Αυτός που είδε το Θεό, η ''πρώτη φορά'' της μωράς παρθένου και ο ''τελείας''.

Τρεις αντιπροσωπευτικοί τύποι της πολιτικής και πολιτειακής σήψης που κατέχει τη χώρα εδώ και πολλά χρόνια και η εξήγηση της πρωτοφανούς ανθρωπιστικής και ηθικής κρίσης που μας μαστίζει.

Αυτός που είδε το Θεό... Ο υπερκουρασμένος που ξαφνικά είδε το Θεό, για να δικαιολογηθεί για τα μακάβρια μέτρα - μαρτύρια που αποφάσισε (πλέον, το ανέκδοτο ότι τους τα επιβάλλει η Τρόικα δεν πουλάει) και θα εφαρμόσει πάνω σε 10,000,000 ψυχές. Έτσι, ένας ακόμη ηγέτης - ο Θεός που είδε να τον κάνει - βγαίνει στον εξουθενωμένο ελληνικό λαό και του λέει με υπερφίαλο ύφος θυσιαζόμενου ήρωα πως ''έπαθε υπερκόπωση'', αφού πρώτα κλάφθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο για το βάσανο της δουλειάς του.

Και αναρωτιέται κανείς: είναι αυτό ''ηγέτης''; Ηγέτης ενός λαού που δοκιμάζεται απ' τη φτώχεια, την ανέχεια, την πείνα, την απελπισία, που ο ίδιος επέβαλε; Είναι σαν να λέει ο δήμιος στα θύματά του ότι έπαθε υπερκόπωση να τα βασανίζει... Φανταστείτε ο Ιωάννης Μεταξάς να έβγαινε την ώρα που μαινόταν ο ελληνοϊταλικός πόλεμος και να έλεγε ότι έπαθε υπερκόπωση, ενώ χιλιάδες Έλληνες σκοτώνονταν, ή ακρωτηριαζόταν.
Πώς να εμπνευστεί και να προχωρήσει μπροστά ένας λαός, έχοντας στην πλάτη του ''υπερκουρασμένους'', καλοταϊσμένους ηγέτες που για το μόνο που δεν κουράζονται είναι να κοροϊδεύουν και να βασανίζουν το λαό στον οποίο επιβλήθηκαν ελέω συμφερόντων. Άνθρωποι όχι μόνο χωρίς όραμα, χωρίς αγάπη για το λαό τους, αλλά και χωρίς την ελάχιστη ντροπή που θα τους εμπόδιζε να κλαίγονται για την ''κόπωσή'' τους σε ανθρώπους στους οποίους επιβάλλουν να δουλεύουν 12 ώρες τη μέρα, 6 μέρες τη βδομάδα για μισθούς πείνας που επιστρέφουν αμέσως στα κοφτερά δόντια ενός κράτους - πιράνχας.

Ένας ηγέτης που φτάνει στο σημείο να πει ότι μέχρι και το.. Θεό είδε - ο αθεόφοβος -, τάχα, για να καταφέρει να απαλύνει το μαρτύριό μας, αλλά δεν έγινε τίποτα, οπότε, αφού ο καταταλαιπωρημένος ηγέτης μας - ο σωτήρας μας! - έκανε ό, τι περνούσε απ' το χέρι του, επιδεινώνοντας την ''υπερκόπωσή'' του, ας το δεχτούμε, ευχαριστώντας τον που ''κουράστηκε'' για μας.. Άλλωστε είναι τόσες οι ενοχές του για τα βάσανά μας που αποποιείται από δω και στο εξής τον παχυλό μισθό του: πώς μπορεί ένας ηγέτης που έφτασε μέχρι το Θεό, για να βοηθήσει το λαό του να παίρνει μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ το μήνα, ενώ ο λαός του, οι άνθρωποι που αγαπάει και πονάει, δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα; Το τελευταίο, φυσικά, δεν ισχύει, αφού τα φάρμακα για την υπερκόπωση είναι πανάκριβα και δε θέλουμε ο ηγέτης μας να πάθει τίποτα χειρότερο....

Η ''πρώτη φορά'' της μωράς παρθένου. Είναι κάτι άνθρωποι που είναι αναπόσπαστο τμήμα των βοθρολυμάτων αλλά εξακολουθούν να υιοθετούν προσωπεία και ταμπέλες, αγορασμένα, βεβαίως, αδρά στην αρένα των δημοσιογραφικών και ''πνευματικών'' ταμείων. Ταμπέλες εύηχες και εντυπωσιακές σαν αυτές που υποδέχονται τους πελάτες στα ύποπτα μπαρ.. Ταμπέλες γεμάτες ιδεολογία, οράματα, αγώνες, ενδιαφέρον για τους αδύναμους κτλ κτλ. Φωτεινές ταμπέλες, για να σκεπάσουν το σκοτάδι από κάτω..

Ιδεολόγοι αγωνιστές που έρχεται μια μέρα, η κατάλληλη στιγμή, για την οποία προετοιμάζονταν μια ολόκληρη ζωή και με εύσχημες αερολογίες επικροτούν και υιοθετούν αυτά για τα οποία έψεγαν τους άλλους, δικαιολογώντας εαυτούς με το απαλλακτικό ''δε γίνεται αλλιώς'' και ότι αυτό είναι ''υπευθυνότητα''. Τα φώτα της ταμπέλας τρεμοπαίζουν, αλλά μια ξεχαρβαλωμένη ταμπέλα είναι καλύτερη απ' το τίποτα...

Ο προστάτης μέχρι χθες των φτωχών και των αδύναμων συνυπογράφει τη σφαγή τους, γυρεύοντας να τους πείσει ότι είναι για το καλό τους, αφού ένας υπεύθυνος, σοβαρός πολιτικός βάζει την υπογραφή του σ' αυτό. Άλλωστε μπορείς αυτόν να τον κατηγορήσεις ότι το κάνει για τα λεφτά;;;; Αλίμονο.... Έχει ιδεολογία ο άνθρωπος, αλλά όχι αυτήν που γράφει η ταμπέλα του: έτσι κι αλλιώς, γι' αυτό δεν είναι οι φωτεινές επιγραφές; Για να τυφλώνουν τους υποψήφιους πελάτες και τις μύγες...

Ο ''τελείας''. Αυτός που συγκεντρώνει δικτατορικές εξουσίες στα χέρια του, υπογράφει συμφωνίες, νόμους, που καταδικάζουν ένα ολόκληρο έθνος και ζημιώνουν δυσβάσταχτα τους ανθρώπους, που ''χάνει'' φακέλλους αποζημιώσεων και λίστες φοροφυγάδων υψίστης εθνικής σημασίας και όταν του ζητάται να λογοδοτήσει, απαντά σαν να έχασε ένα πακέτο χαρτομάνδηλα: ''το έδωσα, για να το φυλάξουν και χάθηκε. Τελεία!''

''Τελεία''. Καταστρέφει μια χώρα, προξενεί χιλιάδες θανάτους, πνίγει εκατομμύρια υπάρξεις και, όταν του ζητάται να απαντήσει, να λογοδοτήσει για τα εγκλήματά του, απαντά με περισσό θράσος - που πηγάζει απ' τη σιγουριά της ατιμωρησίας, αφού ''κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει'' - ότι απλά χάθηκε - το έχασε, τελεία! Και μην τον παρασκοτίζετε με τέτοια ψιλά πράγματα.

Αυτήν είναι η υπευθυνότητα αυτών που καθημερινώς μας καλούσαν να αναλάβουμε τις ευθύνες μας: να χάνουν υψίστης εθνικής σημασίας έγγραφα και αντί να ντρέπονται, να ζητούν συγγνώμη, να παραιτούνται ως ανίκανοι, να υψώνουν και φωνή, λες και είναι κάτι παραπάνω από καλογυαλισμένα ανδρείκελα που η μόνη τους αξία είναι να υπηρετούν υπάκουα αυτούς που οραματίζονται την καταστροφή των ανθρώπων. 

Και δε βρέθηκε ένας από τους ''κατήγορους'' να υψώσει τη φωνή και να υπενθυμίσει πως ως δημόσιος λειτουργός, ως κάποιος που με πραξηκοπηματικό τρόπο αποφάσισε να υπογράφει εν λευκώ στο όνομα ενός ολόκληρου έθνους δεν έχει καμιά δικαιολογία για ''χαμένα'' έγγραφα και για ''χαμένα'' εκατομμύρια, γιατί κάθε τι που η ανευθυνότητα και η προμελέτη του ''έχασε'' στοίχισε και στοιχίζει καθημερινά ανθρώπινες ζωές και αυτό για το οποίο εγκαλείται δεν είναι το ''χαμένο'' έγγραφο, που εν πάσει περιπτώσει μπορεί να βρεθεί αποθηκευμένο σε χίλιες μεριές, αλλά οι χαμένες ζωές που προκάλεσε η δική του ανευθυνότητα, ανικανότητα, ή ακόμη χειρότερα, η δική του προμελέτη...

Αλλά ποιος από τους ''κατήγορους'' θα το πει; Αφού κι αυτοί φιλοδοξούν μεθαύριο να γίνουν δικτάτορες με άπειρες εξουσίες στα χέρια τους που κάποια στιγμή θα πρέπει να ''χάσουν'' κάποιο έγγραφο. Να μην μπορούν να πουν και οι ίδιοι τότε με ύφος: ''τελεία!'';

Οπότε το μοναδικό αληθινό πρόβλημα αυτής της χώρας έγκειται σε μια και μόνο λέξη: ''Τελεία!''. Πότε θα μπει τελεία στην άνοδο και την παραμονή τέτοιων τύπων πολιτικών στη διαχείριση της Ελλάδας. Αυτό είναι το πρόβλημα και η λύση.

http://endelehia.blogspot.gr/2012/11/blog-post_5.html

Κανόνας είναι 1) Nα τηρούμε χρονική απόσταση τουλάχιστον 2-3 ωρών, από την προηγούμενη ανάρτηση και 2) να μην βάζουμε αναρτήσεις που αφορούν, διαφημίσεις κομμάτων, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!