100 χρόνια μετα

Είναι ευρέως γνωστών, ότι  «Η Ευρώπη πριν από από 100 χρόνια έπαθε βραχυκύκλωμα»...  Γεγονότα που τουλάχιστον η δική μου γενιά(80s) δεν εζησε, και αρκετοί δεν έψαξαν για να μάθουν..

Τα βρήκαν όλα έτοιμα, σαν τα Fast food ένα πράμα... Μπήκες - πήρες - έφυγες...

Τα προβλήματα στην υγεία τα αφήνουμε για αργότερα... Αλλωστε ειναι και η συνήθεια των ημερών, κατα την άποψη των σύγχρονων ιδεολογων. Οτι αρπάξει ο πισινός μας λέει και ένας αγαπητός φίλος.

Τα θύματα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ανήλθαν σε 9 εκατομμύρια στρατευμένους και σε άλλους τόσους αμάχους ξεπερνώντας συνολικά τα 18,5 εκατομμύρια ψυχών.

Για την άρχουσα τάξη οι τελευταίες δεκαετίες ήταν δεκαετίες θριάμβου: η οικονομία είχε βγει δυναμωμένη από τη Μεγάλη Ύφεση του 1870-1880, η επιστήμη και η τεχνολογία έκαναν άλματα και η κυριαρχία τους απλωνόταν σε ολόκληρο τον κόσμο. Η εμπιστοσύνη τους στο μέλλον ήταν απεριόριστη: η Μπελ Επόκ (Belle Epoque), η Ωραία Εποχή, σίγουρα θα συνεχιζόταν για πάντα.

Ο πόλεμος δεν είχε καμιά θέση μέσα σε αυτόν τον ονειρικό παράδεισο. Το 1910 ο Nόρμαν Έιντζελ, ένας φιλελεύθερος δημοσιογράφος, κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο «Η Μεγάλη Χίμαιρα» όπου προανήγγειλε το οριστικό τέλος των πολέμων. Οι ενδοευρωπαϊκές διεθνείς συναλλαγές, υποστήριζε, έχουν κάνει πλέον καθαρή παραφροσύνη για τις άρχουσες τάξεις τον πόλεμο. Οι Άγγλοι βιομήχανοι δεν είχαν κανένα συμφέρον να βομβαρδίσουν τις θυγατρικές τους στη Γαλλία. Οι Γάλλοι τραπεζίτες δεν είχαν κανένα λόγο να ανατινάξουν τα μεγάλα έργα που χρηματοδότησαν στη Γερμανία -και να χάσουν έτσι τους τόκους και τα κεφάλαιά τους.

(Βικιπεδια)

Σήμερα μετα απο 100 χρόνια, κανείς δεν αναμένει ένα πόλεμο.. Ολοι ζούμε υπό την αμυντική  ομπρέλα της ευρωπαϊκής ένωσης, και της ευρωατλαντικης φιλίας...

Μεταξύ σοβαρού και αστείου, η  Ομπρέλα αυτή πιθανών μπάζει νερά..

Η εντεινόμενη οικονομική κρίση και ύφεση μετά το 2009, σε διεθνές, ευρωπαϊκό και ιδιαίτερα Μεσογειακό και ελληνικό επίπεδο με τη σοβαρή μείωση της παραγωγικής δραστηριότητας, την διακοπή χορήγησης δανείων από τις τράπεζες, τη μείωση των επενδύσεων από το κράτος και τις επιχειρήσεις καθώς και τον περιορισμό της ζήτησης από τους καταναλωτές (μείωση μισθών, συντάξεων και αύξηση της φορολογίας), αναδεικνύει με τον πιο σαφή αλλά και ανησυχητικό τρόπο ότι η ευρωπαϊκή, η μεσογειακή και ιδιαίτερα η ελληνική οικονομία βρίσκονται σε ανάλογες συνθήκες οικονομικής ύφεσης (κραχ ανεργίας) μετά από αυτές που ακολούθησαν το κραχ στις χρηματαγορές το 1929. 

Το δώρο απο το 2009 στην οικονομία της Ελλάδας, ύστερα απο καράβια που βουλιάζαν όπως  ο τιτανικος, και τα αναπηρικα καροτσακια του Γεωργίου Παπανδρέου,

ήταν η χρηματοδότηση απο εξωυρωπαικους παράγοντες, τύπου διεθνές νομισματική ταμείου. 

Περιτυλιξαν ένα μειγμα στατιστικών αναλύσεων, μεταξύ χρέους του κράτους και σκοπών που είχαν συμφωνήσει με τους άγνωστους φίλους.... Αυτους που λειτουργούν  πίσω απο την κάθε κυβέρνηση.

Δηλαδή σου λέει καλό το περιτύλιγμα, αλλά το «δώρο» δεν παύει να έχει τον κύριο ρόλο. 

Το δώρο ήταν φάτε ματιά ψάρια... Αλλωστε δεν θα μπορούσε κανείς, να τα πιάσει κιόλας... Υπερβολές...

Το αποτέλεσμα, ήταν η ρήξη ευθυνών στους αιθερες... Κανείς δεν έφταιξε, και ολα τα έκαναν οι άλλοι.. Οπως το παράδειγμα μιας οικογένειας με 2+ παιδιά, που σπάει το βάζο, και κανείς δεν ξέρει τιποτα... Απλά δεν είχε τι να κάνει, και έπεσε μόνο του... Βλέπεις οι τάσεις αυτοκτονίας του βαζου, ήταν εμφανές... Είχε λόγους να το κάνει..

Κάπως έτσι μας τα λένε τα πράγματα οι απο πάνω... Ολοι Γνωριζουν Τα πάντα, και στο τέλος κανείς δεν ξέρει τιποτα... 

Το ερώτημα που παραμένει 100 χρόνια μετα το βραχυκύκλωμα, ειναι γιατί πλέον είμαστε εμπόλεμη οικονομική ζώνη, και θα επικρατήσει αργότερα....;