Το βράδυ της 6ης Μαΐου υπήρξε μαγικό για τους Έλληνες πολίτες που 2,5 χρόνια τώρα αγανακτούσαν με τις αυθαιρεσίες της αιρετής στην αρχή κυβέρνησης Παπανδρέου και της επιβεβλημένης κυβέρνησης Παπαδήμου, για όλους εκείνους που ασφυκτιούσαν τόσο από το απάνθρωπο, αδιέξοδο Μνημόνιο, όσο και από τη συνεχή ταπείνωση και εξευτελισμό της Ελλάδας και των Ελλήνων από τον Άξονα Κομισιόν, ΔΝΤ, Τρόικα, αλλά και από τους εγχώριους πολιτικούς που, ενώ είχαν επί δεκαετίες τη διακυβέρνηση της χώρας, απήλλαξαν εαυτούς από οποιαδήποτε ευθύνη, χαρακτηρίζοντας τους Έλληνες απατεώνες και διεφθαρμένους.
Οι αντιμνημονιακές δυνάμεις και οι πολίτες που τις εμπιστεύτηκαν σημείωσαν μια περηφανή εκλογική νίκη, πρωτοφανή στα χρονικά, και γκρέμισαν τις δυνάμεις του Μνημονίου από το βάθρο της παντοδυναμίας μέσα σε μόλις 2,5 χρόνια. Ένα βάρος έφυγε από τις καρδιές όλων των Ελλήνων που υποφέρουν, μια βαθιά ανάσα καταπιεσμένη 2,5 χρόνια ελευθερώθηκε στον ανοιξιάτικο ουρανό.
Ωστόσο, το ''τέρας'' του Μνημονίου δεν είπε την τελευταία του κουβέντα
- ίσως, αυτό προμήνυε το μεφιστοφελικό χαμόγελο του κ. Βενιζέλου στις δηλώσεις του μετά τη συντριβή του κόμματός του. Ίσως, επειδή γνώριζε καλά τον ''αντίπαλό'' του.
Ο αέρας που αποσυμπίεσε τα σφιγμένα σωθικά των Ελλήνων σιγά - σιγά άρχισε να μαζεύεται και πάλι με το που ο κ. Τσίπρας ξεκίνησε τις διερευνητικές επαφές του και ως ο έχων την πρωτοβουλία των κινήσεων στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο απέκλειε μία - μία όλες τις πιθανές συνεργασίες και μαζί όλες τις πιθανότητες να βγει η Ελλάδα απ' τον εφιάλτη, παρόλο που τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ πονηρά τον διαβεβαίωσαν ότι θα έχει την ψήφο ανοχής τους. Πονηρά, γιατί, ως φαίνεται, γνώριζαν πως ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δε θα συμφωνούσε με κανέναν, ή θα προσπαθούσε να ανεβάσει τα ποσοστά του κόμματός του, ώστε την επόμενη φορά να μπορεί να κυβερνήσει μόνος του, χωρίς δυσάρεστες συνεργασίες.
Μόνο που το να σκέφτεσαι τα ποσοστά που θα πάρει το κόμμα σου στις επόμενες εκλογές δε βοηθά κανέναν - τουλάχιστον, δύο συμπολίτες μας αυτοκτόνησαν από το βράδυ της Κυριακής στην αγχόνη του Μνημονίου. Ή μάλλον βοηθά κάποιον: τις δυνάμεις του Μνημονίου, οι οποίες από ηττημένες βρέθηκαν στη θέση να ρυθμίζουν και πάλι τις εξελίξεις, με τη βοήθεια, όπως πάντα, των ΜΜΕ, ώστε να βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο, όπως το Νοέμβρη του 2011, όπου η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΛΑΟΣ (τη θέση αυτή έχει πάρει η ΔΗΜΑΡ για μια έκδοση διαίτης) παρουσιαζόταν ως σωτήρια.
Και το χειρότερο όλου αυτού είναι πως τις διαμάχες στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο (λυπάμαι, κ. Τσίπρα, αλλά είτε το θέλετε είτε όχι είστε στο ίδιο στρατόπεδο με τον κ. Μιχαλολιάκο και ο πόλεμος μαίνεται, κάτι που δεν αντιλαμβάνεστε) ακολουθούν αφελώς και οι Έλληνες πολίτες που τις ψήφισαν. Χρειάστηκαν μόνο μερικές ώρες, για να ξεχάσουν οι Έλληνες ότι ο αντίπαλος είναι κοινός, το Μνημόνιο και αυτοί που το επέβαλαν στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο, και να αρχίσουν να επιδίδονται σε ανούσιες διαμάχες, σχετικά με το ποιος είναι πιο αντιμνημονιακός, ποιος είναι ηλίθιος που ψήφισε όπως ψήφισε κ. ο. κ.
Στο διαδίκτυο τις τελευταίες μέρες στις συζητήσεις όπου πριν διάβαζες ''όλοι κατεβαίνουμε μόνο με την ελληνική σημαία'', διαβάζεις λογομαχίες με απίστευτους χαρακτηρισμούς. Έφτασαν στο σημείο κάποια πατριωτικά, αντιμνημονιακά, υποτίθεται, ιστολόγια, να μιλούν χλευαστικά για όσους ψήφισαν Χρυσή Αυγή στα Καλάβρυτα και στο Δίστομο, υπονοώντας καθαρά πως αυτοί οι άνθρωποι ψήφισαν τους ''νοσταλγούς του Χίτλερ'', τη στιγμή που ο τόπος τους πλημμύρισε απ' το αίμα των ανθρώπων που σκότωσαν οι Ναζί - λες και οι άνθρωποι που ψήφισαν Χρυσή Αυγή, την ψήφισαν, επειδή ο γενικός γραμματέας της πριν 25 χρόνια υπέγραψε ένα άρθρο που εκθείαζε το Χίτλερ, ή οι Πόντιοι και οι Μικρασιάτες που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ το έκαναν, επειδή κάποια μέλη των συγκεκριμένων κομμάτων θεωρούν μεγάλο ηγέτη τον Κεμάλ που κατέσφαξε τους Έλληνες σε ένα ''συνωστισμό''.
Πράγματα ανόητα που επιδέξια επέβαλε το κραταιό σύστημα, εδώ και μια βδομάδα, σκανδαλολογώντας χωρίς σταματημό για τα μέλη της Χρυσής Αυγής με τρόπο που αν γινόταν για άλλα κόμματα θα θεωρούνταν ανήθικος - απορίας άξιο που δε μας είπαν ακόμη ότι ο κ. Μιχαλολιάκος στα 5 του έδενε τενεκάκια στις ουρές των σκύλων! Παράλληλα, καλλιεργούν το ίδιο κλίμα τρόμου και καταστροφολογίας. Και οι Έλληνες ακολουθούν, λογομαχώντας για το ποιος αρχηγός έχει δίκιο και ποιος άδικο και λησμονώντας πως ο μόνος χαμένος από όλο αυτό είναι η Ελλάδα και οι ίδιοι.
Αντί να φωνάξουν σ' αυτούς που ψήφισαν, για να τους απαλλάξουν απ' το Μνημόνιο (αν και κάποιοι πλέον μιλούν για ''επανεξέταση'' και όχι ''καταγγελία''), να αφήσουν τις ''ιδεολογικές'' διαφορές που, αν δούμε τα πράγματα, χωρίς παραμορφωτικούς φακούς δεν είναι τόσο μεγάλες όσο η κομματική προπαγάνδα θέλει να τις δείξει - και αν ακόμη είναι για κάποια θέματα να καταφύγουν στο λαό, για να αποφασίσει - και να συνεργαστούν, για να σταματήσουν αυτήν τη λαίλαπα που ερημώνει την Ελλάδα με το παραμύθι πως τη σώζει.
Συζητούν ποιος είναι πιο ανόητος ή ποιος έχει ψυχολογικά προβλήματα που ψήφισε το τάδε, ή το δείνα κόμμα και δε βλέπουν πως για άλλη μια φορά η δημοκρατία χλευάζεται και διακωμωδείται με τους χειρισμούς τόσο του Προέδρου της Δημοκρατίας όσο και των πολιτικών αρχηγών, ειδικά αυτών που κύριο μέλημά τους ήταν υποτίθεται να σώσουν τη χώρα.
Ο κ. Παπούλιας τραγικά ανεπαρκής ως ο ανώτατος άρχοντας και προστάτης του πολιτεύματος, άγεται και φέρεται από τις απαιτήσεις του κάθε πολιτικού αρχηγού, ανίκανος να συγκαλέσει ένα συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, όπως πρέπει, αλλά, εμπλέκοντας τον εαυτό του και τη χώρα σε ένα εξοργιστικό παιχνίδι ξεχωριστών συναντήσεων που αυξάνει την καχυποψία και τις παρασκηνιακές μηχανορραφίες, αναλώνοντας τη ζωή της χώρας στη συζήτηση του παιχνιδιού και όχι της ουσίας.
Η κ. Παπαρήγα απ' την αρχή έβαλε στην τσέπη της το 8% που έλαβε, σαν να είναι περιουσία της, και κλείστηκε στο γυάλινο πύργο του ''Σπιτιού του Λαού'' που ωστόσο δεν έχει θέα προς το λαό. Ο κ. Κουβέλης κάνει παιχνίδι με μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, για να βγει κερδισμένος όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, ή αν βγει χαμένος, να πάρει και άλλους μαζί του. Ο κ. Καμμένος επέλεξε τον ασφαλή δρόμο της μικρότερης έκθεσης στα μάτια των Ελλήνων πολιτών, κρατώντας τις προγραμματικές του θέσεις, διαψεύδοντας τη φημολογία περί συνεννοήσεων με τη ΝΔ παρασκηνιακά, αλλά απρόθυμος να αναγκάσει τους ''συμμάχους'' αντιμνημονιακούς να συνεργαστούν στο όνομα του λαού και με ρυθμιστή των σημείων διαφοράς και πάλι το λαό. Ο κ. Μιχαλολιάκος μένει κι αυτός σταθερός στις προεκλογικές του θέσεις που έκαναν το 7% του λαού να τον εμπιστευτεί, θέτει καθαρά (1,2,3,4) τα προβλήματα που απασχολούν την Ελλάδα, αλλά, δυστυχώς, είναι εγκλωβισμένος στο παρελθόν του κόμματός του και στις γραφικότητες κάποιων στελεχών του, άκομψα μεγενθυμένων από τα ΜΜΕ της καθεστηκυίας τάξης. Ο κ. Τσίπρας, δυστυχώς, πέρασε πολύ γρήγορα απ' την καταγγελία του Μνημονίου στην επανεξέτασή του, μπλέχτηκε σε ένα ανούσιο, για το λαό και την Ελλάδα, παιχνίδι απαντήσεων και ανταπαντήσεων με τους πολιτικούς του αντιπάλους (αν είναι, τελικά, αντίπαλοι) και επιδεικνύει μια αφόρητα παιδιάστικη αντιμετώπιση της κρίσιμης κατάστασης. Ο 37χρονος κ. Τσίπρας θυμίζει τον 3χρονο Αλέξη που στην παιδική χαρά ''Δημοκρατία'' σφίγγεται στη φούστα της μαμάς και της τσιρίζει να διώξει το διπλανό παιδί, επειδή το άλλο παιδί είπε ότι δεν του αρέσουν οι κούκλες του Αλέξη.
Μια κατάσταση που αν η περίσταση δεν ήταν τόσο κρίσιμη, θα προκαλούσε γέλιο, και που, αν οι Έλληνες δεν εγκλωβίζονταν για άλλη μια φορά στα κομματικά οχυρά, θα τους οδηγούσε να καταλάβουν ότι όλο το γνωστό πολιτικό σύστημα πρέπει να φύγει, αφού αδυνατεί να φερθεί σοβαρά ακόμη και τώρα, και να δημιουργηθεί απ' την αρχή. Γιατί όσο και να θέλει κανείς να είναι καλοπροαίρετος, είναι αδύνατο να μη διακρίνει τι συμβαίνει εδώ και μια βδομάδα. Ο ελληνικός λαός υποβάλλεται σε καθημερινό ψυχολογικό βασανισμό (ο κ. Μάρκαρης χλεύασε όσους μιλούν για έλλειψη δημοκρατίας επικαλούμενος την απουσία βασανιστηρίων: μόνο που στην εποχή μας, οι ''προοδευτικοί'' δικτάτορες έχουν ανακαλύψει και χρησιμοποιούν ''προοδευτικά'' βασανιστήρια, ίσως, χειρότερα από τα κλασσικά).
Ομοιάζει αυτό που επιβάλλεται στον ελληνικό λαό με αυτό που κάνουν ο θύτης στο θύμα κακοποίησης, μόλις αυτά βγουν απ' τη φυλακή τους. Το περιπαίζουν με την αβεβαιότητα της ελευθερίας που επέλεξε, όταν βγήκε απ' τη φυλακή του. Του δείχνουν πως ο νέος τρόπος ζωής που επέλεξε το αφήνει απροστάτευτο και εκτεθειμένο, ενώ εκείνος το προστάτευε μέσα στο κλουβί του και του εξασφάλιζε την κάλυψη των βασικών του αναγκών. Κάθε μέρα τα καθεστωτικά ΜΜΕ με συνεργάτες, δυστυχώς, αυτούς που υπόσχονταν ότι θα είναι στο πλάι του λαού, μπήγουν το μαχαίρι στην καρδιά των Ελλήνων πολιτών, είτε παρουσιάζοντας την ανευθυνότητα και τις δοσοληψίες των αντιμνημονιακών με τους μνημονιακούς, είτε πλημμυρίζοντάς τον με ενοχές ότι με την ψήφο του στην αντιμνημονιακή Χρυσή Αυγή προδίδει τους προγόνους του που σφαγιάστηκαν από τους Ναζί - αηδιαστικό και εξωφρενικό από αυτούς που έφεραν ξανά Γερμανικές διοικητικές επιτροπές στην Ελλάδα που με τις εντολές τους οδηγούν εκατοντάδες Έλληνες στην αυτοκτονία, ή στον υποσιτισμό. Ψυχολογικός βασανισμός ανελέητος, χωρίς τέλος, μέσα στην αμφιβολία και στις κατασκευασμένες ενοχές, για να επιστρέψουν τα θύματα με κατεβασμένο κεφάλι στο κλουβί τους και να ζητήσουν συγχώρεση από τους δεσμώτες τους που τόλμησαν να τους στενοχωρήσουν.
Αυτό είναι που πρέπει να αποφύγουμε πάση θυσία. Βρισκόμαστε στο δυσκολότερο στάδιο της απελευθέρωσης, το στάδιο όπου ο αιχμάλωτος ''νοσταλγεί'' την ψεύτικη δομή και ''ασφάλεια'' της αιχμαλωσίας του και νιώθει ενοχές που ''πρόδωσε'' τους δεσμώτες του που με ''στοργή'' του κάλυπταν όλες του τις ανάγκες. Δυστυχώς, οι αντιμνημονιακοί με τη συμπεριφορά τους δείχνουν πως απώτερος σκοπός τους ήταν να μαζέψουν όσους βγήκαν απ' το κλουβί (πριν συνδεθούν με ανθρώπους που πραγματικά θέλουν το καλό τους), για να τους στείλουν ξανά στο κλουβί, απογοητεύοντάς τους και πείθοντάς τους πως έξω απ' το κλουβί είναι χειρότερα. Σαν Έλληνες, όμως, ξέρουμε καλά πως θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία και θα χρησιμοποιήσουμε την εμπειρία αυτής της ''παιδικής χαράς'' που ζούμε, για να συνειδητοποιήσουμε ποιοι μας περιβάλλουν, ποιοι είναι οι στόχοι τους και πως οι ίδιοι μόνο μπορούμε να βγάλουμε την Ελλάδα από αυτόν τον εφιάλτη.
Ο μόνος τρόπος είναι να αδιαφορήσουν οι Έλληνες πολίτες για τους σπόρους της διχόνοιας που ρίχνουν κάποιοι και να συνεχίσουν ενωμένοι να αντιμετωπίζουν το Μνημόνιο και τις συμφορές που αυτό φέρνει. Αυτή η ενότητα που επέδειξαν μέχρι τώρα οι Έλληνες ήταν που έριξε την κυβέρνηση του πανίσχυρου Γιώργου Παπανδρέου σε μόλις μερικούς μήνες, έριξε τη ''σωτήρια'' κυβέρνηση Παπαδήμου, ποδοπάτησε τις απειλές και τους εκβιασμούς των ξένων και άνοιξε τις πόρτες του κλουβιού. Η απογοήτευση που σπέρνουν οι αντιμνημονιακοί, ας γίνει όπλο γνώσης, αποφασιστικότητας και αναζήτησης του αληθινά καλύτερου.
Κανόνας είναι 1) Nα τηρούμε χρονική απόσταση τουλάχιστον 2-3 ωρών, από την προηγούμενη ανάρτηση και 2) να μην βάζουμε αναρτήσεις που αφορούν, διαφημίσεις κομμάτων, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου