Του Θανάση Νικολαΐδη ΝΑ το πούμε προκαταβολικά και με ειλικρίνεια. Είμαστε με τους φαρμακοποιούς, ως προς το «λαμβάνειν» τους από ένα Κράτος, που δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του. Απ’ το ελληνικό Κράτος των Ελλήνων της αρπαχτής και των πολιτικών της ψηφοθηρίας.
ΩΣΤΟΣΟ, πώς ξεχνάς το πανηγύρι των τελευταίων δεκαετιών γύρω απ’ το φάρμακο; Τα γεμάτα ιατρεία «δια πάσαν νόσον…» και τα παραϊατρικά κέντρα να μοιράζουν σαν στραγάλια τις μαγνητικές φορτώνοντας τα βιβλιάρια;ΝΑ πάμε στους φαρμακοποιούς και τα πρόσφατα σκληρά τους μέτρα. Στην τρίτη συνιστώσα της κατάρας που δεν θ’ άφηνε και δεν αφήνει την εθνική μας οικονομία να πάρει απάνω της. Μεθυσμένοι όλοι τους στο πάρτυ, εμείς ως καταναλωτές, γιατροί της υπεσυνταγογράφηση (και μην αρχίσουμε το αυτονόητο και ανιαρό «δεν είναι όλοι»), φαρμακέμποροι του υπερκέρδους και προμηθευτές, τι να σου κάνει και ο φαρμακοποιός; Το’ στρωσε με τις εταιρίες, εκτέλεσε την (υπερ)συνταγογράφηση, συντονίστηκε και με τον πελάτη (αδιάφορο για το ταμείο του και την εθνική μας οικονομία). Με το υπερβολικό του ποσοστό κέρδους (για φαρμακοπωλήσεις) και με κάποιους ακραίους άρπαγες με τις δεκάδες βιβλιάρια στο συρτάρι τους. Και, βέβαια, όλοι τους με τους…παραδοσιακούς δεσμούς με τις φαρμακευτικές εταιρίες. Δεν προχωρούμε, γιατί δεν κάνουμε έρευνα. Κάποιες σκέψεις απλώνουμε στο σεντόνι των φίλων φαρμακοποιών, λερωμένο από απ’ τις δραστηριότητες συναδέλφων τους, που «δεν τους είδαν, δεν τους ξέρουν…».
Η ΑΠΟΡΙΑ μας είναι άλλη. Έχει να κάνει με το κοντράστ της…ηρεμίας τους των δεκαετιών, με την σημερινή τους φανατίλα. Άλλοτε περίμεναν και άντεχαν, σήμερα αδημονούν και «αγωνίζονται».
ΚΙ επειδή δεν περιμένουμε απάντηση απ’ τον…άγριο κ. Λουράντο και τον παραιτηθέντα κ. Αμπατζόγλου, ας προσχωρήσουμε τη σκέψη μας…αναδρομικά. Ήξεραν για τους πονηρούς στον κλάδο τους, αλλά στάθηκαν δίπλα τους, στο πάρτυ, σταυροπόδι. Έβλεπαν τα ταμεία να αδειάζουν και δεν επεβράδυναν τους ρυθμούς της κατρακύλας.
ΔΕΝ κατήγγειλαν, δεν απομόνωσαν, δεν…πρόδωσαν. Τους έδειχνες με το δάκτυλο το όργιο συναδέλφων τους και σου ‘ριχναν το κλασικό. «Πιάστε τους!». Και, βέβαια, ο…εισαγγελέας ακόμα περιμένει καταγγελίες για χειροπιαστά αδικήματα φαρμακεμπορίας, που πρώτοι και καλύτερα γνώριζαν οι φαρμακοποιοί.
ΣΗΜΕΡΑ συνεδριάζουν θυελλωδώς, κόβουν την πίστωση, εκβιάζουν γιατί εκβιάζονται, κάποιοι παραιτούνται κι όλοι περιμένουμε το θαύμα. Λίγο αργά.
Κανόνας είναι 1) Nα τηρούμε χρονική απόσταση τουλάχιστον 2-3 ωρών, από την προηγούμενη ανάρτηση και 2) να μην βάζουμε αναρτήσεις που αφορούν, διαφημίσεις κομμάτων, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!
3 σχόλια:
Καλημέρα κύριε Νικολαΐδη. Είμαι από εκείνους που πιστεύουν σε ένα μεικτό σύστημα οικονομίας. Να υπάρχει ιδιωτική πρωτοβουλία, να μην επιτρέπεται η συσώρευση υπερβολικού πλούτου και να υπάρχει σε όλα κρατικός έλεγχος. Τα δημόσια αγαθά πρέπει να είναι και αυτά υπό αυστηρό κρατικό έλεγχο. Και το κυριότερο δημόσιο αγαθό είναι το αγαθό της υγείας. Σωστές οι παρατηρήσεις σας αλλά στο θέμα αυτό θα πρέπει να υπάρχει μια συνολική λύση μακρυά από τους νόμους της ελεύθερης αγοράς.
Συμφωνώ, κύριε Δημάρη, αλλά δεν συμφωνεί...ελέυθερη αγορά.
Με εκτίμηση
Θ.Ν.
ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΠΟΣΟΙ; «Δεν είναι δουλειά του ηγέτη να ευχαριστεί τις αγορές, αλλά να τους αφαιρέσει δύναμη τους και να την ξαναδώσει στο κράτος...Είναι γελοίο να κυβερνάται ο κόσμος με βάση τις διαθέσεις των αγορών, από 35χρονους νεαρούς οι οποίοι αυτοθεωρούνται μάνατζερ τραπεζών» Αυτά τα λόγια ανήκουν στο 93χρονο Σμιτ. Κάποτε είχαμε συμφωνήσει, κύριε Νικολαΐδη ότι τώρα είναι μια καλή ευκαιρία για να τα αλλάξουμε όλα. Αν δεν αλλάξουμε την κυριαρχία των αγορών τότε δεν θα αλλάξουμε τίποτε. Οι αγορές όμως δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα συμφέροντα ολίγων τραπεζιτών. Ξέρετε τι μου κάνει εντύπωση κύριε Νικολαΐδη; Δεν είναι μόνο η τράπεζα της Ελλάδος που δεν ανήκει στο κράτος μας αλλά ανήκει σε ιδιώτες. Το ίδιο συμβαίνει και στην Αμερική και στην Νότιο Αφρική. Τελικά πόσες "κρατικές" τράπεζες ανήκουν σε ιδιώτες; Ποιοί και πόσοι είναι αυτοί οι ιδιώτες;
Δημοσίευση σχολίου