Έτσι και εγώ, σε χαιρέτισα με την σειρά μου, σαν να είσαι κάποιος άλλος. Παρατηρώ το τελευταίο διάστημα, ότι κυκλοφορείς με πολύ σενάριο συνομοσιολογίας. Ένταξη, δεν το κρύβω, ότι ο τσοπάνης συνεργάζεται μυστικά με τον σκύλο, ώστε να φυλάνε το πρόβατα. Μέσα σε όλα αυτά, πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβεις, ότι ο σκύλος είναι από την φύση του προστάτης της ζωής, και πως δεν το κάνει επειδή έχει κάποιο συμφέρων. Ο τσοπάνης γνωρίζοντας το τρόπο βοηθήματος που παρέχει ο σκύλος, τον επέλεξε να κάνει την δουλειά του. Αν έκανε η πάπια για αυτή την δουλειά, θα είχε πάπια. Τόσο άπλα!! Βλέπω τον τελευταίο καιρό, ότι κανείς και μαθήματα ιστορίας. Έκτος από το search by Google, υπάρχουν και βιβλία στην περίπτωση που δεν το γνωρίζεις.. Ίσως και θα ήταν καλυτέρα αποδοτική η γνώση σου, αν διάβαζες κανένα από αυτά. Σίγα μην κάτσει ο άλλος σε μια σελίδα, να σου μεταφέρει ένα βιβλίο από κείμενα. Εσύ αγαπητέ ψεκασμένε δεν κάθεσαι να διαβάσεις βιβλία, θα καθόσουν να γράψεις κιόλας; Ήρθε όμως η ώρα αγαπητέ ψεκασμένε, να καταλάβεις τι εστί ελληνική γνώση. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΣΗ: Η ελληνική γλώσσα ψεκασμένε φίλε, και σίγουρα όχι μόνον αυτή, ξεκίνησε την πορεία της από την εποχή που ανακάλυψαν – έμαθαν να ανάβουν – την φωτιά οι άνθρωποί της. Κατ’ αρχάς, η εκδοχή αυτή είναι καταχωρισμένη στην ελληνική μυθολογία. Αναφέρεται στο κλέψιμο της φωτιάς του Διός και στην απόδοσή της στους ανθρώπους από τον Προμηθέα. Προσέξτε παρακαλώ, πρόκειται για τον Προ – μηθέα. Για να δούμε τι σημαίνει το -μηθεας. Προκύπτει σαφώς από το μα(ν)θάνω (α>η). Αλλά και ο μύθος από το μανθάνω κατάγεται. Μάθος >μύθος (α>υ, όπως σάρξ>σύρξ).
Τι θα πει μύθος; Θα πει, ομιλία, λόγος, διήγημα, ιστορία, απόφαση, σκοπός, σχέδιο, συμβουλή, γνώμη και απόφθεγμα!
Επίσης, μήτις (θ>τ) θα πει, σοφία, σύνεση, ευφυΐα, σύμβουλος… Και η Μούσα έχει την ίδια ρίζα. Μάλιστα πλην των άλλων γνωστών μούσα σημαίνει και το πρέπον, το προσήκον, η ευπρέπεια.

Θα μου πεις ψεκασμένε, τι σχέση έχουν ολ’ αυτά με την φωτιά. Εμείς ξέρουμε ότι με την ανακάλυψη και την χρήση της φωτιάς ο άνθρωπος ανέπτυξε σιγά-σιγά την τεχνολογία.

Πριν λοιπόν ανακαλύψουν οι άνθρωποι το άναμμα της φωτιάς, μόλις έμπαιναν το σούρουπο στις σπηλιές τους, έπεφταν ξεροί στον ύπνο, μετά από τις ατέλειωτες ταλαιπωρίες της ημέρας, αφού ολημερίς έπρεπε να κυνηγούν το φαγητό τους. Μέσα στο σκοτάδι τι να δει και τι να πει και τι να συζητήσει κανείς.

Όταν όμως τέλος πάντων έμαθαν να ανάβουν οι άνθρωποι τη φωτιά – βρέθηκαν πολλές τέτοιες μέσα σε σπηλιές, και φυσικά αυτό δεν έγινε από τη μια μέρα στην άλλη – τότε το τοπίο άλλαξε άρδην. Τώρα με το φώς της φωτιάς άρχισε το μεγάλο ζόρι της συζήτησης. Από τη μια να εξιστορήσει κανείς τα παθήματα της προηγηθείσης ημέρας κι από την άλλη να καταστρώσει σχέδια για την επόμενη, ομού μεθ’ όλων των μελών της οικογένειας ή ομάδας.

Για τον λόγο αυτόν φαίνεται ότι μύθος θα πει, ομιλία, λόγος, διήγημα, ιστορία, απόφαση, σκοπός, σχέδιο, συμβουλή, γνώμη. Βλέπετε ότι οι λέξεις σέρνουν πίσω τους ακόμη ολόκληρες ιστορίες. Διότι όλ’ αυτά συνέβαιναν μέχρι προχθές. Ναι, προχθές. Τόσο λίγο είναι το χρονικό διάστημα κατά το οποίο βγήκε ο άνθρωπος από τις σπηλιές, σε σχέση μ΄αυτό που ζούσε μέσα τους. Για να μη πω τώρα ότι πάρα πολλοί άνθρωποι, αν και ζουν πλέον εκτός σπηλαίων, συμπεριφέρονται χειρότερα κι από τους ανθρώπου που ζούσαν μέσα σ’ αυτές!

Άναψε λοιπόν η φωτιά και μεταξύ των άλλων που φανερώθηκαν, φάνηκε αναγκαστικά και ο κομπασμός της γλώσσας. Αυτό κι αν είναι ζόρι.

Κι αρχίσανε τα: καλά βρε ζώον τίποτα δεν κατάλαβες τόση ώρα που σου τα εξηγούσα με το νι και με το σίγμα;
Ή τα: καλά γυναίκα, αυτό το παιδί μας είναι τελείως βόδι. Χαμπάρι δεν παίρνει από λόγια! Και χίλια μύρια παρόμοια.
Από εκείνη την εποχή μάλλον βγήκε και το «άλλα λέει η θειά μ’ κι άλλ’ ακούν τ΄αυτιά μ’».

Κοντολογίς, τώρα που υπήρχε χρόνος για κουβέντες, γύρω από την φωτιά, αναγκαστικά άρχισε να εμπλουτίζεται η γλώσσα και η εκφραστικότητά της. Μια φυσική και φυσιολογική εξέλιξη.

Όμως η ιστορία αυτή, επί πλέον αποτυπώθηκε και στους χρόνους των ρημάτων. Για ποιο λόγο ονομάστηκαν ρήματα, δηλαδή λεγόμενα; Διότι αυτά αποτελούν τον σκελετό της κάθε γλώσσας. Χωρίς αυτά δεν μπορεί να γίνει συζήτηση, ενώ χωρίς τα επίθετα ή τα άρθρα γίνεται. Πώς όμως έγινε η συγκεκριμένη αποτύπωση;

Στο ετυμολογικό λεξικό μεταξύ των άλλων παρατήρησαν ότι οι ρίζες των ρημάτων βρίσκονταν στην αρχέγονή τους μορφή, κυρίως στους παρελθόντες και μέλλοντες χρονικούς τύπους παρά στον ενεστώτα. Παράδειγμα; Τρώγω, β΄ αόρ. έ-τραγ-ον. Τυγχάνω, μελλ. τεύ-ξομαι. Και σε χίλιες δυο άλλες περιπτώσεις.

Πώς εξηγείται το φαινόμενο αυτό; Νομίζω στις ανάγκες που έπρεπε να καλύψει πρωταρχικά η γλώσσα. Όταν εισέρχονταν οι πρωτόγονοι στη σπηλιά και κάθονταν γύρω από την φωτιά, σίγουρα άρχιζαν να διηγούνται τα παθήματα της μόλις παρελθούσας ημέρας. Άρα δια της χρήσης παρελθόντων χρόνων. Κατόπιν έπρεπε να συνεννοηθούν για τα της επαύριον. Άρα δια της χρήσης μελλόντων χρόνων των ρημάτων.
Ο ενεστώτας ασφαλώς απουσίαζε διότι κανείς δεν θα μιλούσε γι’ αυτό που έκανε εκείνη τη στιγμή, αφού φαινόταν.

Η φωτιά φανέρωνε (φαίνω) και γύρω της μιλούσαν (φημί, έ-φα-ν, φάσκω). Για τον λόγο αυτόν τα δυο ρήματα φαίνω και φημί (=λέγω) έχουν την ίδια ρίζα και κοινούς χρονικούς τύπους.

Ακόμα και τώρα, μετά από τις περιπέτειες μιας εκδρομής, το βράδυ γύρω από την φω-τιά διασταυρώνονται οι φω-νές των εκδρομέων, για να εξιστορήσουν τα όσα συνέβησαν αλλά και για να επανακαθοριστούν τα της επομένης ημέρας.

φάος [φάFος, ο πρωτόγονος άνθρωπος για να ανάψει φωτιά, αλλά και για να την διατηρήσει, έπρεπε να φυσά προς την εστία του πυρός τακτικά. Φουφού λέγεται ακόμα και τώρα η εστία του πυρός και το μαγκάλι. Μόλις δε ανάψει η φωτιά, φωτίζει (φά-ει) και φα-νερώνει τα γύρω της αντικείμενα.

Γύρω από το φώ-ς της φω-τιάς αρχίζουν να ακούγονται οι φω-νές των ανθρώπων, για την περιγραφή των συμβάντων της προηγηθείσης ημέρας, φά-σκω = βεβαιώ, ισχυρίζομαι, προσποιούμαι (διότι η γλώσσα τους ήταν φτωχή και έπρεπε και δια προσποιήσεων να παραστήσουν κάποια συμβάντα).

Η ρίζα φα- (φάσις = καταγγελία, λόγος και εμφάνιση) έχει την σημασία του φέρω στο φως, φανερώνω, φανερώνω δια του λόγου, καθιστώ γνωστό (βλ. φαίνω και φημί). Για τον λόγο αυτόν οι τύποι του παθητικού παρακειμένου του φημί και του φαίνω είναι ακριβώς ίδιοι.

Το φαίνω συνδυάζει τα δύο ρήματα φάω και φημί, περιέχων και τις δύο έννοιες, αφού σημαίνει φέρω στο φως, δεικνύω, φανερώνω, παρέχω φως, εκθέτω (επί διανοημάτων), καταγγέλλω κάποιον, προδίδω, λέγω. Το φαύω (φάFω) παραπέμπει κατ’ ευθείαν στη φουφού, το φύσημα για το άναμμα της φωτιάς]- φως (αο>ω).

Ευχαριστώ τον κύριο Σταύρο Βασδέκη για ορισμένες πληροφορίες.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Σε πειράζει το (Τσολιας) αλλά δεν σε πειράζει το (ψεκασμένος)...!