Ουφφ αράχνιασε @εδώ μέσα...
Πάει καιρός που έχω ν' ανοίξω τούτο το @σπιτάκι μου... δεν έμεινε χρόνος για να ξαποστάσω στον @κήπο του και να ανοίξω τα @παράθυρά του... όμως εδώ είμαι... εδώ γύρω βολοδέρνω... και πέρασα ν' ανοίξω λίγο να μπει αέρας και να @ξαραχνιάσω...
Σήμερα επιτέλους φεύγω για τον αγαπημένο μου προορισμό.... όπως κάθε χρόνο... πάω να πάρω τις ανάσες μου και τις δυνάμεις μου... κοντά σε αγαπημένους φίλους και συντοπίτες...
Η δουλειά πολλή... τα λεφτά λίγα έως ελάχιστα... η απογοήτευση πλημμύρα... η αγωνία για το αύριο αγχόνη στο λαιμό.... και η οργή καζάνι που βράζει και σφυρίζει με ατμό!!
Κι έξω στα μέσα Αυγούστου βροχή.... όλα ανάποδα σε τούτη τη χώρα.... βροχούλα φθινοπωρινή που σούρχεται να χυθείς στους άδειους δρόμους και να γίνεις ένα μαζί της... να μουσκέψεις μέχρι το κόκκαλο μπας και δροσιστεί λίγο κι η καμμένη ψυχή σου από τις τόσες πυρακτωμένες αδικίες που πέρασε και άκαφτη ακόμη μένει...
Ναι σήμερα θέλεις να ελπίζεις... σήμερα θέλεις να ζήσεις... σαν το κορίτσι με το κόκκινο φόρεμα και τα ξυπόλυτα πόδια θέλεις να νοιώσεις την καυτή άσφαλτο να υγραίνεται και να σβήνει την κάψα της στις ουράνιες σταγόνες που ευεργετικά ήρθαν σαν θείο δώρο μετά το πύρωμα των τελευταίων ημερών...
Η ώρα έφθασε ... σε λίγο πετάω... με φτερά ολάνοιχτα και με τη θέληση να ζήσω όσα περισσότερα μου προσφερθούν... γιατί η ζωή είναι πολύ σύντομη... κι οι μέρες που φεύγουν είναι ποτάμι που κυλά και πίσω δεν γυρίζει....
Ναι η ζωή δεν είναι σκέψη στο όνειρό μας... Η ζωή είναι ταξίδι με διαδρομή απρόβλεπτη γεμάτη κακοτοπιές μα και ομορφιές αληθινές που θέλει μαγκιά για να τις ζήσεις στον ξύπνιο σου κι όχι στον ...ύπνο σου...
Εμπρός λοιπόν!!
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλους... θα τα λέμε από το νησί της Σαπφούς, ελπίζω... καιρού θέλοντος και ιντερνετ επιτρέποντος.... :))
Ζητείται ελπίδα
Κανόνας είναι 1) Nα τηρούμε χρονική απόσταση τουλάχιστον 2-3 ωρών, από την προηγούμενη ανάρτηση και 2) να μην βάζουμε αναρτήσεις που αφορούν, διαφημίσεις κομμάτων, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!
2 σχόλια:
Το κείμενό σου είναι πολύ ωραίο.
Μέσα του σπιθίζει ομορφιά και τρυφεράδα.
Ενδεικτικό της λογοτεχνικής φλέβας.
Το ξυπόλυτο κορίτσι μου θύμισε τα παιδικά μου χρόνια.
Καθώς περπατούσα ξυπόλυτος-όχι παρά θιν'αλός-αλλά πάνω στον πάγο ή το καυτό χώμα.
Καταστάσεις πολύ ρελιστικές και καθόλου ρομαντικές ή ειδυλλιακές...
Με συγχωρείς, που ξανάπεσα και πάλι
στους κλαυθμηρισμούς μου...
Νάστε καλά πατέρα Ηλία
Τώρα είδα το σχόλιό σας.
Καταλαβαίνω τα δύσκολα χρόνια της νιότης σας μα και της δικής μας νιότης τα χρόνια δεν ήταν ρόδινα όμως ήταν αληθινά με ουσία και ανθρωπιά και με αξίες στη ζωή μας...
Και μη ζητάτε συγνώμη γιατί μακάρι όλοι μας να είχαμε τη δική σας δύναμη για αγώνα και αντίσταση! κι οι κλαυθμηρισμοί καμιά φορά δείχνουν εσωτερική ομορφιά και ευαισθησία.
Δημοσίευση σχολίου