Μη μάθουν και μη δουν…

Του Θανάση Νικολαΐδη
ΜΑΣ θυμήθηκαν οι ξένοι (της βάσης) και μας συμπαρίστανται. Θυμήθηκαν την ιστορία και τις καταβολές μας, ψηλάφισαν την Ελλάδα ως κοιτίδα της δημοκρατίας και βγήκαν στους δρόμους. Θα απορροφηθεί η διαμαρτυρία τους στην πολιτική χοάνη των εταίρων μας; Θα συρρικνωθεί στις δαγκάνες του καπιταλισμού που δεν καταλαβαίνει από ηθικές αξίες και ιστορίες; Σημασία έχει πως μας τόνωσαν στην απέραντη εθνική μοναξιά μας, στην όαση όπου θα ξαποστάσουμε. Με την ψυχή στα δόντια μην έρθει το κακό και με λοξό το μάτι στους εταίρους, συνεταίρους και κάθε λογής ανθέλληνες της κορυφής. Πήραμε το κουράγιο μας, «ο λόγος τους μας χόρτασε», ωστόσο…υπάρχει το «αλλά», με νόημα και σημασία.
ΜΗ μάθουν ποιοι είμαστε ως Κράτος, (νεο)έλληνες, νοοτροπία, συνήθειες και πρακτική. Μην αναλύσουν τους λόγους που φτάσαμε ως εδώ, πόσο…αγωνιστήκαμε για την Ελλάδα-μπάχαλο και πώς τα καταφέραμε στην Ελλάδα της κομπίνας. Δεν θα’ χουμε πού να κρυφτούμε. Μια ματιά στην αγωνία των πολιτικών μας να επανεκλεγούν θα τους έπειθε για την…αγαθότητα των προθέσεών τους. Αν έβλεπαν (οι διαδηλωτές για πάρτη μας) λογαριασμούς στην Ελβετία που τους κρατάνε μυστικούς οι πολιτικοί μας, θα χλόμιαζαν για την μικρή Ελλάδα των μεγάλων λογαριασμών.


ΤΙ άλλο μη μάθουν και μη δουν; Τον μεγαλογιατρό που έκανε βίλες και λογαριασμούς τα…στομάχια, τις καρδιές και τους καρκίνους, τον γιατρό που έκανε περιουσία με ένα μολύβι (συνταγογραφώντας) και τον φαρμακοποιό της άσπρης ρόμπας με τη «μαύρη» συνταγή. Αν μάθουν πως διπλασιάστηκε η φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα των συσσιτίων, των κάδων (και της κομπίνας) και πως το αδηφάγο κύκλωμα ζει και αντιστέκεται, θα χαμηλώσουν τα πανό και θα λιγοστέψουν τα συνθήματα.
ΚΙ αν το μάθαιναν πως τραπεζικοί (του γυμνασίου) βγήκαν με σύνταξη 3.200 ευρώ και 150.000 εφ’ άπαξ, πως οδηγοί αμείβονταν ηγεμονικά γιατί οδηγούσαν…καλά το λεωφορείο, πως στα επιδόματα-βροχή έπεφτε κι εκείνα του «ζεστάματος αυτοκινήτου» και της «έγκαιρης προσέλευσης», θα το’ σκαζαν απ’ την (συγκινητική για ‘μας) διαδήλωση και θ’ άρπαζαν τις πέτρες. Κι αν έβλεπαν ακόμα και σήμερα ακροβολισμένους για διορισμό και τον βουλευτή να «υπόσχεται» ανταποδοτικά;
ΚΑΝΕ, λοιπόν, κουράγιο (και την…πάπια), δώσε υπόσχεση στον εαυτό σου, προς αλλήλους και στους λαούς που σου φωνάζουν «Ελλάδα, δεν είσαι μόνη», πως θα την κάνεις αγνώριστη, σήκωσε το κεφάλι και προχώρα. Με δείγματα απτά, βήματα συναπτά και φρόνημα ελληνικό.