Η πολιτική βία και η βία στην πολιτική

http://endelehia.blogspot.gr/2012/06/blog-post_09.html

Από το πρωί της Πέμπτης οπότε και συνέβη το περιστατικό ανάμεσα σε Η. Κασιδιάρη, Λ. Κανέλλη και Ρ. Δούρου, σύσσωμος ο κόσμος της επαγγελματικής πολιτικής σε αγαστή σύμπνοια με τα εγχώρια και διεθνή ΜΜΕ καταδικάζουν την πράξη του Η. Κασιδιάρη και δηλώνουν αποτροπιασμό για το πρωτοφανές  για τη δημοκρατία μας συμβάν.

Ωστόσο, παρά την προσπάθεια των ΜΜΕ και των επαγγελματιών της πολιτικής ο ελληνικός λαός δεν πείθεται να νιώσει αποτροπιασμό. Κι ας μη βιαστεί να πει κανείς ότι οι Έλληνες είναι μισογύνηδες και γι' αυτό δεν καταδικάζουν τη χειροδικία, γιατί ακόμη και γυναίκες δε νιώθουν τον αναμενόμενο αποτροπιασμό και, αντίθετα, επικροτούν την πράξη. Υπάρχουν πολλές λογικές εξηγήσεις γι' αυτήν την αντίδραση και μόνο η πλέον επιφανειακή είναι η γενική αγανάκτηση για την κατάσταση στην οποία έχουν φέρει οι επαγγελματίες πολιτικοί τη χώρα και για την πρωτοφανή ανέχεια και πείνα που χτυπά ολοένα και περισσότερους Έλληνες.

Αν κάνει κανείς μια αναδρομή στον πολιτικό κόσμο της χώρας τα τελευταία χρόνια και, ειδικά, τα τελευταία επίμαχα δυόμιση χρόνια, θα παρατηρήσει μια πρωτοφανή έξαρση της πολιτικής βίας και, μάλιστα, της επίσημης. Το πιο προφανές είναι η απαράδεκτης βιαιότητας καταστολή των διαδηλώσεων του κόσμου που με ειρηνικό τρόπο κατέβαιναν στους δρόμους να φωνάξουν την αντίθεσή τους στις πολιτικές που καταστρέφουν το παρόν και το μέλλον του.

Ήδη από τη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας εικόνες, όπως αυτή του περιστατικού της ''ζαρντινιέρας'' στοιχειώνουν την καθημερινότητα του Έλληνα πολίτη. Η υπερβολική βιαιοπραγία των ΜΑΤ έναντι των διαδηλωτών - των ειρηνικών διαδηλωτών - ξεκίνησε από τότε (και πολύ πιο μπροστά, βέβαια, από τον ξυλοδαρμό των συνταξιούχων μπροστά στο Μέγαρο Μαξίμου επί Ανδρέα Παπανδρέου), όπως και η ευνοϊκή μεταχείριση των επαγγελματιών της βίας των κουκουλοφόρων, οδοτρομοκρατών που αυτοονομάζονται ''αντιφασίστες'', ''αναρχικοί'', ''αριστεριστές'' κτλ,  που ανενόχλητοι κατέστρεφαν, έκαιγαν περιουσίες και τρομοκρατούσαν τον απλό κόσμο στις μεγάλες πόλεις. Οι εικόνες της ανεξέλεγκτης βίας στην Αθήνα και στις άλλες μεγάλες πόλεις το Δεκέμβριο του 2008 είναι ακόμη νωπές στη μνήμη του Έλληνα πολίτη που αναγκάστηκε να κλειστεί στο σπίτι του, για να μην πέσει θύμα της ανεξέλεγκτης βίας.

Και ακόμη πιο νωπές είναι οι εικόνες του κ. Λαζόπουλου που, μετά τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου, καλούσε τον κόσμο να βγει στους δρόμους - αυτοί που βγήκαν αποδείχτηκε ότι ήταν στυγνοί ''πλιατσικολόγοι'', ή οδοτρομοκράτες, που δεν έδιναν δεκάρα για τη δολοφονία του μαθητή. Αλλά αυτό δεν είχε καμία σημασία για τους δημοσιογράφους που τις πρώτες μέρες επικροτούσαν, σχεδόν, ανοιχτά τα επεισόδια και ασκούσαν κριτική στην αστυνομία, αν κινούνταν εναντίον των κουκουλοφόρων. Επιπλέον, ποιος μπορεί να λησμονήσει το λόγο του κ. Αλαβάνου, του τότε προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, που, για να δικαιολογήσει την άρνησή του να καταδικάσει τη βία των κουκουλοφόρων, έφτασε στο σημείο να αλλοιώσει τους στίχους του ''Ύμνου εις την Ελευθερίαν''. Με αυτόν τον τρόπο το κραταιό σύστημα το 2008 είτε, δείχνοντας αδικαιολόγητη ανοχή στην καταστροφή επί σχεδόν ένα μήνα των ελληνικών πόλεων, είτε, επικροτώντας με τις δηλώσεις του μέσω των καναλιών ή του βήματος της Βουλής, επιβράβευσε και εγκατέστησε την πολιτική βία στην Ελλάδα - όχι, φυσικά, ως μέσο αντίδρασης του ελληνικού λαού (για τον ελληνικό λαό πάντα ίσχυε η αρχή της ''μη βίας'' απέναντι σε ένα βίαιο μόρφωμα), αλλά ως μέσο τρομοκράτησης του ελληνικού λαού.

Μετά την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή και την εκλογή Παπανδρέου που ακολουθήθηκε από τη βίαιη επαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ και την ακόμη πιο βίαιη περικοπή μισθών και συντάξεων με παράλληλη επιβολή φόρων, εισφορών κτλ που οδήγησαν στη βίαιη υποχώρηση του βιωτικού επιπέδου των Ελλήνων, η πολιτική βία εντάθηκε όσο εντεινόταν και η αντίδραση του ελληνικού λαού. Χαρακτηριστικά τα όσα συνέβησαν στην Κερατέα όπου ολόκληρες διμοιρίες των ΜΑΤ κλήθηκαν να καταστείλουν τη διαμαρτυρία των κατοίκων για τη δημιουργία χώρου απόθεσης σκουπιδιών: χωρίς κανέναν ενδοιασμό η πόλη μετατράπηκε σε πεδίο μάχης όπου τα ΜΑΤ έριχναν δακρυγόνα ακόμη και στις αυλές των σπιτιών. Όπως συνέβη και στον Άγιο Παντελεήμονα όπου ο κόσμος διαμαρτυρόταν για την γκετοποίηση της περιοχής τους και το επίσημο κράτος, βάζοντάς τους την ετικέτα του ακροδεξιού, ή του Χρυσαυγίτη, έστειλαν τα ΜΑΤ να τους χτυπήσουν και να τους πνίξουν στα δακρυγόνα τα οποία δε δίστασαν να ρίξουν ακόμη και μέσα στην εκκλησία της περιοχής.

Χαρακτηριστικά, επίσης, και τα επεισόδια με τους γνωστούς άγνωστους που οδήγησαν στον τραγικό θάνατο τεσσάρων ανθρώπων στη Μαρφίν, δολοφονίες για τις οποίες δε βρέθηκαν ποτέ οι ένοχοι... Ακόμη πιο χαρακτηριστική η βιαιότητα της καταστολής στο κίνημα των αγανακτισμένων, όταν ρίχτηκαν τόνοι ληγμένων χημικών αερίων σε γέρους και παιδιά που διαμαρτύρονταν ειρηνικά, με παράλληλο λιθοβολισμό από τους γνωστούς άγνωστους κουκουλοφόρους...

Και από την άλλη, η αποθέωση της βίας από τη γνωστή ιστοσελίδα Athens Indymedia που, μάλιστα, έχει πάροχο το Πάντειο Πανεπιστήμιο, δηλαδή λειτουργεί με τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων. Η εν λόγω ιστοσελίδα με πρόσχημα την ''ελεύθερη ανταλλαγή ιδεών'' δεν έπαψε να λειτουργεί  στιγμή, παρόλο που η ''ελεύθερη ανταλλαγή ιδεών'' έφτασε πολλές φορές στη χυδαία εξύβριση και προσβολή νεκρών, όπως αστυνομικών θυμάτων τρομοκρατικών επιθέσεων και των στρατιωτικών που σκοτώθηκαν κατά τα γεγονότα στα Ίμια, και στη στοχοποίηση ατόμων ως ''φασιστών'' με ταυτόχρονη παρακίνηση τα άτομα αυτά να χτυπηθούν, ή και χειρότερα... Πρόσφατο παράδειγμα - που, φυσικά, δε σοκάρισε κανένα ΜΜΕ - η άνανδρη επίθεση οδοτρομοκρατών σε ηλικιωμένο βουλευτή της Χρυσής Αυγής στην Πάτρα, πράξη για την οποία οι οδοτρομοκράτες περηφανεύονταν στην εν λόγω ιστοσελίδα...

Την ίδια στιγμή, ο Έλληνας πολίτης στην καθημερινή ζωή του αφήνεται έρμαιο της αλλοδαπής εγκληματικότητας, που ξεχύνεται ανεξέλεγκτη γύρω του, χτυπώντας συνεχώς τον ίδιο και την οικογένειά του. Οι μεγάλες πόλεις έγιναν θέατρο καθημερινής βίας είτε αυτή λέγεται ληστεία εναντίον ανυπεράσπιστων γυναικών και ηλικιωμένων, είτε εμπόριο ναρκωτικών, είτε συγκρούσεις με όπλα ανάμεσα σε λαθρομετανάστες, είτε με επιθέσεις κατά νεαρών Ελληνίδων που έπεσαν θύματα βιασμού,  είτε με βάρβαρες δολοφονίες ανυπεράσπιστων ανθρώπων. Η βία είναι η καθημερινότητα του Έλληνα με τη σιωπηλή, αλλά εκκωφαντική άδεια και ενίσχυση του συστήματος, με σκοπό την τρομοκράτηση των Ελλήνων.

Και σαν να μην έφτανε η πρακτική έκφραση της βίας, η πολιτική βία επιβάλλεται και με έναν άλλο τρόπο. Όποιος παρακολούθησε συνεδρία της Βουλής, ή τηλεοπτική πολιτική συζήτηση, γνωρίζει καλά τι θα πει βία. Γιατί βία ως γνωστόν δεν είναι μόνο η σωματική: υπάρχει η λεκτική και η συναισθηματική. Ποιος από τους Έλληνες πολίτες μπορεί να πει ότι δε νιώθει πάνω του να ασκείται βία συναισθηματική - ψυχολογική, όταν καθημερινά επί δυόμιση χρόνια απειλείται, εκβιάζεται και κατακλύζεται από εφιαλτικά σενάρια για το παρόν και το μέλλον του; Και ποιος Έλληνας πολίτης δεν απηύδισε, παρακολουθώντας τις πολιτικές συζητήσεις της αχαλίνωτης λεκτικής βίας όπου ο ένας συνομιλητής ουρλιάζει, για να μην ακουστεί ο άλλος, του επιτίθεται προσωπικά και φτάνει ως τις προσωπικές ύβρεις υπό τις ευλογίες των παρουσιαστών; Κατά καιρούς επιστήμονες μιλούν για τις συνέπειες που έχουν οι  βίαιοι καβγάδες των γονιών στα παιδιά τους. Τηρουμένων των αναλογιών είναι εύκολο να φανταστεί κανείς και τις συνέπειες αυτών των οργίων βίας που καθημερινά οι Έλληνες πολίτες γίνονται μάρτυρες, επάνω στους ίδιους.

Αντικειμενικά μιλώντας, ένα επεισόδιο σαν αυτό με πρωταγωνιστές τους Κασιδιάρη, Κανέλλη, Δούρου ήταν απλά θέμα χρόνου να συμβεί, αν οι ως τώρα συμμετέχοντες στο πολιτικό σκηνικό δεν ήταν επαγγελματίες της δουλειάς και πολύπειροι σε τέτοιες παραστάσεις, που δίνονταν, ώστε να μη γίνεται συζήτηση επί της ουσίας και να αηδιάζει ο πολίτης και να απέχει απ' τα κοινά.

Έτσι φτάσαμε στο σημερινό σημείο όπου ο Έλληνας πολίτης δεν καταδικάζει, αλλά επικροτεί μια έκφραση βίας (προκεκλημένης, βέβαια, αλλά βίας), ίσως, γιατί τόσα χρόνια ζει δεχόμενος τη βία καθημερινά, αλλά ανήμπορος να αντιδράσει - πάντα θύμα, ένα θύμα που του απαγορεύεται να αμυνθεί, όπως απέδειξε και η αντιμετώπιση που το σύστημα επεφύλλαξε στο νεαρό που πυροβόλησε και σκότωσε τον Αλβανό που εισέβαλε σπίτι του και απείλησε τη μητέρα του. Επί δεκαετίες οι Έλληνες υποβάλλονταν σε καθημερινό φροντιστήριο, ώστε να μην αντιδρούν στη βία, αλλά να τη θεωρούν κομμάτι της ύπαρξής τους, φυσιολογική έκφανση της συμπεριφοράς του συστήματος πάνω τους - μόνο που, όταν τα πράγματα γίνονται οριακά, το λόγο πλέον παίρνει ο συναισθηματικός εγκέφαλος, ο υπεύθυνος για την επιβίωση της ύπαρξης - το λεγόμενο ένστικτο της επιβίωσης.

Ήταν καταδικαστέα η πράξη του κ. Κασιδιάρη, αλλά ο αντικειμενικός Έλληνας πολίτης, έχοντας βιώσει πολλές παρόμοιες πράξεις βίας - λεκτικής, συναισθηματικής, σωματικής - στην καθημερινή του ζωή και στον πολιτικό στίβο, γνωρίζει καλά πως η καταδίκη ανήκει ομόθυμα σε όλους όσοι την καλλιέργησαν, της επέτρεψαν να  ανθίσει και να απλωθεί ανεξέλεγκτα και την εφάρμοσαν και οι ίδιοι, για να επιτύχουν τους στόχους τους. Είναι πολύ πρόσφατα, για να ξεχαστούν, τόσο τα λόγια της κ. Κανέλλη προς τον κ. Ντινόπουλο ότι ''έτσι θα σφάξω και σένα'', όσο και η συμπεριφορά του κ. Τατσόπουλου. Άλλωστε, πριν τις εκλογές του Μαΐου ήταν η κ. Παπαρήγα που κάλεσε το λαό το βράδυ της Κυριακής να βγει στους δρόμους, για να ανατρέψει το αποτέλεσμα: αυτό δεν αποτελεί υποκίνηση βίας;

Πολύ σωστά, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης μετά το προχθεσινό επεισόδιο αποφάνθηκε πως την ευθύνη για την εύρυθμη εξέλιξη μιας εκπομπής την έχουν οι παρουσιαστές της. Δεν μπορεί ο κάθε παρουσιαστής να επιτρέπει σε κάποιους καλεσμένους του να βρίζουν συνεχώς έναν άλλο καλεσμένο, χωρίς να  δίνει στο θιγόμενο τη δυνατότητα απάντησης, χωρίς να διακόπτει τη συζήτηση, για να χαμηλώσουν οι τόνοι, και στη συνέχεια να δηλώνει σοκαρισμένος από την όποια εξέλιξη. Αν τους είχε καλεσμένους στο σπίτι του, και κάποιοι πρόσβαλαν έναν καλεσμένο του, δε θα παρενέβαινε, για να ρίξει τους τόνους;

Όσο για την ευαισθησία κάποιων για το γεγονός ότι ένας άνδρας χτύπησε μια γυναίκα, δυστυχώς, είναι άλλη μια υποκρισία απ' τις πολλές του τελευταίου καιρού. Πώς περιμένουν να πιστέψουν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες ότι όλοι αυτοί που μαίνονται εναντίον του κ. Κασιδιάρη ενδιαφέρονται για τα δικαιώματα των γυναικών, όταν, πρώτον, έχουν καταλύσει κάθε εργασιακό δικαίωμα της γυναίκας και τα δικαιώματα της Ελληνίδας μητέρας και, δεύτερον, όταν κυρίες σαν τη Λιάνα Κανέλλη και τη Ρένα Δούρου και τους υπόλοιπους υπερασπιστές των γυναικών επιδιώκουν και προωθούν την πολυπολιτισμικότητα στην Ελλάδα, δηλαδή την επιβολή του ισλαμιστικού νόμου (που ήδη έχει επιβληθεί σε πολλές περιοχές της χώρας μας) που είναι γνωστό πώς αντιμετωπίζει τις γυναίκες, πιέζοντας εμμέσως τις Ελληνίδες να αποδεχθούν τα ισλαμιστικά ήθη περί κυκλοφορίας και ενδυμασίας των γυναικών; Άλλωστε κανένας Έλληνας βουλευτής, ούτε καν οι γυναίκες βουλευτές δεν κατήγγειλαν ποτέ τους δεκάδες βιασμούς Ελληνίδων από αλλοδαπούς. Για ποια δικαιώματα γυναικών μιλούν, αλήθεια;

Όσο για περιστατικά παρόμοια με αυτό που εκτυλίχθηκε μεταξύ Κασιδιάρη - Κανέλλη - Δούρου, δυστυχώς, δεν είναι το πρώτο. Απλώς, τα μέχρι τώρα επεισόδια είχαν πρωταγωνιστές μέλη του κατεστημένου πολιτικού συστήματος, οπότε είτε θάφτηκαν σε δημοσιεύματα τοπικών εφημερίδων και μικρών ανεξάρτητων ιστολογίων, είτε απασχόλησαν τα ΜΜΕ για μια - δυο μέρες και μετά ξεχάστηκαν με ατιμωρησία των υπευθύνων.

Πιο πρόσφατο το περιστατικό τραυματισμού αστυνομικού από τον Κίμωνα Κουλούρη, πρώην βουλευτή και υπουργού του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος πέρασε με κόκκινο και, όταν κλήθηκε για έλεγχο από τους αστυνομικούς, έβαλε μπροστά το αυτοκίνητο με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του αστυνομικού. Παρόλο που το θέμα ''προκάλεσε σοκ'', ξεχάστηκε σχεδόν αμέσως και, φυσικά, δεν είχε καμιά συνέπεια στον κ. Κουλούρη. Ένα άλλο βίαιο περιστατικό το οποίο ποτέ δεν έφτασε ως τα μεγάλα ΜΜΕ ήταν το χαστούκι του κ. Ανωμερίτη σε κοπέλα που ένιωσε προσβεβλημένη απ' το γλέντι του πρώην υπουργού σε ταβέρνα, τη στιγμή που οι Έλληνες λιμοκτονούν, εξαιτίας των κινήσεων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Επίσης, κανείς δε μίλησε ποτέ για την παρουσία του κ. Κωνσταντίνου επικεφαλής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μπροστά από το φλεγόμενο κτίριο της Μαρφίν την ώρα που οι τρεις εργαζόμενοι άφηναν την τελευταία τους πνοή. Ακόμη και ο κ. Απόστολος Γκλέτσος που καταδίκασε μετά βδελυγμίας την πράξη του Η. Κασιδιάρη είναι γνωστός για το βίαιο επεισόδιο που είχε στο παρελθόν με θύμα οδηγό αστικού λεοφωρείου και ο ίδιος παραδέχτηκε πως πρόσφατα έδειρε εργολάβο, επειδή του πρότεινε μίζα.. Η βία είναι καταδικαστέα μόνο σε κάποιες περιπτώσεις; 

 Και, για να περάσουμε στην αντίπερα όχθη, ένας υποψήφιος βουλευτής της Χρυσής Αυγής, ο κ. Ιάσων Μπίρμπος, ξυλοκοπήθηκε στα Γιάννενα από οδοτρομοκράτες, αλλά κανείς δε σοκαρίστηκε από αυτό, όπως και από τον ξυλοδαρμό του κ. Μιχάλη Αρβανίτη (που αναφέρθηκε και παραπάνω), επίσης, βουλευτή της Χρυσής Αυγής στην Πάτρα, ή τις επιθέσεις κατά στελεχών της Χρυσής Αυγής  από οδοτρομοκράτες, για τα οποία, φυσικά, δεν υπήρξε καμία ''ομόθυμη καταδίκη''..

Όσον αφορά την αντιμετώπιση των γυναικών από τους επαγγελματίες πολιτικούς που ''ένιωσαν αποτροπιασμό'' από το περιστατικό στην εκπομπή του Γ. Παπαδάκη, αρκεί να αναφερθεί κανείς σε έκθεση με την οποία καταγγέλθηκε ότι πολλές γυναίκες βουλευτών πέφτουν θύματα ξυλοδαρμού απ' τους ''πολιτικά ορθούς'' συζύγους τους. Χαρακτηριστική είναι η υπόθεση του πρώην προέδρου του ΣΥΝ, Νίκου Κωνσταντόπουλου, ο οποίος αθωώθηκε τελικά απ' το δικαστήριο. 

Η πολιτική βίας και η βία στην πολιτική είναι εδώ και δεκαετίες καθημερινή εμπειρία για τους Έλληνες πολίτες, οπότε, δικαίως, προκαλούν θυμηδία οι μελοδραματικές δηλώσεις των εκπροσώπων του πολιτικού συστήματος, που λυμαίνεται εδώ και χρόνια τη χώρα, για ''χτυπήματα κατά της δημοκρατίας''. Η δημοκρατία μας ξυλοκοπείται βάναυσα εδώ και σχεδόν σαράντα χρόνια και ο ελληνικός λαός το έχει πλέον συνειδητοποιήσει. Το Κράτος και η Βία ήταν οι πιστοί ακόλουθοι του Δία που τον βοηθούσαν να κρατηθεί στην εξουσία και αν διαβάσει κανείς πώς παρουσιάζονται η χειροδικία του Η. Κασιδιάρη και πώς οι βιαιοπραγίες διαφόρων μελών των υπολοίπων κομμάτων, ή οι επιθέσεις του οργανωμένου κράτους και παρακράτους εναντίον του απλού λαού, μπορεί να διαπιστώσει ότι, ενώ η βία είναι η ανάσα αυτού του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, γίνεται απόπειρα να αποδοθεί στους ''εχθρούς'' του ως μέρος της απέλπιδας προσπάθειάς του να κρατηθεί στην εξουσία. 

Μπορεί να βγάλει κανείς χρήσιμα συμπεράσματα για την ιδιοτελή χρήση της βίας απ' το πολιτικό σύστημα τόσο απ' τον τρόπο που η ίδια η κ. Κανέλλη λέει (νομίζοντας ότι δεν είναι στον αέρα) ότι θα ''παίζει παντού και με το ξύλο'', ή όσο και απ' τον τρόπο που ο ΑΛΦΑ εμφανίζει τα γιαουρτώματα των πολιτών στους επαγγελματίες της πολιτικής ως απαρχή και φούντωμα της βίας

Κανόνας είναι 1) Nα τηρούμε χρονική απόσταση τουλάχιστον 2-3 ωρών, από την προηγούμενη ανάρτηση και 2) να μην βάζουμε αναρτήσεις που αφορούν, διαφημίσεις κομμάτων, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!