Όταν δημιουργήθηκε η Δημοκρατική Αριστερά με την αποχώρηση από τον Συνασπισμό του Φώτη Κουβέλη και αρκετών στελεχών του, διαφημίστηκε σαν ένα νέο κόμμα της αριστεράς πέρα από ακρότητες και αριστερό λαϊκισμό, σοβαρό και μετρημένο όπως ο πρόεδρός του. Ένα κόμμα κοντά στην πραγματικότητα και μακριά από την παραμορφωμένη αντίληψη του «αριστερού» από την αριστερίστικη αριστερά. Ένα κόμμα με ρεαλιστική προοπτική που μπορούσε να δει το πρακτικό μέρος της πολιτικής και όχι τις ιδεοληπτικές εμμονές του αριστερού λαϊκισμού.
Γεννήθηκε σαν ένα κόμμα στελεχών και ευνοημένων επιχειρηματιών, χωρίς νεολαία και χωρίς σχεδόν λαϊκό στοιχείο στις γραμμές του. Ένα κόμμα κυρίως μεγαλοεπιχειρηματιών, μεγαλοδικηγόρων, μεγαλομηχανικών κλπ. Ανθρώπων που είχαν ωφεληθεί ή πιστεύανε ότι θα ωφεληθούν από μια συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. (Αυτή η κατάρα του λοξοκοιτάσματος προς το ΠΑΣΟΚ).
Από την αρχή της ίδρυσής του έστειλε αντιφατικά μηνύματα προς τους πολίτες αν όντως ήταν ένα αριστερό κόμμα ή μια σοσιαλδημοκρατική εκδοχή της ασυνέπειας.
Μετά την σχεδόν άκριτη υποστήριξη των Μνημονίων, δηλαδή αποδοχής της ανελαστικότητας των υποχρεώσεων της χώρας στους διεθνείς τοκογλύφους, τα οποία ωστόσο καταψήφιζε στη Βουλή δημιούργησε την εντύπωση μιας διγλωσσίας που ήταν κατάλληλη για όλους (και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ). Κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς ήθελε να πει ο ποιητής.
Έτσι βολευότανε στις γραμμές της τόσο φιλομνημονιακοί όσο και αντιμνημονιακοί ψηφοφόροι, ο κάθε ένας για άλλους λόγους.
Κυρίως όμως η γέννηση του κόμματος αυτού θεωρήθηκε σαν ανάχωμα συγκράτησης των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, ώστε να μην διολισθήσουν σε ποιο αριστερά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ).
Ένας άχρωμος και άοσμος πρόεδρος που μιλώντας και φλυαρώντας μειλίχια και βαρετά φαινόταν σαν έτοιμος για μια υποχώρηση στο δήθεν αριστερό μέρος της ονομασίας του κόμματος προς τον νεοφιλελευθερισμό και τη δεξιά.
Μετά την σχεδόν ακροδεξιά διακυβέρνηση της χώρας από τον κ Παπανδρέου, ο οποίος υποσχέθηκε ψευδώς προεκλογικά τα πάντα και μετά την εκλογή του οδήγησε τη χώρα στην λαιμητόμο της τρόϊκας και τη συνακόλουθη κωλοτούμπα του κ Σαμαρά και της ΝΔ προς τις θέσεις των διεθνών τοκογλύφων, η αμφιθυμία του χώρου της Δημοκρατικής Αριστεράς μεγάλωσε. Γιατί πως μπορείς να χωρέσεις στην αριστερά το νεοφιλελευθερισμό των συμπραττόντων Βενιζέλου – Σαμαρά – Καρατζαφέρη;
Η ανεπίτρεπτη είσοδος του ακροδεξιού ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση καθαγίασε τους ακροδεξιούς πολιτευτές (Βορίδης, Γεωργιάδης) και τους ενσωμάτωσε στο δημοκρατικό μπλοκ δίνοντάς τους άφεση αμαρτιών και νομιμοποιώντας τους στον Ελληνικό λαό. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν δίστασαν στιγμή γι΄ αυτό αρκεί να υπηρετούσαν με πίστη τα νέα αφεντικά τους, τους διεθνείς τοκογλύφους.
Η αλήθεια είναι ότι οι εξελίξεις αυτές έφεραν σε κάποια αμηχανία τα στελέχη της Δ.Α. Για τα μάτια του κόσμου κάνανε και κάποιες φιλολαϊκές παρεμβάσεις ολότελα ανώδυνες για το καθεστώς.
Φαινότανε πάντως ότι η Δ.Α. σχεδόν επικροτούσε τις αντιλαϊκές ενέργειες των κυβερνώντων.
Κατά τον προεκλογική περίοδο των εκλογών της 6ης Μαΐου (όπου για πρώτη φορά στην ιστορία της αριστεράς επικεφαλής του ψηφοδελτίου δεν ήταν Δημοκρατική Αριστερά αλλά και Πρόεδρος Φώτης Κουβέλης, δείχνοντας σε ποια «αριστερά» ανήκει η Δ.Α.) η μαζική μετανάστευση ενόχων βουλευτών (είχανε ψηφίσει το πρώτο Μνημόνιο) από το ΠΑΣΟΚ στην Δ.Α. πραγματικά έδειξε ότι το κόμμα αυτό (η Δ.Α.) αποτέλεσε την κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που εκδιώχθηκαν από το κόμμα τους.
Φιλόδοξοι μετανάστες από κόμμα σε κόμμα κατέφτασαν στην Δ.Α. οι φιλόδοξοι κ Μπίστης και Παν – παν και έγιναν αποδεκτοί από την Δ.Α. με ανοιχτές αγκάλες, αποδεικνύοντας έτσι τον τυχοδιωκτικό χαρακτήρα της πολιτικής της Δ.Α.
Σαν κερασάκι στην τούρτα στην Δ.Α. προσχώρησε και ο Τούρκος πολιτευτής της Θράκης ο οποίος πριν ενάμισι μήνα διαπραγματευότανε με την Ντόρα, (ναι την κόρη του Μητσοτάκη) και τη Δημοκρατική Συμμαχία να κατέβει μαζί τους στις εκλογές. Αφού απέτυχαν οι συζητήσεις με την Ντόρα ο Τούρκος πολιτευτής έγινε δεκτός από την Δ.Α. χωρίς ντροπή.
Φυσικά από την Δ.Α. δεν θα μπορούσε να έλειπε η φιλοδοξη κα Ρεπούση η πανελλήνια γνωστή για το βιβλίο της Ιστορίας τα "στην Σμύρνη συνωστίζονταν οι Έλληνες" λες και επρόκειτο να πάνε διακοπές αλλά και στην πολιορκία του Μεσολογγίου "οι Έλληνες επιχείρησαν έξοδο", και που πήγαν μετά για καφέ;
Ο κ Κουβέλης επαναλάμβανε συνεχώς ότι πρέπει να σεβαστούμε τις διεθνείς συμφωνίες (ας είναι και ληστρικές) και να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των Μνημονίων θέση που τον κατέτασσε ακόμα πιο κοντά με τη ΝΔ και το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ.
Επίσης πολλοί θεωρούσαν ότι τελικά η Δ.Α. θα προσχωρήσει σε κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ για να της δώσει και αριστερό άλλοθι.
Αφού δεν κατάφερε να παρασύρει και τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 6ης Μαίου τελικά δεν συναίνεσε, αλλά όλες οι ενδείξεις (όπως η δήλωση του κ Κουβέλη ότι οι προγραμματικές δηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ μας οδηγούν στη δραχμή, ευθυγραμιζόμενος με την εγχώρια μαύρη προπαγάνδα των δουλικών ΜΜΕ και της μαύρης σύμπραξης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ) μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου θα αρνηθεί να συμπράξει με τον ΣΥΡΙΖΑ αν βγει πρώτος για τη δημιουργία κυβέρνησης (για το ΚΚΕ δεν σχολιάζουμε γιατί η πολιτική τους πια ανήκει στη σφαίρα της ψυχολογίας) και θα συμπράξει με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για να τους παρέχει και το αριστερό άλλοθι, ότι δήθεν όλες οι δυνάμεις της χώρας Δεξιά, Σοσιαλιστές και Αριστερά καταφάσκουν θετικά στα Μνημόνια.
Έτσι λειτουργεί φαίνεται η μεταμοντέρνα εκδοχή της Αριστεράς.
Μακάρι να κάνω λάθος και να σχηματιστεί κυβέρνηση της αριστεράς δεν είμαι όμως καθόλου αισιόδοξος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου