σκιαγράφηση και κατηγοριοποίηση του σημερινού ανέργου

Καληνωρίσματα. Εδώ και λίγες ημέρες ανακοινώθηκε το νέο ρεκόρ ανεργίας στην Ελλάδα το οποίο σημειώθηκε τον Σεπτέμβριο κι έτσι πήρα την αφορμή για τον σημερινό Προβληματισμό για τον οποίο περίμενα τα τελευταία νούμερα πριν τον γράψω. Αυτό δεν έχει βέβαια σημασία καθώς στοιχηματίζω πως όταν ανακοινωθούν τα νούμερα του Οκτωβρίου θα έχουμε νέο ρεκόρ ανεργίας. Το ίδιο με τον Νοέμβριο και πάει λέγοντας.

Άνεργος ο ένας στους δύο νέους

Σήμερα λοιπόν, χωρίς να έχω διαβάσει καμία παρόμοια έρευνα θα ήθελα μόνος μου να σκιαγραφήσω το προφίλ του σημερινού ανέργου. Πριν απ’ όλα όμως, ας συμφωνήσουμε στο νούμερο. Η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία μας ενημερώνει πως η ανεργία ανήλθε στο 26% και πλέον τρία εκατομμύρια εξακόσιες ενενήντα πέντε χιλιάδες και πενήντα τρία άτομα (3695053) πολίτες εργάζονται ενώ ένα εκατομμύριο διακόσιες ενενήντα πέντε χιλιάδες διακόσια τρία άτομα είναι άνεργοι (1295203) ενώ οι τρία εκατομμύρια τριακόσιες εβδομήντα τρεις χιλιάδες εξακόσιοι ενενήντα δύο  (3373692) πολίτες παραμένουν οικονομικά ανενεργοί. Το νούμερο αυτό ωστόσο είναι σχετικό καθώς όλοι ξέρουμε πως πολλοί δεν είναι δηλωμένοι ως άνεργοι ενώ πολλοί ακόμα εργάζονται μεν, χωρίς ασφάλεια δε.

Εμείς πάντως κρατάμε πως πάνω από τρία εκατομμύρια πολίτες είναι άνεργοι. Εντάξει. Και τι κάνουν όλοι αυτοί; Θα έλεγα πως οι περισσότεροι από αυτούς αναζητούν περιστασιακές εργασίες που μπορούν να τους εξασφαλίσουν ένα πρόχειρο εισόδημα. Αν αναλογιστεί κανείς όμως πως η ανεργία στους νέους κάτω των εικοσιτεσσάρων είναι πάνω από 50% τότε ενδιαφέρον παρουσιάζει να δούμε πως ξοδεύει τη μέρα του το πιο ενεργητικό κομμάτι της χώρας. Καλώς ή κακώς οι περισσότεροι εξ αυτών δεν πρόλαβαν να τολμήσουν το επόμενο βήμα της ζωής τους κι έτσι στην πλειοψηφία τους δεν έχουν χρέη, δεν έχουν οικογενειακές υποχρεώσεις, δεν έχουν καν φύγει από το πατρικό τους σπίτι. Σαν αποτέλεσμα βλέπουμε τις καφετέριες να γεμίζουν με νέους που στην πλειονότητά τους δείχνουν ξέγνοιαστοι αφού συνήθως τίποτα δεν τους λείπει κάτω από την οικογενειακή ομπρέλα.

Η κατάσταση αλλάζει άρδην στις μεγαλύτερες ηλικίες που ίσως η ανεργία είναι λίγο μικρότερη, δεν είναι όμως αμελητέα. Σε αυτές τις ηλικίες βρίσκουμε οικογενειάρχες, ανειδίκευτους εργάτες και ανέργους με κατώτερη εκπαίδευση. Αυτοί οι άνθρωποι θα είναι πολύ δύσκολο να βρουν αργότερα εργασία αφού και σωματικά θα είναι σε κάμψη αλλά και κοινωνικά θα πρέπει να πληρώνονται ενδεχομένως κάποιο επίδομα για πιθανό τέκνο. Εκτός αυτού, αυτό το κομμάτι του πληθυσμού έχει αναλάβει και τις περισσότερες υποχρεώσεις. Συνήθως οικογενειάρχες, με παιδιά σε ηλικίες με αυξημένα έξοδα (φροντιστήρια κλπ.) και χρέη σε τράπεζες και το δημόσιο. Αν οι νέοι αργούν να μπουν στον στίβο εργασίας, τότε οι μεγαλύτεροι βλέπουν την ζωή τους να “εκδιώχνεται” από αυτόν με τον πιο βίαιο τρόπο.

Για πρώτη ίσως φορά, δεν έχω όρεξη να καταλήξω σε κάποιο συμπέρασμα. Βλέποντας ανθρώπους χωρίς δουλειά, παρατηρώ πως ο καθένας αναζητά διαφορετικές διεξόδους. Η ανεργία σημαίνει υπερβολικά ελεύθερο χρόνο και ο ελεύθερος χρόνος χρειάζεται χρήματα για να γεμίσει με δραστηριότητες. Να μία κοινωνική αντίφαση που απειλεί τον ψυχισμό των ανέργων. Βλέπω σήμερα ανθρώπους να παραμιλούν, να νευριάζουν με αγνώστους χωρίς λογική αφορμή, να κλείνονται στα σπίτια τους και να βυθίζονται στον καναπέ της τηλεόρασης. Βλέπω ανθρώπους να περπατάνε χωρίς προορισμό με βλέμμα που δεν έχει τέλος. Άλλοι οδηγούνται στην αυτοκτονία μη μπορώντας να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα απραξίας ή καταστρέφουν το κοινωνικό τους πρόσωπο. Για λόγους σφαιρικότητας του κειμένου θα αναφέρω πως αυτός ο… επιβεβλημένος ελεύθερος χρόνος μπορεί να διοχετευτεί και στην δημιουργικότητα αλλά και στον εθελοντισμό. Εσύ (ή ο δίπλα σου), τι τύπος ανέργου είσαι +Yanni Spiridakis 

---

 από το www.yannidakis.net