Ο γολγοθάς ενός 60χρονου άνεργου πατέρα, στα χρόνια της κρίσης...

Κ Ο Ι Ν Ω Ν Ι Α

Kάνει το σταυρό του και λέει:

"Δεν έχει τέλος η φτώχεια, κύριε Σαμαρά"...

Ο εφιάλτης ενός άνεργου πατέρα που ζει σε μία τρώγλη, με την γυναίκα του και τα δύο του παιδιά... Ο ρόλος της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, στη Νίκαια, αλλά και του πατέρα Προκόπιου, απέναντι στους νεόπτωχους της κρίσης, όπως είναι ο 60άρης άνεργος...

| του Κώστα Βλουτή

kostas.vloutis@gmail.com

"Τον εφιάλτη που ζω δεν θα ήθελα να τον ζήσετε με τίποτα... Όταν έχεις μικρό παιδί και σου λέει κρυώνει κι έρχεται να σε αγκαλιάσει για να ζεσταθεί"...

... η κουβέντα σταματά απότομα από ένα δάκρυ αντρίκειο που το ρίχνει στο πάτωμα η απόγνωση... Σου ζητά "συγνώμη" γιατί έχει λυγίσει άθελά του, πίνει μια γουλιά καφέ, ανάβει ένα τσιγάρο δανεικό και με τρόπο συνεχίζει τον εφιάλτη του: 

"... εκείνη την ώρα ζητώ από τον Θεό να με πάρει κι έπειτα, στα δευτερόλεπτα επάνω, το μετανιώνω γι αυτό το παιδί"!!!

Είναι ο κύριος Θανασής Δρ. από την Νίκαια που, στα καλά τα χρόνια, είχε βαριά δουλειά για να κολλάει ένσημα και ρεύμα στο φτωχικό του...

Τώρα το ρεύμα το έχει αντικαταστήσει ένα κερί.

Του έχουν κόψει και το γκάζι!...

Στα 60 του, χωρίς δουλειά, με τον μικρό του γιο και την κόρη...

Με μια γυναίκα...

Σε μια τρώγλη, έτοιμη να πέσει, στα φτωχικά της Νίκαιας... 

Πιο κόλαση, πεθαίνεις...

"Εφτασα σε σημείο να χτυπάω την πόρτα των παντοπωλείων και να ζητιανεύω από τους ανθρώπους μια μικρή βοήθεια. Πώς κατάντησα έτσι, Θεέ μου", λέει και κάνει το σταυρό του...

Ο υπερήφανος και αξιοπρεπής κύριος Θανάσης που σε κοιτά με τα υγρά του μάτια, θέλει δύο χρόνια για να βγει στη σύνταξη, που και αυτή θα την πάρει μειωμένη! Αν, όμως, δεν βρει άμεσα δουλειά για να μπορεί να συμπληρώσει τα ένσημά του, τη σύνταξη τη βλέπει στα 67 του χρόνια και αν...

"Δεν ξέρω αν θ΄αντέξω, μέχρι τότε, αλλά τί να κάνω; Ν΄αυτοκτονήσω; Έχω παιδιά". 
Κάνει και πάλι το σταυρό του, ρίχνει μια ματιά στο φτωχικό του και μονολογεί: 

"Αχ, δεν έχει τέλος η φτώχεια, κύριε Σαμαρά"...
Τί απαντά ο πατέρα Προκόπιος 

Το 24ωρο δεν περνάει εύκολα, λέει ο 60χρονος άνεργος.

"Κοιτάς το ταβάνι και περιμένεις να βραδιάσει", συνεχίζει με το παράπονο να τον πνίγει, κάθε τόσο...

Το δωμάτιο όλο, μέσα στην υγρασία... 

Τρέχουν τα νερά από τους τοίχους όταν ο ήλιος αποφασίσει να μη βγει να στεγνώσει ότι έχει μουσκέψει...

Στις χαραμάδες φύλλα εφημερίδων για να φράξει το "δρόμο" στις κατσαρίδες...

Το ταβάνι έχει υποχωρήσει... Το ελενίτ αντικαθιστά τα κεραμίδια που θα ήθελαν...

Η 82χρονη μητέρα του άνεργου 300 ευρώ παίρνει... Επίδομα δεν το λες, αλλά με αυτό το ...εισόδημα η οικογένεια προσπαθεί να τα φέρει βόλτα...

Το ανατιχιαστικό το ακούς από τα χείλη του: "Κάνουμε προσευχή ο Θεός να μας την έχει όπως, όπως... Αν αυτή η γυναίκα φύγει από τη ζωή, πάει, χαθήκατε"...

Το λέει και χτυπάει ξύλο στην ξύλινη καρέκλα...

"Βέβαια αυτά τα χρήματα δεν κάνουν ούτε για "ζήτω"... Προσθέτω με κάποια μεροκάματα που κάνω που και που... Κι έπειτα μας βοηθάνε και κάποιοι από τη γειτονιά, να'ναι καλά οι άνθρωποι"...

Το τηλέφωνο κομμένο. Απλήρωτο βλέπεις...

"Με το κινητό έρχομαι σ΄επαφή με τους έξω ανθρώπους... Εκείνοι με παίρνουν,

εγώ δεν μπορώ. Είχα πρόβλημα και με την ΕΥΔΑΠ, αλλά ένας γείτονας πλήρωσε τα χρέη μου και το νερό επανήλθε"...

Κλείνει τα μάτια του, τα σκεπάζει με τα χέρια του να καλύψει τη "ντροπή" και στο υγρό δωμάτιο ακούγεται μόνο η βαριά ανάσα του...

Μετά από λίγα λεπτά σιωπής: "Ντρέπομαι να κοιτάξω στα μάτια τα παιδιά μου. Νιώθω πια άχρηστος. Παίζω με τα όρια της απόγνωσης... Όταν δεν έχω να δώσω στα παιδιά μου τα απολύτως απαραίτητα, σαν γονιός νιώθω ξοφλημένος... Το μυαλό μου "χτυπάει" το ταβάνι και περιμένει απαντήσεις στα αμέτρητα "γιατί" μου... Καμιά απάντηση, φίλε... Και μη νομίζεις πως είμαι μόνο εγώ στη Νίκαια... Να πας στην ενορία μας, να ρωτήσεις τον πατέρα Προκόπιο να σου πει, πόσοι δυστυχισμένοι υπάρχουν που ζητούν, κάθε μέρα, βοήθεια"...

E u r o s t a t: Φτωχός, 1 στους 3 κατοίκους, στην Ελλάδα!...

Τα μνημόνια έχουν ισοπεδώσει τους Έλληνες...

Αυτό αποδεικνύεται και από τα αποκαλυπτικά, όσο και ανησυχητικά στοιχεία της  Eurostat.

Ένας στους τρεις κατοίκους στην Ελλάδα είτε θεωρείται φτωχός (δηλαδή έχει εισοδήματα μικρότερα του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος), είτε ζει σε κατάσταση ένδειας (δηλαδή στερείται βασικά καταναλωτικά αγαθά, ή αδυνατεί να αντεπεξέλθει σε στοιχειώδεις οικονομικές υποχρεώσεις), είτε ζει σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της ανεργίας.

Αυτά προκύπτουν από έρευνα που δημοσιοποίησε η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat) αναφορικά με τον αριθμό των κατοίκων που ζουν σε συνθήκες φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. Σε συνθήκες φτώχειας βρίσκεται το 23,5% του πληθυσμού, σε συνθήκες ένδειας το 19,5%, ενώ ζει σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της ανεργίας (δηλαδή σε οικογένεια που λίγο πολύ κανένα μέλος της δεν έχει "κανονική δουλειά") το 14,1% του πληθυσμού.

Τα αντίστοιχα μέσα ποσοστά στην Ε.Ε. είναι 17%, 9,9% και 10,1%. 

Στην Ελλάδα, αντιμέτωπο με τουλάχιστον μία (ή και περισσότερες) από αυτές τις τρεις προβληματικές καταστάσεις είναι το 34,6% του πληθυσμού (3,8 εκατ. άνθρωποι), ενώ στην Ε.Ε. κατά μέσο όρο το 24,8% (124,5 εκατ. άνθρωποι). Γενικότερα, σε χειρότερη κατάσταση από την Ελλάδα, αναφορικά με το ποσοστό του πληθυσμού που θεωρείται ότι βρίσκεται σε κατάσταση φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, είναι μόνο η Ρουμανία, η Βουλγαρία και η Λετονία, με ποσοστά που πλησιάζουν και ξεπερνούν το 40%, ενώ στον αντίποδα (με ποσοστά μικρότερα του 20%) βρίσκονται η Ολλανδία, η Τσεχία, η Φινλανδία, η Σουηδία και το Λουξεμβούργο.

Τέλος, στην Ελλάδα, το ποσοστό του πληθυσμού που το 2008 βρισκόταν σε κατάσταση φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού ήταν στο 28,1%, ενώ στην Ε.Ε. ήταν στο 23,7%.

 

 Από το κεντρικό θέμα της Αδέσμευτης Πολιτικής Εφημερίδας

 "Η  Ν Ι Κ Η".

Αριθμός Φύλλου:1317

Σάββατο, 15 Μαρτίου 2014

   

Άρθρο με Υπογραφή