Το επενδυτικό ρίσκο είναι απαραίτητο για τις εταιρείες που ειδικεύονται στο πετρέλαιο και στο φυσικό αέριο, ενώ τα κράτη δεν το προτιμούν. Αυτή η διαφοροποίηση δεν είναι ενοχλητική και μάλιστα στην πραγματικότητα συνδυάζεται λόγω της ασυμμετρίας που υπάρχει μεταξύ της τεχνογνωσίας και του οικοπέδου, της γεώτρησης με το κοίτασμα. Ένας τρόπος να ποσοτικοποιήσουμε αυτήν την παράμετρο είναι η χρήση των πιθανοτήτων. Έτσι αυτές είναι απόλυτα συνδεδεμένες με τις εξορύξεις ακόμα και αν τα μέσα ενημέρωσης τις αποφεύγουν, διότι θεωρούν ότι εκφυλίζουν το θέμα και ταυτίζονται με την ανυπαρξία. Σε πρώτη φάση αυτό οφείλεται στις γνώσεις, διότι οι περισσότερες γνώσεις ελαχιστοποιούν τις πιθανότητες και κατά συνέπεια και το κόστος. Το ρίσκο στον συγκεκριμένο τομέα έχει δύο μεγάλες κατηγορίες: τη γεωλογική και την τεχνική. Η εξερεύνηση αφορά στην ύπαρξη υδρογονανθράκων, στο μέγεθος της ανακάλυψης και βέβαια στον τόπο, αν είναι φυσικό αέριο ή πετρέλαιο. Η ανάπτυξη εμπεριέχει το τεχνικό ρίσκο, αλλά και τη διαχείριση των αποθεμάτων. Όμως για να έχουμε μία ολοκληρωμένη εικόνα πρέπει να ενσωματώσουμε στην ανάλυσή μας το χρηματιστηριακό ρίσκο, το οικονομικό ρίσκο και βέβαια το πολιτικό ρίσκο.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όπου έχουμε τη διαχείριση του ρίσκου, πρέπει να παρθούν και αποφάσεις, ενώ υπάρχει αβεβαιότητα. Έτσι το πεδίο αγγίζει τη θεωρία αποφάσεων σε πρώτο επίπεδο και τη θεωρία παιγνίων σε δεύτερο, όταν υπάρχουν ταυτόχρονα πολλοί παίκτες. Σε κάθε περίπτωση όμως, σε θεμελιακό επίπεδο έχουμε τον εξής χαρακτηρισμό για τη Συνολική Πιθανότητα Επιτυχίας: ΣΠΕ = Πεξ x Πανα x Πχρη x Ππολ x Ποικον. Με ανάλογο τρόπο μπορούμε να καθορίσουμε την πιθανότητα επιτυχίας στο αποκλειστικά γεωλογικό πλαίσιο. Έτσι μπορούμε να έχουμε κατηγορίες του τύπου: 0,02 – 0,05 (φτωχό), 0,10 – 0,20 (καλό), 0,20 – 0,30 (πολύ καλό με αναλογία δομής), 0,50 (πάρα πολύ καλό με ταυτότητα δομής). Με αυτήν τη μέθοδο μπορούμε να ορίσουμε την επιτυχία της δυνατότητας που δίνει την τάξη μεγέθους του κοιτάσματος. Μπορούμε λοιπόν μετά από αυτήν τη διαδικασία να αναλύσουμε το δέντρο αποφάσεων με έναν ορθολογικό τρόπο. Το ανάλογο μπορεί να γίνει στη συνέχεια με το πολιτικό κόστος, όπου κάνουμε χρήση της θεωρίας παιγνίων για να καταλήξουμε στην θεωρία χρησιμότητας. Έτσι μέσω της ΑΟΖ και της δυνατότητάς μας να κάνουμε οικόπεδα ανάλογα και με τις εταιρείες της αγοράς που ξέρουμε πώς λειτουργούν μπορούμε να μεγιστοποιήσουμε τα οφέλη μας ως Ελλάδα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όπου έχουμε τη διαχείριση του ρίσκου, πρέπει να παρθούν και αποφάσεις, ενώ υπάρχει αβεβαιότητα. Έτσι το πεδίο αγγίζει τη θεωρία αποφάσεων σε πρώτο επίπεδο και τη θεωρία παιγνίων σε δεύτερο, όταν υπάρχουν ταυτόχρονα πολλοί παίκτες. Σε κάθε περίπτωση όμως, σε θεμελιακό επίπεδο έχουμε τον εξής χαρακτηρισμό για τη Συνολική Πιθανότητα Επιτυχίας: ΣΠΕ = Πεξ x Πανα x Πχρη x Ππολ x Ποικον. Με ανάλογο τρόπο μπορούμε να καθορίσουμε την πιθανότητα επιτυχίας στο αποκλειστικά γεωλογικό πλαίσιο. Έτσι μπορούμε να έχουμε κατηγορίες του τύπου: 0,02 – 0,05 (φτωχό), 0,10 – 0,20 (καλό), 0,20 – 0,30 (πολύ καλό με αναλογία δομής), 0,50 (πάρα πολύ καλό με ταυτότητα δομής). Με αυτήν τη μέθοδο μπορούμε να ορίσουμε την επιτυχία της δυνατότητας που δίνει την τάξη μεγέθους του κοιτάσματος. Μπορούμε λοιπόν μετά από αυτήν τη διαδικασία να αναλύσουμε το δέντρο αποφάσεων με έναν ορθολογικό τρόπο. Το ανάλογο μπορεί να γίνει στη συνέχεια με το πολιτικό κόστος, όπου κάνουμε χρήση της θεωρίας παιγνίων για να καταλήξουμε στην θεωρία χρησιμότητας. Έτσι μέσω της ΑΟΖ και της δυνατότητάς μας να κάνουμε οικόπεδα ανάλογα και με τις εταιρείες της αγοράς που ξέρουμε πώς λειτουργούν μπορούμε να μεγιστοποιήσουμε τα οφέλη μας ως Ελλάδα.
Πηγή - Ηλίας Κονοφάγος, Νίκος Λυγερός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου