Η σημερινή Κυριακή (των Πατέρων) είναι, με βάση το αποστολικό ανάγνωσμα, η Κυριακή των τσοπάνηδων αλλά και των λύκοτσοπάνηδων….
Και, για να μην πείτε ότι υπερβάλλω, θα σας διευκρινίσω ότι η γνώμη αυτή είναι του Παύλου. Ο Παύλος, μας λέει η σημερινή περικοπή των Πράξεων των Αποστόλων, πήγαινε στα Ιεροσόλυμα, όπου τον περίμενε, για να τον κατασπαράξει, η εβραϊκή λυκόστανη. Δεν φαινόταν ωστόσο να τον απασχολεί τόσο η εβραϊκή λυκόστανη, που θα ’βρισκε μπροστά του, όσο η «χριστιανική» λυκόστανη, που θα άφηνε πίσω του. Κι αυτό τον απασχολούσε πολύ περισσότερο, γιατί δεν θα είχε πλέον την δυνατότητα να επανέλθει. Αφού εκεί θα συλλαμβανόταν και θα παρέμενε δέσμιος, μέχρι το μαρτυρικό του τέλος. Γι’ αυτό και κάλεσε το ιερατείο της Εφέσου και της περίγυρα περιοχής στη Μίλητο, για να τους δώσει τις τελευταίες του οδηγίες:
«Σας κάλεσα, τους είπε, γιατί προβλέπω ότι, μετά την αναχώρησή μου, θα κάμουν την εμφάνισή τους λύκοι αχόρταγοι και αδυσώπητοι. Που θα χρησιμοποιήσουν την Εκκλησία, για να καταπιέζουν και να λεηλατούν το λαό. Και σας καλώ να θυμηθείτε τον τρόπο, με τον οποίο πολιτεύτηκα ανάμεσά σας. Θυμηθείτε πως ποτέ και από κανένα δεν ζήτησα αργύρια και χρυσάφι. Αλλά ούτε και ενδύματα. Αντίθετα μάλιστα. Για τις ανάγκες, τις προσωπικές και των ανθρώπων της συνοδείας μου εξοικονομούσα τα απαραίτητα με την προσωπική μου εργασία. Γιατί πιστεύω ότι οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας δεν πρέπει να αργυρολογούν. Αλλά και τις τυχόν προσφορές των πιστών να τις προσφέρουν σ’ εκείνους, που έχουν ανάγκη. Αφού άλλωστε και ο Χριστός είπε πως «αυτό, που κάνει ευτυχισμένο κάποιον δεν είναι το να παίρνει, αλλά το να προσφέρει»… .
Αυτά, μεταξύ και πολλών άλλων, είπε ο Παύλος. Και συγκρίνετε αυτά, που είπε, με αυτά, που έγιναν στη συνέχεια. Αλλά και με αυτά, που γίνονται και σήμερα! Για τα οποία αρμοδιότερος να μας μιλήσει είναι ο μακαριστός μητροπολίτης Χίου Παντελεήμων:
«Το λειτούργημα του επισκόπου και του πρεσβυτέρου, λέει ο Μητροπολίτης,είναι μεγάλο. Αλλά η εξουσία, που κρατούν στα χέρια τους και τα υλικά αγαθά, που τους εμπιστεύεται το ποίμνιό τους για τους φτωχούς, για να σπογγίζουν μ’ αυτά τα δάκρυα των πονεμένων και να ανακουφίζουν τον πόνο και τη δυστυχία και να γίνονται των ορφανών πατέρες, των αδικουμένων προστάτες, των νέων παιδαγωγοί, των γερόντων στήριγμα, πολλές φορές τα χρησιμοποιούν να τυραννούν, για ταπεινούς σκοπούς, το ποίμνιό τους. Ή σφετερίζονται τα δώρα του λαού, για να μεγαλώνουν την ατομική τους περιουσία. Και η δίψα τους γίνεται πάθος. Και τότε πια όλα τα ιερά και τα όσια τα καταπατούν. Και δεν ανέχονται κανένα να στέκεται στη θέση του άξιο της Εκκλησίας λειτουργό. Και, όταν μάθουν ή ακούσουν ή συναντήσουν κανένα τέτοιον, ρίχνουν απάνω του λύσσας αφρούς και κίτρινου φθόνου. Κι απ’ την κακία τους αυτή το αίμα τους το ψυχικό γίνεται δηλητήριο και το χαμόγελό τους σκοτώνει…».
Τι ύστερα απ’ αυτά να προσθέσει κάποιος; Συγκρίνετε τα λόγια του Παύλου, με τη σύγχρονη πραγματικότητα, που περιγράφει ο μακαριστός Μητροπολίτης. Και βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Ιδιαίτερα όταν κάποιοι μας μιλούν για το Χριστό, και ενδιαφέρονται μόνο και μόνο για το χρυσό. Ή διεκτραγωδούν τις περιπέτειες των μαρτύρων, που, ντυμένοι γιδοτόμαρα, κρύβονταν στις σπηλιές. Όταν οι ίδιοι ζουν στα μεγαλοπρεπή ανάκτορά τους, «ενδυόμενοι πορφύραν και βύσσον και ευφραινόμενοι καθ’ ημέραν λαμπρώς»! Και άλλοι, που μιλούν για ταπεινοφροσύνη κι από το άλλο μέρος, κάνοντας επίδειξη μεσαιωνικής βαρβαρότητας, δεν διστάζουν να αλυσοδένουν ακόμη και τους ναούς εκείνων, που δεν ασπάζονται τη δεσποτική τους ιταμότητα. Ή επιδίδονται σε ακατάσχετη αγαπολογία, όταν παράλληλα εξοντώνουν, με καταιγισμό διωγμών, εκείνους, οι οποίοι δεν προσκυνούν το όργιο των ετσιθελικών αυθαιρεσιών τους. Ή παρουσιάζονται ως τπέρμαχοι της δικαιοσύνης, ενώ την ίδια στιγμή τάσσονται αλληλέγγυοι με το δολοφονικό καθεστώς των τοκογλύφων και των ντόπιων δωσίλογων τους. Και π;ράλληλα φιμώνουν αμείλικτα όσους τολμούν να καταδικάζουν με τα κηρύγματά τους το καθεστώς της προδοσίας σε βάρος της πατρίδας μας και της γενοκτονίας σε βάρος του λαού μας…
Και φτάσαμε στο κατάντημα οι επίσκοποι-όπως τους ονομάζει ο Παύλος-να προσφωνούνται δεσποτάδες. Και μάλιστα να κολακεύονται και να καμαρώνουν για την προσφώνηση αυτή. Ενώ, αν είχαν και οσμή έστω ευωδίας ευαγγελικής, θα έπρεπε να ντρέπονται. Αφού, ούτε λίγο ούτε πολύ, τους προσφωνούν τυράννους. Δεδομένου ότι οι τύραννοι είναι ασύγκριτα χειρότεροι ακόμη κι απ’ τους χειρότερους λύκους. Γιατί, ενώ οι λύκοι υπακούουν στην κατηγορική προσταγή του ενστίκτου τους, οι τύραννοι ελαύνονται απ’ την ακατάσχετη ορμή της ακόρεστης ύβρης. Που είναι τόσο περισσότερο αποκρουστική, όσο περισσότερο περιβάλλεται την τήβεννο της νομιμότητας. Όπως συμβαίνει με τους εκπροσώπους της τωρινής σιωνιστικής και ναζιστικής εφιαλτοκρατίας του τόπου μας.
Και μυριάκις αποκρουστικότερη, όταν περιβάλλεται την τήβεννο της αγιότητας. Και ομιλεί εν ονόματι του Χριστού και του Ευαγγελίου του. Όπως, δυστυχώς συμβαίνει με αρκετούς δεσποτάδες…
παπα-Ηλίας
http://papailiasyfantiw.wordpress.com
e mail: yfantis.ilias@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου