''Η Χρυσή Αυγή παραμένει σταθερή «στην απόφαση πλήρους καταγγελίας του Μνημονίου και καλεί άπαντες τις αντιμνημονιακές δυνάμεις να συγκροτήσουν μέτωπο σχηματισμού κυβερνήσεως με έναν αντικειμενικό σκοπό: Την καταγγελία του Μνημονίου!».''
''Να μου λείπει''.
Αλέξης Τσίπρας
Φανταστείτε ότι είστε ένας απλός άνθρωπος στην Ευρώπη των μέσων της δεκαετίας του '50, όπου έχει επικρατήσει ο Ναζισμός. Βρίσκεστε έγκλειστος σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου δουλεύετε καθημερινά σε άθλιες συνθήκες, τρώγοντας ελάχιστα, και παρακολουθείτε τους γύρω σας, απλούς ανθρώπους σαν εσάς, γνωστούς σας και άγνωστους, να καταπονούνται από την απάνθρωπη εργασία, την κακομεταχείριση και την πείνα. Πολλοί πεθαίνουν καθημερινά, επειδή δεν αντέχει ο οργανισμός τους και άλλοι αυτοκτονούν, επειδή δεν αντέχει ο συναισθηματικός τους κόσμος.
Ξαφνικά, μαθαίνετε ότι στο στρατόπεδο μεταφέρθηκαν οι νικημένοι Τσώρτσιλ, Στάλιν και Ντε Γκώλ που την ύστατη στιγμή απέτυχαν να συμφωνήσουν, για να πολεμήσουν τον κοινό εχθρό και ένας - ένας νικήθηκαν, σπαταλώντας τον πολύτιμο χρόνο που τους εξασφάλισε η καταδικασμένη εκ των προτέρων, αλλά αξιοθαύμαστη αντίσταση ενός μικρού λαού. Καταφέρνετε να προσεγγίσετε έναν κάθε φορά, για να σας λύσουν τη μόνη απορία που σας βασανίζει χειρότερα κι απ' τους φύλακές σας: ''γιατί'';
Ο Στάλιν σας απαντά: ''Οι άλλοι δύο ήταν καπιταλιστές, αποικιοκράτες που καταπίεζαν τους λαούς''. Κουνάτε το κεφάλι και πλησιάζετε τον Τσώρτσιλ: ''Δε συμφωνήσαμε με τον Στάλιν, γιατί ήταν φιλοχιτλερικός, υπέγραψε σύμφωνο φιλίας με τον Χίτλερ και μοιράστηκε μαζί του την Πολωνία και τις Βαλτικές χώρες''. Και με τον Ντε Γκώλ, γιατί δε συμφωνήσατε;; ''Δε συμφωνήσαμε για το ποια μορφή θα έχει η Ευρώπη μετά τον πόλεμο''. Ρωτάτε τον Ντε Γκώλ το λόγο που δε συγκρότησαν κοινό μέτωπο, για να αντικρούσουν το Χίτλερ. ''Διαφωνούσαμε ιδεολογικά''. Εκείνη τη στιγμή ακούτε έναν πυροβολισμό: ένας από τους φρουρούς αποτέλειωσε έναν έγκλειστο που δεν μπορούσε να δουλέψει, κλείνετε τα μάτια με πόνο και στρέφετε το βλέμμα στους υψηλούς φυλακισμένους: περπατούν ξεχωριστά στο χώρο που είναι μόνο γι' αυτούς, μακριά ο ένας από τους άλλους, με το κεφάλι ψηλά, γεμάτοι έπαρση που έμειναν πιστοί στην ιδεολογία τους και δε συνεργάστηκαν με τον εχθρό...
Και τώρα, επιστρέφετε στην Ελλάδα του 2012, όπου οι ''αντιμνημονιακές'' - αν και πλέον έχουν αλλάξει πολύ τις θέσεις τους από αυτές προ των εκλογών - δυνάμεις αδυνατούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους, λόγω είτε ιδεολογικών διαφορών είτε προγραμματικών θέσεων. Αυτά θεωρούνται ανυπέρβλητα εμπόδια από τους ''εκλεκτούς'' του λαού και λεκτικούς σωτήρες του.
Ενόσω, όμως, οι ''σωτήρες'' του λαού βαδίζουν υπερήφανοι που κράτησαν τη θέση τους και κομπορρημονούν για την άρνηση των άλλων να συνεργαστούν και τη δική τους άρνηση να δεχτούν ότι, ίσως, κάποια κομμάτια του προγράμματός τους δεν ικανοποιούν τους Έλληνες - γιατί, αν τους ικανοποιούσαν, θα τους έδιναν και αυτοδυναμία -, οι συμπολίτες μας εξακολουθούν να μένουν άνεργοι, να χάνουν τα σπίτια τους και να βρίσκονται στο δρόμο. Εξακολουθούν να μην έχουν περίθαλψη, να ξενιτεύονται, κυνηγώντας έναν ψεύτικο παράδεισο που τους πούλησαν τα καθεστωτικά ΜΜΕ, για να τους διώξουν απ' τη χώρα. Εξακολουθούν να προστρέχουν στα συσσίτια, για να ταΐσουν την οικογένειά τους, να ληστεύονται και να δολοφονούνται μέσα στα σπίτια τους, γιατί το μόνο που ενδιαφέρει αυτό το απάνθρωπο κράτος είναι να εισπράττει ακόμη κι όταν αφήνει τους πολίτες, χωρίς τα απαραίτητα. Άλλος ένας συνάνθρωπός μας αυτοκτόνησε, ενώ οι σωτήρες στα λόγια συμφωνούσαν ότι διαφωνούν και με ήρεμη τη συνείδησή τους επέστρεφαν στις βολεμένες ζωές τους.
Και σκέφτεται ο απλός παρατηρητής: αν μπόρεσαν να συμφωνήσουν μεταξύ τους ο Στάλιν, ο Τσώρτσιλ, ο Ντε Γκώλ και ο Ρούζβελτ, είναι τόσο δύσκολο να συμφωνήσουν οι δικοί μας αντιμνημονιακοί; Άλλωστε και οι παλιοί ''σωτήρες'' είχαν ιδεολογικές διαφορές, αλλά μπροστά στον κοινό σκοπό τις παραμέρισαν και πολέμησαν μαζί - θα μου πείτε, ότι οι τότε ''σωτήρες'' δεν πολέμησαν τον Χίτλερ, για να σώσουν τον κόσμο, αλλά τα συμφέροντά τους, αλλά, και οι δικοί μας ''σωτήρες'' φυσικά δε δρουν μόνο για το λαό.
Άλλωστε, αυτό αποδεικνύει και η στάση τους. Πήραν ο καθένας τους ένα συγκεκριμένο ποσοστό ψήφων, επειδή υποσχέθηκαν στους Έλληνες πολίτες ότι θα τους απάλλασσαν από το Μνημόνιο, θα τους απάλλασσαν από την πείνα και την ταπείνωση, θα τους έδιναν πίσω την ανάπτυξη και την ελπίδα. Εμφανίστηκαν ως υπηρέτες του λαού. Μόλις, όμως, πήραν αυτό που ήθελαν, έπαψαν να είναι υπηρέτες και άρχισαν να περιφέρονται γεμάτοι έπαρση, λέγοντας πως οι άλλοι ''αντιμνημονιακοί'' δε συμφωνούν και δεν τους αφήνουν να σώσουν την Ελλάδα.
Η ιδεολογία, αναμφισβήτητα, είναι κάτι πολύ σημαντικό που δεν πρέπει να ευτελίζεται ως ταφόπλακα που θα πλακώσει τη σημαντικότερη ιδεολογία όλων των Ελλήνων: την Ελλάδα. Ο κ. Τσίπρας σαν άλλος Ίκαρος που του δόθηκαν κέρινα φτερά επαίρεται με το 16% που συγκέντρωσε σαν να συγκέντρωσε το 61% δεν κάνει κάτι ουσιαστικό για τη χώρα, αφού και αποκλείει τις άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις και άρχισε τις κωλοτούμπες, πριν αρχίσει να κυβερνά με δηλώσεις βουλευτών του, αλλά και την επιστολή του κ. Τσίπρα προς τους Ευρωπαίους ηγέτες ότι δεν επιδιώκει κατάργηση, αλλά επαναδιαπραγμάτευση των όρων δανεισμού: ό, τι, δηλαδή, πρέσβευε κι ο δεξιός, μνημονιακός κ. Σαμαράς πριν τις εκλογές και καταποντίστηκε.
''Να μου λείπει'', απάντησε ο κ. Τσίπρας στην πρόταση της ''φασιστικής'' Χρυσής Αυγής να σχηματιστεί αντιμνημονιακή κυβέρνηση η οποία θα έχει τη στήριξη της Χρυσής Αυγής. Βεβιασμένη και παιδιάστικη απάντηση, το λιγότερο. Έχει δικαίωμα ο κ. Τσίπρας να αρνείται τη στήριξη ενός αντιμνημονιακού, με βάση το πρόγραμμά του, κόμματος, που, μάλιστα, δε ζητάει να ''μολύνει'' με την παρουσία του σε κάποιο υπουργείο την αντιμνημονιακή κυβέρνηση; Είναι αυτό που θέλουν οι Έλληνες πολίτες; Που ενώ η συντριπτική τους πλειοψηφία ψήφισε εναντίον του Μνημονίου, εξαιτίας των καιροσκοπισμών των κομμάτων - ''σωτήρων'' θα εξακολουθήσει να χειμάζεται από το Μνημόνιο και τους εκπροσώπους του;
Αν, πράγματι, οι ''αντιμνημονιακοί'' είχαν πάνω απ' όλα τη σωτηρία της χώρας απ' το Μνημόνιο, θα συμφωνούσαν σε μια κυβέρνηση με σκοπό την απαλλαγή της χώρας απ' το Μνημόνιο και για τα εθνικά θέματα για τα οποία διαφωνούν, θα έδιναν τη δυνατότητα στο λαό να αποφασίσει με το δημοκρατικότερο τρόπο που υπάρχει: δημοψήφισμα. Αλλά κανείς από τους μεγάλους υπερασπιστές του λαού δε σκέφτηκε το λαό αυτήν την κρίσιμη στιγμή.
Ο κ. Τσίπρας, ικανοποιημένος από τα ανεβασμένα ποσοστά που του δείχνουν οι δημοσκοπήσεις των καθεστωτικών ΜΜΕ, προτιμά να πάμε σε νέες εκλογές όπου, πιστεύει, θα βγει παντοδύναμος, ενώ μέχρι τότε οι Έλληνες θα έχουν χάσει ό, τι τους απέμεινε και η Ελλάδα θα έχει χάσει όλο της τον πλούτο και τα ψίχουλα εθνικής κυριαρχίας που της απέμειναν. Από την άλλη, ενώ απέκλεισε τη συνεργασία με όλες τις αντιμνημονιακές δυνάμεις, τώρα που φτάσαμε στο σημείο να μιλάμε ξανά για κυβέρνηση που θα περιλαμβάνει ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, διακηρύττει την αντιμνημονιακή του οντότητα, αλλά δίνει χρόνο σε Βενιζέλο - Σαμαρά να αναγεννηθούν.
Μοιάζει σαν εφαρμογή της παροιμίας ''και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο'': κρατάμε την αντιμνημονιακή ρητορική, αλλά δε συμφωνούμε με κανέναν αντιμνημονιακό. Άλλο ένα ΚΚΕ με διπλάσιο ποσοστό. Προτιμούν οι ''αντιφασίστες'' του ΣΥΡΙΖΑ από μια δικιά τους κυβέρνηση που θα έχει τη στήριξη του Π. Καμμένου και της Χρυσής Αυγής και θα δώσει - σύμφωνα με τα προεκλογικά λεγόμενα - το φιλί της ζωής στη χώρα και στους πολίτες της, μια κυβέρνηση μνημονιακή που θα κυβερνάει φασιστικά με επιβλέποντες τους νεοφασίστες της Κομισιόν και του ΔΝΤ. Ξεχνάει ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ πως, όταν ο χαρακτηρισμένος φασίστας Ι. Μεταξάς είπε το ''ΟΧΙ'', οι αριστεροί ζήτησαν να πολεμήσουν στο πλάι του...
Ποιες είναι, λοιπόν, οι ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ (που έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, αφού συγκέντρωσε το υψηλότερο ποσοστό απ' τους υπόλοιπους αντιμνημονιακούς) και σ' αυτήν του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ; Οι δεύτεροι καταστρέφουν τη χώρα κι ο πρώτος κοιτάει και δεν κάνει τίποτα από το να επαίρεται για το 16% που συγκέντρωσε κι ευελπιστώντας ότι έτσι θα αυξήσει τα ποσοστά του και απορρίπτει αλαζονικά όποια πρόταση γίνεται για ένα αντιμνημονιακό μέλλον της χώρας.
Μόνο που οι Έλληνες πολίτες, έχοντας δώσει σε όλα τα κόμματα ποσοστά που δεν τους δίνουν απόλυτη δύναμη, παρατηρούν και κρίνουν τα λόγια και τις πράξεις τους. Και αυτό που βλέπει είναι τα ίδια πρόσωπα που καταδίκασαν τη χώρα και καταψηφίστηκαν να κάθονται δίπλα δίπλα με τους ''φίλους'' του λαού και όλοι μαζί να επιδίδονται σε ανούσιες και ατέρμονες συζητήσεις και δοσοληψίες, την ώρα που οι Τούρκοι απειλούν τη χώρα και οι νεοφασίστες της Κομισιόν και του ΔΝΤ απειλούν ωμά και εξευτελίζουν για άλλη μια φορά τη χώρα, χωρίς κανείς να την υπερασπίζεται. Μια απ' τα ίδια, λοιπόν, και απ' τους μεγαλόστομους Μεσσίες που τόσο γρήγορα πέταξαν τα προσωπεία.
Ας θυμούνται, όμως, πως, όπως απέδειξε περίτρανα η 6η Μαΐου, ο ελληνικός λαός δε λαμβάνει υπόψιν τα ποσοστά των στημένων δημοσκοπήσεων και ψηφίζει με το δικό του ανεξάρτητο κριτήριο. Και αυτήν τη φορά θα κρίνει και τους ''αντιμνημονιακούς''.
Κανόνας είναι 1) Nα τηρούμε χρονική απόσταση τουλάχιστον 2-3 ωρών, από την προηγούμενη ανάρτηση και 2) να μην βάζουμε αναρτήσεις που αφορούν, διαφημίσεις κομμάτων, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου