Της προάλλες μιλούσα με ένα φίλο. Θέμα συζήτησης ήταν η διαβίωση και ο συμπεριφορά των ανθρώπων στις ημέρες της κρίσης. Ανταλλάξαμε απόψεις για το πώς λειτουργει το σύστημα, που αποφασίζουν οι πολίτες, και όχι αυτό που επιβάλει η λογική.
Η λογική, είναι κάτι που υπάρχει στον άνθρωπο, και κάτι το οποίο αναπτύσσετε λειτουργώντας πάνω σε αυτό.
Η λογική είναι αμφίδρομη ως λειτουργία στους ανθρώπους όταν
-Κάνουμε μια καλή πράξη
-Όταν πούμε ένα κάλο λογο
-Όταν σκεφτούμε συλλογικά για κάτι κάλο.
Κάπου όμως στο βάθος, υπάρχουν και άνθρωποι που δεν μπορούν να δουλέψουν εκεί. Ίσως γιατί οι συνθήκες δεν το επιβάλουν.
Ο Κώστας μένει στο Μενίδι. Έχει 3 παιδιά, κάτω των 18 ετών.
Η Μαριάνα είναι 6, και είναι πολύ όμορφη. Είναι από της λίγες περιπτώσεις, που βλέπεις παιδί με ξανθό δικό του μαλλί… ο Αντώνης είναι 13 ετών, και πάει στην 1η γυμνάσιου, και η σοφία 10 ετών, και της αρέσει πολύ η ζωγραφική. Η σοφία έχει ταλέντο, ζωγράφισε μόνη της, τον Ντόναλντ από τα κινούμενα σχεδία.
Η Μαρία μένει στο Μαρούσι. Είναι 30 ετών, και δουλεύει σε μια εταιρία στο γραφείο. Δεν έχει παιδιά, και δεν έχει ερωτική σχέση με κανέναν. Το σπίτι είναι δικό της, της το αγόρασε ο πατέρας της. Είχε καλή δουλειά και μπόρεσε και έκανε μια μικρή περιουσία.
Ο Νίκος μένει στο Αλιμο. Είναι παντρεμένος με ένα παιδί. Δουλεύει στο δημόσιο, και έχει κάλο μισθό. Όποτε έχει χρόνο, βοηθά ένα φίλο του στην μεταφορική. Λαμβάνει επιπλέον 30€ την ημέρα. Με αυτό βγάζει τα προσωπικά του έξοδα, και τον μισθό του τον αφήνει για τα έξοδα του σπιτιού. Η γυναίκα του δουλεύει στο Χαλάνδρι, και θέλει αρκετή ώρα να πάει στην δουλειά.
Ο Γιώργος είναι άνεργος. Τέλειωσε πριν λίγο καιρό της σπουδές του και δεν μπορεί να βρει δουλειά. Έχει σχέση με την Δήμητρα, και σε αυτό το λίγο διάστημα που είναι μαζί τα πάνε υπέροχα. Η Δήμητρα δουλεύει αρκετές ώρες, και προσπαθεί να ανεβεί μια θέση παραπάνω.
Το καλοκαίρι ο Γιώργος πήγε διακοπές με την Δήμητρα, να δοκιμάσει και το καινούργιο του αυτοκίνητο στο ταξίδι.
Ο Νίκος πηρέ και την γυναίκα του και το παιδί του και πήγαν στο εξοχικό τους.
Η Μαρία πήγε 10 μέρες με της φίλες της σε ένα νησί.
Ο Κώστας πηρέ το τελευταίο επίδομα από τον ΟΑΕΔ. Πηρέ τα 3 μικρά παιδιά του και πήγαν κοντά για ένα μπάνιο.
Ο Γιώργος ξόδεψε για το ταξίδι του
-περίπου στα 120€ για καύσιμα και διόδια.
-350€ το ξενοδοχείο
-περίπου 400€ για τροφή και καφέ και ποτό.
Ο Νίκος ξόδεψε για το ταξίδι του
-90€ για καύσιμα και διόδια
-500€ για ειδή τροφίμων και βασικών αναγκών για το εξοχικό τους.
-50€ για ειδή απαραίτητα για την παραλία
Η Μαρία ξόδεψε για το ταξίδι της
100 για το καράβι
500€ για το ξενοδοχείο
Και 450 ευρώ για τροφή καφέ ποτό και κάποιες αγορές από το νησί.
Ο Κώστας ξόδεψε περίπου
-6€ για εισιτήρια του λεωφορείου
-3€ για 3 παγωτά
Και τέλος άλλα 10€ για ένα γρήγορο φαγητό απέξω να καλύψει τα κενά της θάλασσας.
Πήγαν συνολικά 2 φορές στην θάλασσα.
Το καλοκαίρι τελείωσε, και ο Γιώργος ανέβασε φωτογραφίες στο κοινωνικό δίκτυο που διατηρεί. Χαρήκαν και άλλοι μαζί του, και έκαναν διάφορα σχόλια. Το ίδιο έκανε και η κοπέλα του.
Ο Νίκος αντάλλασε απόψεις στην δουλειά για το μέρος που έχει το εξοχικό του, και εξηγούσε τους λογούς που είναι κάλο κάποιος να επισκεφτεί την περιοχή. Η γυναίκα δεν ήθελε να πάει στην δουλειά, και ήθελε να είναι ακόμη στο εξοχικό.
Η Μαρία σκέφτηκε να πάρει επιπλέον άδεια, και να ξαναφύγει άλλες 3 μέρες κάπου κοντά. Το μυαλό της ήταν ακόμη στην νυχτερινή ζωή που έζησε και στην θάλασσα.
Κώστας πήγε σε μια δουλειά που το πρότειναν. Είχε χαρά και λύπη μαζί. Η χαρά διότι βρήκε τον τρόπο να φέρει ένα εισόδημα στο σπίτι, και η λύπη διότι είχαν περάσει 2 χρόνια που τον εγκατέλειψε η γυναίκα του. Κανόνισε με τον διευθυντή του σχολείου να παίρνει ο λίγο μεγαλύτερος γιος τα 2 μικρά του, διότι δεν υπήρχε άλλος να το κάνει.
Πέρασε ένας μηνάς από την λήξη του καλοκαιριού, είχε φτάσει Οκτώβριος.
Η Μαρία κατάφερε και έλειψε την παρασκευή, και πήγε να διασκεδάσει το 3ημερο που άφησε σαν ιδέα το καλοκαίρι. Πέρασε πολύ ωραία, κάθε μέρα 2 μέρες ήταν συνέχεια έξω.
Ο Γιώργος έστειλε κάτι βιογραφικά, και σκαφτόταν τι ρούχα να αγοράσει για το φθινόπωρο και για τον χειμώνα που έρχεται. Ήθελε κάτι λίγα για αρχή, και έτσι πήρε την κοπέλα και πήγαν στα μαγαζιά.
Ο Νίκος άρχισε της επισκέψεις σε φίλους, και κάτι γιορτές + κάτι πάρτι που είχε το παιδί του. Η γυναίκα του πήγαινε λίγο ποιο αργά στην δουλειά για να πηγαίνει τα μικρό στο σχολείο.
Ο Κώστας στεναχωρήθηκε διότι δεν πληρώθηκε από την εταιρία που είχε ξεκινήσει. Δεν μπόρεσε να δώσει τα δανεικά που έλαβε για την αγορά τον απαραιτήτων υλικών που χρειάστηκαν τα παιδιά στο σχολείο. Επίσης είχε να ψωνίσει στο super market 2 μήνες. Η εκκλησία και κάποιοι άνθρωποι από την περιοχή οπότε μπορούσαν έδιναν φαγητό για τα παιδιά και για τον ίδιο.
Αρχές Νοέμβριου και ένα μήνα πριν την επίσημη αλλαγή του χρόνου, και τις γιορτές των Χριστουγέννων. ο Νίκος σκέφτηκε με την γυναίκα του να κάνουν ένα οικογενειακό τραπέζι στο σπίτι. Αν δεν μπορέσουν να έρθουν οι γονείς και τα πεθερικά του, να καλέσουν κάποιους φίλους και να περάσουν μαζί της άγιες μέρες.
Ο Νίκος πέρασε από μια συνέντευξη, και κοπέλα του χάρηκε ιδιαίτερα για αυτό. Για να έχει καλή επιτυχία, σκέφτηκε να το γιορτάσουν έξω, και ας είναι στο τέλος αρνητική η απάντηση. Βγήκαν με κάτι φίλους σε ένα κάλο μαγαζί για φαγητό.
Η Μαρία ήταν τσαντισμένη, διότι δεν βρήκε ένα φόρεμα όπως το ήθελε για την έξοδο που ήταν καλεσμένη το Σάββατο βραδύ. Αγόρασε παπούτσια ρούχα και κάτι γυναικεία αξεσουάρ, διότι η ντουλάπα της ήταν γεμάτη ρούχα, και δεν ήξερε τι να βάλει.
Γέμισε την άλλη μέρα τον τοίχο της στο Facebook με φωτογραφίες στο πως πέρασε, και κατά την διάρκεια την εξόδου κοινοποιούσε συνέχεια με ποιους ήταν και το μέρος.
Ο Κώστας ήταν 2 μήνες απλήρωτος. Η ΔΕΗ του έστειλε στον λογαριασμό, πως αν δεν καλύψει το πόσο, θα κόψει το ρεύμα. Τα παιδιά ήταν πολύ στενοχωρημένα που έβλεπαν τον πατέρα τους θλιμμένο. Ο λίγο μεγαλύτερος γιος βγήκε την ίδια μέρα να βρει ξύλα από τον δρόμο, για την πρόχειρη σόμπα από είχε φτιάξει από ένα χαλασμένο θερμοσίφωνα. Ήταν η μόνη λύση για λίγη θέρμανση στο σπίτι. Τα δωμάτια των παιδιών ήταν κρύα, και ξάπλωναν όλοι στο σαλόνι. Το βράδυ ο Κώστας ξυπνούσε και άνοιγε να βγει λίγο η βρωμά από την καύση. Ήταν ένας από αυτούς που προκαλούν την αιθαλομίχλη, κάτι το οποίο γνώριζε, αλλά δεν είχε άλλη επιλογή.
Κάπου εκεί έφτασε και ο Δεκέμβριος… πριν πάνω από 2000 χρόνια, γεννήθηκε ο υιός του κυρίου. Από τότε μέχρι σήμερα, γιορτάζουν στις 25 Δεκεμβρίου την γέννηση του. Η ημερομηνία είναι σχετική, διότι απλά την καθιέρωσαν κάποιοι για θρησκευτικούς λογούς. Στην συνέχεια ενσωματώθηκε κάπου στην ιστορία και ο Άγιος Βασίλης με τα δώρα. Οι γονείς συνήθως περνούν παιχνίδια ρούχα κτλ, και τα αφήνουν κάτω από δέντρο την νύχτα, και την άλλη μέρα ξυπνούν τα παιδιά και ξέρουν ότι πέρασε και από αυτούς ο Άγιος.
Ο Γιώργος πήρε ένα κάλο ρολόι στην Δήμητρα, και φρόντισε την μετά το τραπέζι που έκαναν οι γονείς του στο σπίτι, σε οικογενειακό επίπεδο, να πάει να διασκεδάσει με την Δήμητρα σε νυχτερινό μαγαζί διασήμου καλλιτέχνη. Η Δήμητρα του πήρε δώρο ένα κάλο κινητό για να χρησιμοποιεί της νέες υπηρεσίες που προσφέρει πλέον οι τεχνολογία, και να είναι επίκαιρος με τα νέα δεδομένα.
Ο Νίκος αγόρασε στην γυναίκα του ένα κάλο χρυσό σταυρό, και η γυναίκα του ανταπόδωσε με ένα κάλο κοστούμι. Στο μικρό του αγόρασαν ρούχα, μια νέα πιζάμα με τον αγαπημένο του ήρωα, και ένα παιχνίδι. Τα βρήκε μόλις ξύπνησε και η χαρά του ήταν απερίγραπτη.
Η Μαρία έκανε δώρα στις φίλες της, και κάθε βράδυ ήταν η για καφέ η για ποτό. Υπάρχουν αμέτρητες φωτογραφίες στο Facebook που χρησιμοποιεί. Οι φίλες της Μαρίας, της πήραν και αυτές δώρα. Η Μαρία ένιωθε ευτυχισμένη. Είχε τα πάντα, εκτός από ένα ταίρι.
Ο Κώστας ήταν άλλο ένα μήνα απλήρωτος, και περίμενε κάτι χρήματα από το δώρο των Χριστουγέννων. Σκέφτηκε να πάρει κάτι οικονομικό στα παιδιά, και τους είπε να γράψουν κάτι φθηνό για να το φέρει ο Άγιος Βασίλης. Ο λίγο μεγαλύτερος γιος ζήτησε ένα ζευγάρι παπούτσια. Δεν είχε κανέναν να πάει της γιορτές. Οι γονείς του δεν ζούσαν.
Η μικρή Μαριάνα, είπε στην Αφροδίτη να γράψουν ένα γράμμα στο Άγιο Βασίλη.
Πριν συνεχίσω, θα σας πω ότι η μικρή Μαριάνα, είναι ο δικός μου ήρωας, που δεν ζει στην φαντασία ενός βιβλίου, ούτε στην ιστορία ενός έργου… ζει στην πραγματικότητα και κάπου στην Αθήνα.
Η μικρή Μαριάνα είπε επιγραμματικά το έξης στο αίτημα της
[…] άγιε μου Βασίλη, θέλω να μου φέρεις την μαμά μου και ένα σκυλάκι. Αν δεν χωρέσει η μαμά μου με το σκυλάκι, φέρε μου την μαμά μου. Σε αγαπώ πολύ.
Μαριάνα (διπλά ζωγράφισε μια καρδιά)
Η Αφροδίτη δεν ήθελε να γράψει τίποτα.
Είχαν ένα δέντρο μικρό, που το είχαν δώσει την προηγούμενη χρονιά του Κώστα. Λαμπάκια δεν είχαν, απλά μερικά στολίδια παλιά και αυτά.
Δεν ξέρω να σας πω αν τελικά η Μαριάνα πήρε το σκυλάκι, η Αφροδίτη κάποιο δώρο, και Αντώνης τα παπούτσια. Την μαμά τους δεν την είδαν ξανά. Τουλάχιστον έως σήμερα που έγραψα το κείμενο.
Για να δεις τι είναι το καλό, πρέπει να το πράξεις, να το διαβάσεις, και να δεις το αποτέλεσμα του. Το να πράξεις το κακό, είναι ακριβώς η ίδια διαδικασία. Απλά αλλάζει το αποτέλεσμα.
Δεν ξέρω τι λένε για όλες αυτές τις περιπτώσεις, διότι σε 3 άτομα που διηγήθηκα αυτή την ιστορία, μου είπαν «πόσοι τέτοιοι υπάρχουν»!!!!!
Κάπου εκεί μπαίνει και το ερώτημα, ο θεός που είναι; Τους δοκιμάζει και αυτούς; Όλους τους φτωχούς τους δοκιμάζει; Όλους όμως; Οι άλλοι έχουν περάσει την δοκιμασία;
Κάποιος με δουλεύει… δεν ρωτώ στον πληθυντικό αριθμό, διότι δεν ξέρω πόσοι θα συμφωνήσουν, οπότε θέτω το ερώτημα σε προσωπικό επίπεδο.
Υ.Γ: Το κείμενο γράφτηκε για την Μαριάνα
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου