http://www.vasilikipitouli.gr/
Τον τελευταίο καιρό γίνεται μια απόπειρα παραλληλισμού της κατάστασης που βιώνουμε στην Ελλάδα με τη γερμανική δημοκρατία της Βαϊμάρης. Στην πόλη Βαϊμάρη (Weimar) συνήλθε η γερμανική εθνοσυνέλευση για να δημιουργήσει ένα νέο σύνταγμα το 1919, μετά την κατάλυση της Γερμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία επήλθε ως συνέπεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι φαίνεται η μοίρα των αυτοκρατοριών να διαλύονται με πολέμους.
Το σύνταγμα αυτό ήταν καρπός συμβιβασμού των πολιτικών δυνάμεων της εποχής και αντιπροσώπευε ό,τι πιο προοδευτικό και δημοκρατικό μπορούσε να υπάρξει τη συγκεκριμένη στιγμή: σοσιαλιστές της αριστεράς, σοσιαλδημοκράτες και αντιπροσώπους τους καθολικού κέντρου. Σας θυμίζει κάτι αυτό; Μήπως την κυβέρνηση συνεργασίας Ν.Δ. ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ;
Προχωράμε στην ιστορική αφήγηση, πιστεύοντας ακράδαντα ότι η Ιστορία, η οποία γράφεται με πολλούς βεβαίως τρόπους, πρέπει να χρησιμεύει ως εργαλείο μάθησης και αποκόμισης διδαγμάτων.
Η δημοκρατία της Βαϊμάρης λοιπόν, δεν μακροημέρευσε. Γρήγορα βρέθηκε αντιμέτωπη με την κομμουνιστική εξέγερση των Σπαρτακιστών του Βερολίνου, την οποία κατέστειλε με την αναμενόμενη βία, δολοφονώντας τους ηγέτες της Ρόζα Λούξεμπουργκ και Καρλ Λίμπκνεχτ. Το κράτος δεν αστειεύεται, τιμωρεί αυστηρά εκείνους που θέλουν να το ανατρέψουν.
Το σύνταγμα της δημοκρατίας της Βαϊμάρης έθεσε με σαφήνεια τα όρια των διαφόρων εξουσιών και περιείχε τις θεμελιώδεις διατάξεις που αφορούσαν την παιδεία, την κοινωνική πολιτική, τις σχέσεις εργασίας κ.α. Ωστόσο, η οικονομική κρίση που αντιμετώπιζε η Γερμανία, το δυσβάσταχτο πολεμικό χρέος που υποχρεωνόταν να καταβάλει και η διατήρηση των οργάνων εξουσίας του παλαιού καθεστώτος μέσα στο σώμα της νέας δημοκρατίας ευνοούσαν την αναβίωση του εθνικισμού και έφθειραν τα δημοκρατικά κόμματα. Οι κυβερνήσεις που ακολουθούσαν ζούσαν υπό το βάρος του πληθωρισμού, τον οποίον τροφοδοτούσε η πληρωμή των πολεμικών επανορθώσεων, ενώ οι δεξιοί εξαπέλυαν τραγική σειρά δολοφονιών. Σας θυμίζει επίσης κάτι αυτό;
Την προηγούμενη εβδομάδα, είχαμε ένα γεγονός φοβερά δυσάρεστο: μέλος της Χρυσής Αυγής, ο Γιώργος Ρουπακιάς, δολοφονεί στο Κερατσίνι με αγριότητα τον Παύλο Φύσσα, ένα νέο μουσικό που στα τραγούδια του λέγεται ότι περιείχε αντιφασιστικά μηνύματα. Η Χρυσή Αυγή μέχρι τώρα, περιφρουρούσε υποτίθεται τον ελληνικό πληθυσμό, προσφέροντας αίμα «μόνο για Έλληνες», οργανώνοντας συσσίτια, κ.λ.π. Για πρώτη φορά μέλος της σκοτώνει Έλληνα πολίτη, και το γεγονός αυτό σηματοδοτεί την έναρξη μιας έρευνας σε βάθος, για τη νομιμότητα της οργάνωσης.
Να συνεχίσω την ιστορία της δημοκρατίας της Βαϊμάρης; Μέσα από αδιέξοδα οικονομικά και πολιτικά, το 1933 λήγει επίσημα, με παράδοση της εξουσίας του Ράιχ (Εθνικό γερμανικό κράτος) στον καγκελάριο Αδόλφο Χίτλερ.
Συμπολίτες μου Έλληνες, στην αληθινή Δημοκρατία δεν πρέπει να υπάρχουν αδιέξοδα. Όταν η δημοκρατία νοσεί, η θεραπεία της γίνεται με ακόμη περισσότερη δημοκρατία. Περιφρούρηση των θεσμών από τον κάθε πολίτη χωριστά, εργασία και μόρφωση. Αυτά θα μπορούσαν να είναι τα σημαντικότερα ζητούμενα, για να μην καταλήξουμε στο απευκταίο: μια μοντέρνα εκδοχή «ελληνικής δημοκρατίας της Βαϊμάρης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου