(Μικρο-μεγαλο)οφειλέτες…κακομαθημένοι

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ 
ΔΕΝ θα τα «βρούμε» μεταξύ μας κι ούτε θα ομονοήσουμε. Για μικρά της καθημερινότητας, για σημαντικά του μέλλοντος. Όπως στη μακραίωνη ιστορία μας της διχόνοιας και των ερίδων. Στην Ελλάδα των ηρωισμών και των αθλιοτήτων, των παχέων προεκλογικών (και όχι μόνο) λόγων και των ισχνών πράξεων.
ΑΦΗΝΟΥΜΕ τους πολιτικούς των σκοπιμοτήτων και της καριέρας. Πάμε στον απλό έλληνα της καθημερινής κρίσης και κριτικής, «παντός απτομένου» και ενίοτε βαθιά νυχτωμένου, αναποφάσιστου και διχασμένου. Με δείγμα άποψης, στάσης και συμπεριφοράς του τις φωνές (και ενίοτε κραυγές του) για τη φοροδιαφυγή, και το ανάθεμά για τους φοροφυγάδες. Με τον «δυνάμενο» να κλέβει το Κράτος, άφοβα, καθότι ατιμώρητα.


ΚΑΤ’ αρχάς, έχουμε δεδομένη τη μόνιμη αδιαφορία του μέσου έλληνα για το δημόσιο ταμείο κι ας μην κρυβόμαστε. Το’ χαν, βέβαια, αδειάσει μακρυχέρηδες, αλλά κι όταν είχε μέσα δυο δεκάρες, δεν το’ χε καημό (ο πολίτης) να τις αυγατίσει. Παρέμενε με τα σχολεία όπου οι μαθητές καίγανε τα βιβλία, βολεύονταν χωρίς νοσοκομεία και με τον βουλευτή μεσάζοντα για κρεβάτι στην εντατική, καυγάδιζε πάνω σε ασυντήρητους δρόμους με τη λακκούβα έτοιμη να τον καταπιεί, αλλά η φοροδιαφυγή-φοροδιαφυγή. Σαν χόμπι, άθλημα και εθνική μαγκιά. Με τον «επαγγελματία» να δηλώνει (χωρίς ντροπή) πενταροδεκάρες ως εισόδημα, τον αγρότη αφορολόγητο, τον «αμαρτωλό» να τα βγάζει λάθρα και αφορολόγητα στην Ελβετία και τον εφοπλιστή μακρινό και απείραχτο απ’ την τσιμπίδα.
ΚΑΙ τι απόμεινε; Ο δημόσιος υπάλληλος, κι εδώ θα σταθούμε. Στον ανεπαρκή και τεμπέλη ανάμεσα σε δουλευταράδες, στον κοπανατζή και λουφαδόρο που τον «κάλυπτε» ο συνεπής και επιμελής, που όμως όλοι μαζί συνιστούν ένα σύνολο φορολογουμένων χωρίς δυνατότητα φοροδιαφυγής. Προκαταβάλλει τους φόρους ο λειτουργός και «λειτουργός» του δημοσίου, του τα παίρνουν έγκαιρα και με ακρίβεια μαθηματική, δεν έχει περιθώρια «κλοπής» (κι ας το επιθυμούσε σφόδρα).
ΞΕΣΠΑΣΕ η κρίση και τα πράματα σκούραιναν. Βρέθηκε μια (συν)κυβέρνηση…κορόιδων (με τα όποια λάθη, αδυναμίες, ακόμα και σκοπιμότητες), ωστόσο αποφασιστική για σύλληψη της φορολογητέας ύλης. Με μια διαβάθμιση που ξεκινάει από συλλήψεις μεγαλοοφειλετών, για να απειλήσει και τον τελευταίο που δεν πλήρωσε έγκαιρα (κι όταν μπορούσε). Γιατί; Γιατί έτσι είναι (κακο)μαθημένος.
ΑΠ’ τη τσέπη, λοιπόν, του ασυνεπούς κάθε βαθμίδας στον δημόσιο κορβανά κι ας μας…κακοφαίνεται. Τα 3-4 χιλιάρικα που προκατέβαλε ο «δημόσιος» τα κράτησε στη τσέπη ο «επαγγελματίας», για να κατεβάζει, σήμερα, «καντήλια».
ΑΦΟΥ διευκολυνθούν όσοι όντως δεν έχουν, οι «άλλοι» να…τσακιστούν να τα βρουν, κι ας χτυπούν τα στήθια τους, απελπισμένα.