Ποτέ κάτι τόσο μικρό δεν προκάλεσε τόσο τρόμο... Ποια Αλ Κάιντα, ποια Β. Κορέα και ποιος Αχμαντινεζάντ; Ένας είναι ο παγκόσμιος τρομοκράτης αυτήν τη στιγμή.
Στο άκουσμα του ονόματός του και μόνο δείκτες χρηματιστηρίων πέφτουν, επιτόκια δανεισμού ανεβαίνουν, οικονομίες κλυδωνίζονται, η Νότια Κορέα ξεχνά τον πυρηνικό κίνδυνο εκ Βορείου Κορέας και ασχολείται με την οικονομία της Ελλάδας, οι Τούρκοι αξιωματούχοι κάνουν έκκληση στην Ευρωπαϊκή Ένωση να μην αφήσει την Ελλάδα να φύγει απ' το Ευρώ.
Κάθε φορά που το κραταιό σύστημα σε Ευρώπη και το ΔΝΤ φοβούνται πως ο ελληνικός λαός είναι έτοιμος να ξεφύγει από τη μέγγενη της ''σωτηρίας'' που του επέβαλαν, ρίχνει στο τραπέζι σαν όπλο μαζικής καταστροφής την έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ και την επιστροφή στη δραχμή. Αμέσως, αναλαμβάνουν δράση οι εγχώριοι πολιτικοί, κάνοντας ''αντάρτικο'' στη Μέρκελ, ή σε όποιον άλλο μιλήσει για επιστροφή στη δραχμή, με άναρθρες κραυγές ότι οι ξένοι δε θα επιβάλλουν στον ελληνικό λαό τι θα κάνει. Αλήθεια; Την υιοθέτηση του Ευρώ την αποφάσισε ο ελληνικός λαός, ή του την επέβαλαν;
Ακολουθούν οι δημοσιογράφοι, όπως λέμε τα μαντρόσκυλα του συστήματος, με απίστευτη τρομοκρατία και ''δημο''σκοπήσεις όπου η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων θέλει την παραμονή στο Ευρώ. Δικαίως, ο Έλληνας πολίτης που ακούει αυτά τα ποσοστά αναρωτιέται, γιατί δεν κάνουν δημοψήφισμα, αφού το αποτέλεσμα - όπως λένε οι ''δημο''σκοπήσεις - θα τους δικαιώσει. Ή μήπως το 82% που θέλει την παραμονή στο Ευρώ προέρχεται από το ''αντιπροσωπευτικό'' δείγμα των τραπεζιτών και των Ελλήνων καπιταλιστών;
Οι κρατήσεις των τουριστών ακυρώνονται, επειδή υπάρχει η φημολογία επιστροφής της Ελλάδας στη δραχμή !!! Υπάρχει καμία λογική σ' αυτό; Τι να φοβηθεί ο ξένος τουρίστας με την τσέπη του γεμάτη Ευρώ, αν η Ελλάδα πάρει τη δραχμή, ή τη μνα (αρχαίο αθηναϊκό νόμισμα), ή οτιδήποτε άλλο; Όταν η Ελλάδα είχε τη δραχμή, δεν είχε τουρίστες;
Ο κ. Σαμαράς, που θέλει να παρουσιάσει τον εαυτό του ως πατριώτη, ως ενωτικό ηγέτη, σε πιστή ακολουθία του κ. Βενιζέλου και του κ. Παπαδήμου, τρομοκρατεί τον ελληνικό λαό με το άλογο επιχείρημα ότι δε θα μπορούμε να εισάγουμε τρόφιμα, αφού δεν παράγουμε! Την ίδια ώρα οι Έλληνες παραγωγοί προμηθεύουν, χωρίς μεσάζοντες, τρόφιμα σε όσους έχουν ανάγκη, διαψεύδοντας οικτρά τον κ. Σαμαρά, όπως διέψευσαν και τον κ. Βενιζέλο και τον κ. Παπαδήμο, αποδεικνύοντας πόσο φθηνές δημαγωγίες είναι οι ''δηλώσεις υπευθυνότητάς'' τους.
Αλλά ακόμη και οι ηγέτες της αριστεράς, που είχαν, και κάποιοι έχουν ακόμη, ως σύνθημά τους την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ, ακολουθώντας την τακτική των πολιτικών ''αντιπάλων'' τους, υπεραμύνονται του Ευρώ και αφορίζουν τη δραχμή, χωρίς, φυσικά, να συζητούν καν να αφήσουν το λαό να αποφασίσει.
Κι ας λέει ο Τσαρλς Νταλάρα, οικονομικοί φορείς και οικονομικοί αναλυτές ότι η Ελλάδα δεν είναι αυτή που θα χάσει από την επιστροφή στη δραχμή, αλλά οι οικονομικοί τρομοκράτες. Δηλαδή, με λίγα λόγια, επιχειρούν να τρομοκρατήσουν τους Έλληνες με το όπλο που θα χτυπήσει τους ίδιους. Αυτοί που έχουν λόγους να φοβούνται τη δραχμή, προσπαθούν να προκαλέσουν δραχμοφοβία σ' αυτούς που δεν έχουν τίποτα να χάσουν.
Γιατί ο Έλληνας πολίτης που στέκεται μακριά από όλη αυτήν την τρικυμία στα κρανία των κραταιών του ελλαδικού και του παγκόσμιου χώρου, που προκαλείται απ' τον πανικό τους ότι ο ελληνικός λαός αφυπνίστηκε, αναρωτιέται εύλογα τι χειρότερο μπορεί να πάθει, αν η χώρα εγκαταλείψει το Ευρώ. Θα χάσει, λέει, τις καταθέσεις του.. Πρώτα απ' όλα, ποιες καταθέσεις; Αυτές που έγιναν, ή θα γίνουν φόροι και χαράτσια του κ. Βενιζέλου που, ξαφνικά, θυμήθηκε, ελέω προεκλογικής περιόδου, να ''υπερασπιστεί'' τον ελληνικό λαό από το ρατσιστικό μένος της κ. Λαγκάρντ; Η κατάσταση με τους μισθούς και τις συντάξεις θα είναι εφιαλτική; Μήπως τώρα είναι ονειρεμένη; Ή μήπως, όπως οι ίδιοι οι υπερασπιστές του Μνημονίου λένε, δε θα γίνει χειρότερη, ακόμη κι αν μείνουμε στο Ευρώ;
Τι θα αλλάξει για την Ελλάδα, αν επιστρέψει στη δραχμή, έστω κι αν υιοθετήσει κανείς την τρομοκρατική προπαγάνδα αυτών που τρέμουν ότι χάνουν το παιχνίδι; Θα οδηγηθεί ο κόσμος στα συσσίτια.. Μήπως τώρα πολλοί συνάνθρωποί μας δεν αναγκάζονται να ζουν από τα συσσίτια; Η οικονομία θα καταστραφεί... Ποια οικονομία; Η οικονομία της εκποίησης για ένα κομμάτι ψωμί της δημόσιας περιουσίας; Η οικονομία της ύφεσης που διαιωνίζεται όσο ακολουθούμε το ''σωστό'' δρόμο;
Όπως λέει ο σοφός λαός μας: ''ο βρεγμένος το νερό δεν το φοβάται''. Ο δρόμος που μας παρουσιάζουν ως σωστό με μαθηματική ακρίβεια (σύμφωνα με τις δικές τους προβλέψεις) μας οδηγεί σε όλα τα δεινά που υποτίθεται θα μας φέρει η δραχμή. Αντίθετα, η πιθανή έξοδος από το Ευρώ θα σηματοδοτήσει μια νέα αρχή για την ελληνική οικονομία, μια καινούργια πνοή, μια καινούργια ελπίδα για τους Έλληνες που δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους ένα ποτήρι γάλα, την ώρα που απηυδισμένοι κι εξοργισμένοι ακούν τους Ευρωπαίους ηγέτες να τους καθυβρίζουν, επειδή τάχα ''τρώνε'' τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων, να τους εκβιάζουν, να τους απειλούν, να τους προειδοποιούν να τηρήσουν τις δεσμεύσεις, τη στιγμή που η Τρόικα πάμπολλες φορές δεν τήρησε τις δικές της δεσμεύσεις, καθυστερώντας τις συμφωνημένες δόσεις και αναγκάζοντας την Ελλάδα να καταφεύγει στις αγορές, για να καλύπτει τις ανάγκες της.
Επιδιώκουν, καλλιεργώντας τρομοκρατία με τους φόβους τους δικούς τους, να κάνουν τον ελληνικό λαό να ψηφίσει ως νέα του κυβέρνηση αυτούς που εκπροσωπούν την ίδια λογική απόλυτης συμμόρφωσης στους κανόνες των οικονομικών δυναστών. Προσπαθούν να κάνουν τον ελληνικό λαό να φοβάται την έξοδο απ' το Ευρώ και την επιστροφή στη δραχμή, για να μην τολμήσει να διεκδικήσει ένα καλύτερο παρόν και μέλλον, για να χαμηλώσει το κεφάλι και να αποδεχθεί αδιαμαρτύρητα τη ζωή της εξαθλίωσης, της πείνας, της απελπισίας και των ζωνών οικονομικής σκλαβιάς που θα του επιβάλλουν ως ''οικονομική ανάπτυξη''.
Πάνω στον πανικό τους επιστρατεύουν και πάλι ένα ανόητο τέχνασμα, αυτό του φαιδρού ερωτήματος: ευρώ ή δραχμή. Τη στιγμή που είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών που βλέπουν τη ζωή τους να καταστρέφεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, χωρίς προοπτική αλλαγής. Πασχίζουν τους δικούς τους αληθινούς φόβους να τους μετατρέψουν σε ''δραχμοφοβία'' για τους Έλληνες, μήπως και κατορθώσουν να σταματήσουν το ποτάμι της αντίδρασης των Ελλήνων, πριν ανατρέψει τους ''σχεδιασμούς χρόνων'', όπως είπε και ο κ. Βενιζέλος από το βήμα της Βουλής.
Και όλα αυτά για ένα ''κενό πουκάμισο'', για ένα νόμισμα, το Ευρώ, που γιγάντωσε τις ανισότητες όχι μόνο στην Ελλάδα, ή εντός των ευρωπαϊκών κρατών, αλλά και μεταξύ των κρατών. Διατάζουν, απειλούν τους Έλληνες να ψηφίσουν τα μνημονιακά κόμματα, για να κρατήσουν το Ευρώ, χωρίς καμία προοπτική αλλαγής των οικονομικών συνθηκών. Απαιτούν από τους Έλληνες να πετάξουν την ευκαιρία τους για απαλλαγή από την οικονομική σκλαβιά και τις προσβολές, για αξιοπρέπεια, ελπίδα, για να μην ''επιστρέψουν στη δραχμή''. Απλά, επειδή το λένε αυτοί, οι παγκόσμιοι τρομοκράτες. Μόνο που η δραχμή στοιχειώνει τους ίδιους όχι τους Έλληνες, για τους οποίους η δραχμή, ίσως, να είναι η καλύτερη ευκαιρία για μια καινούργια αρχή ανάπτυξης και ακμής. Ενδεικτικό είναι το ακόλουθο άρθρο που αναφέρεται σε ανάλυση των Financial Times:
Οι Financial Times, παραθέτοντας παραδείγματα χωρών που χρεοκόπησαν, αποκαλύπτουν πως η χρεοκοπία μπορεί να μην καταλήξει σε καταστροφή για την Ελλάδα αλλά παράδειγμα επιτυχούς ανάκαμψης!
Διαβάστε όλο το άρθρο.
»Η χρεοκοπία θα είναι καταστροφική για την Ελλάδα και η συνεπακόλουθη μετάδοση της κρίσης θα είναι ζημιογόνος για την Ευρώπη. Αυτή είναι η κοινή εκτίμηση. Η συζήτηση που διεξάγεται περιστρέφεται μόνο στο πόσο ισχυρή θα είναι η μετάδοση της κρίσης και ποιος θα πρέπει να είναι ο χειρισμός για τα υπερχρεωμένα κράτη αλλά και για τους μεγάλους χρηματοδότες της Ε.Ε.
Μήπως, όμως, η συζήτηση κινείται σε λάθος βάση; Εκτός ευρωζώνης η Ελλάδα θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύ πιο επικίνδυνη για το σύστημα στο οποίο πραγματικά ποτέ δεν ανήκε… Μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα επιτυχούς ανάκαμψης!
Υπάρχει ένα σενάριο που παραγνωρίζεται, βάσει του οποίου η χρεοκοπία δεν καταλήγει σε καταστροφή για την Ελλάδα. Σε αυτήν την περίπτωση, η πραγματική και πιο υπαρξιακή απειλή για την ευρωζώνη είναι πολύ διαφορετική. Σε αυτό το σενάριο εκείνοι που γελούν τελευταίοι είναι οι Έλληνες.
Ας δούμε, όμως, αυτό το σενάριο.
Οι άμεσες επιπτώσεις από την αποχώρηση ή την εκδίωξη της Ελλάδας από την ευρωζώνη σίγουρα θα είναι ισοπεδωτικές. Θα ενταθεί η φυγή κεφαλαίου, θα πυροδοτηθούν η υποτίμηση και ο πληθωρισμός. Θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί και να γίνει επαναδιαπραγματεύσιμη η ονομαστική αξία όλων των υπαρχόντων συμβολαίων, φέρνοντας χρηματοοικονομικό χάος. Αυτό που ενδεχομένως να αποδειχθεί πολιτικά ολέθριο είναι πως μπορεί τελικά να απαιτηθεί περισσότερη λιτότητα, καθώς η Ελλάδα εξακολουθεί να καταγράφει πρωτογενές έλλειμμα, το οποίο θα πρέπει να εκμηδενιστεί εάν η Ε.Ε. και το ΔΝΤ σταματήσουν να χρηματοδοτούν.
Αυτή η διαδικασία, όμως, θα οδηγήσει και σε σημαντική υποτίμηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας (50 δραχμές για 1 ευρώ ποιος θα πάρει;). Παρ’ όλα αυτά, έτσι θα τεθεί σε κίνηση μία διαδικασία προσαρμογής, που σύντομα θα οδηγήσει στον επαναπροσδιορισμό της οικονομίας και θα τη θέσει σε δρόμο βιώσιμης ανάπτυξςη. Πράγματι, ίσως υπάρξει εκτίναξη της ανάπτυξης, πιθανότατα για μεγάλη χρονική περίοδο, εάν υιοθετηθούν λογικές πολιτικές για την ανάκτηση της μακροοικονομικής σταθερότητας.
Ποια στοιχεία στηρίζουν αυτήν την υπόθεση; Ας δούμε τι έγινε σε χώρες που χρεοκόπησαν και υποτίμησαν τα νομίσματά τους και τις χρηματοοικονομικές κρίσεις της δεκαετίας του 1990. Όλες αρχικά υπέφεραν με σοβαρή ύφεση, που όμως διήρκεσε για ένα ή δύο χρόνια. Ακολούθησε η ανάκαμψη. Η Νότιος Κορέα κατέγραψε εννέα έτη συνεχούς ανάπτυξης με μέσο ετήσιο ρυθμό 6%. Η Ινδονησία, η οποία υπέστη αλυσιδωτές χρεοκοπίες, οι οποίες οδήγησαν στην κατάρρευση σχεδόν κάθε τράπεζας της χώρας, την ίδια περίοδο αναπτύχθηκε ετησίως κατά 5%. Η Αργεντινή κατά 8% και η Ρωσία πάνω από 7%. Τα στοιχεία αυτά αποδεικνύουν ότι υπάρχει ζωή και μετά τις χρηματοοικονομικές κρίσεις.
Βεβαίως, στην περίπτωση της Ελλάδας υπάρχουν ορισμένες ιδιαιτερότητες. Ο χαμηλός λόγος των εξαγωγών ως ποσοστό του ΑΕΠ λέγεται ότι αποκλείει την πιθανότητα ανάκαμψης που να στηρίζεται στις εξαγωγές. Το επιχείρημα αυτό, όμως, δεν είναι ισχυρό, επειδή οι κρίσεις μπορεί να οδηγήσουν σε δραστικό επαναπροσδιορισμό της οικονομίας.
Η Ινδία, επί παραδείγματι, κατάφερε να διπλασιάσει τον λόγο των εξαγωγών ως προς το ΑΕΠ μέσα σε μία δεκαετία μετά την κρίση του 1991 και τον επαναδιπλασίασε την επόμενη δεκαετία χωρίς μεγάλη υποτίμηση.
Επιπλέον, η Ελλάδα θα υποστεί υποτίμηση γιγαντιαίων διαστάσεων. Μία τέτοια αλλαγή αδιαμφισβήτητα θα δημιουργήσει νέες ευκαιρίες για εξαγωγές και θα μετατρέψει δραστηριότητες που μέχρι πρότινος δεν είχαν εμπορικό πλεονέκτημα σε εμπορικές ευκαιρίες. Ουδείς μπορεί να προβλέψει ποιες θα είναι αυτές οι εξαγωγές. Θα δημιουργηθούν, όμως, ισχυρά κίνητρα από τη σούπερ ανταγωνιστική συναλλαγματική ισοτιμία, γεγονός που είναι αδιαμφισβήτητο.
Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι κατά τα μέσα του 2013 η ελληνική οικονομία ανακάμπτει, ενώ η υπόλοιπη ευρωζώνη παραμένει σε ύφεση. Ο αντίκτυπος στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και στην Ιταλία, που θα παλεύουν ακόμη με τη λιτότητα, θα είναι ισχυρός. Οι ψηφοφόροι των συγκεκριμένων χωρών θα αρχίσουν να παρατηρούν την επιτυχία της γειτονικής Ελλάδας, που όλοι μέχρι πρότινος περιφρονούσαν.
Θα αρχίσουν να διερωτώνται γιατί οι δικές τους κυβερνήσεις δεν ακολουθούν το ελληνικό παράδειγμα και θα ενταθούν οι φωνές που θα τάσσονται υπέρ της εξόδου από την ευρωζώνη. Με άλλα λόγια, το ελληνικό παράδειγμα θα μπορούσε να αλλάξει θεμελιωδώς τα κίνητρα των χωρών να παραμείνουν στην ευρωζώνη, ειδικότερα εάν το οικονομικό περιβάλλον εξακολουθήσει να είναι δυσμενές.
Σε αυτό το σημείο, θα επηρεαστεί και η Γερμανία. Σήμερα η Γερμανία κάνει τα ελάχιστα για να παραμείνει ενωμένη η ευρωζώνη και μάλιστα με απροθυμία. Εάν, όμως, η έξοδος γίνει ελκυστική πρόταση για τα μέλη της ευρωζώνης, τότε η Γερμανία θα βρεθεί στο στόχαστρο. Θα της ζητηθεί να δείξει μεγαλοθυμία αντί για την τρέχουσα τσιγκουνιά ως ύστατη δοκιμασία για το πόσο πολύ εκτιμά την ευρωζώνη.
Η απάντηση μπορεί να ξαφνιάσει. Ο γερμανικός λαός μπορεί ξαφνικά να συνειδητοποιήσει ότι η ευρωζώνη προσφέρει στη χώρα όχι ένα, αλλά δύο «αλόγιστα προτερήματα»: χαμηλά επιτόκια, που είναι και ο παράδεισος του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, και ανταγωνιστική συναλλαγματική ισοτιμία καθώς δένεται με πιο αδύναμους εταίρους. Σε αυτήν την περίπτωση, η Γερμανία θα πρέπει να προσφέρει στους εταίρους της μία πολύ πιο ελκυστική συμφωνία για να τους κρατήσει στην ευρωζώνη.
Αυτό το σενάριο βρίθει ειρωνικών καταστάσεων. Η Ελλάδα, που τώρα θεωρείται ο παρίας που μολύνει την ευρωζώνη, θα είναι πολύ μεγαλύτερος κίνδυνος για την επιβίωση του ευρώ εάν εκδιωχθεί. Εάν η έξοδος από την ευρωζώνη δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ανάκαμψη στην Ελλάδα, τότε μπορεί να υπάρξει ο κίνδυνος μετάδοσης της… επιτυχίας. Η συνεχιζόμενη ελληνική τραγωδία μπορεί να έχει τελικά αίσιο τέλος για την Ελλάδα. Η τραγωδία, όμως, θα συνεχιστεί για την ευρωζώνη και ίσως για όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα».
Κανόνας είναι 1) Nα τηρούμε χρονική απόσταση τουλάχιστον 2-3 ωρών, από την προηγούμενη ανάρτηση και 2) να μην βάζουμε αναρτήσεις που αφορούν, διαφημίσεις κομμάτων, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου