«Μικρά δόσις τε φίλη τε»

Του Θανάση Νικολαΐδη

Ο κ. Παπαδήμος προειδοποιεί, η Κυβέρνησή του διχο(τριχο)γνωμεί, υπουργοί του τσακώνονται, βουλευτές αγωνιούν και τα κόμματα τρίζουν. Το νιώθουμε πως το καράβι αρμενίζει πλησίστιο για τα…βράχια και, αύριο, ο ένας θα δείχνει τον άλλο.

ΜΕΧΡΙ τότε, να αξιολογήσουμε τα πράγματα (και) απ’ τα μικρά, συμβολικά και ασήμαντα και με το χέρι στην καρδιά. Μιλάμε για την «πλάτη» που όλοι πρέπει να βάλουμε για τη σωτηρία της πατρίδας. Για το σλόγκαν των πολιτικών (και όχι μόνο) που παραμένουν στα λόγια. Κι αν στρέψουμε το ερευνητικό μας βλέμμα προς την πλευρά του Πρωθυπουργού, θα τον δούμε, γιορτιάτικα, να «συντρώγει» με πένητες και αναξιοπαθούντες. Με δικά του λεφτά η συμβολή του στα συσσίτια και ο συμβολισμός της μέγιστος. Έτρωγε κι αυτός, θλιμμένος και ακουμπισμένος στον τοίχο, χωρίς να λοξοκοιτάει για ψηφαλάκια-δεν τα χρειάζεται. Και θυμηθήκαμε το ομηρικό «μικρά δόσις τε φίλη τε» που μας λέει με τον τρόπο του Πρωθυπουργός.

ΚΑΙ πάμε σε άλλους κι άλλες που έχουν και δεν δίνουν.

 Σε μεγιστάνες του πλούτου που διερωτώνται «γιατί δεν τρώμε παντεσπάνι» και φόρτωσαν για τις Άλπεις, Λονδίνα και Παρίσια. Ωστόσο, αναζητώντας τον συμβολισμό και το καλό παράδειγμα, «σταματάμε» (για παράδειγμα) στο κατώφλι του Προέδρου της Δημοκρατίας. Το’ πε κατά κόρον «να βάλουμε πλάτη» ο κ. Παπούλιας, λόγια ακούσαμε, πράξεις δεν είδαμε, απορήσαμε για το…μηνιάτικό του και διερωτώμεθα αν ο σεβαστός Πρόεδρος θα «κέρδιζε» χάνοντας μερικά χιλιάρικα. Σε ορφανοτροφεία δίκην δώρου μέρες που είναι, σε οίκους ευγηρίας ως προσφορά στα γηρατειά.

ΒΙΩΝΟΥΜΕ σκληρές μέρες αδικίας και ανισοτήτων. Ο καπιταλισμός δεν αστειεύεται, δεν (αυτο)συρρικνώνεται, δεν έχει αντίπαλο. Γι αυτό και οφείλουμε «εξομαλύνσεις» εσωτερικές. Στο βαθμό που μας το επιτρέπει η τσέπη, το υπαγορεύει η καρδιά και το επιβάλλει η ανθρωπιά. Για αντιρρόπηση των δυνάμεων που διευρύνουν την αδικία και τις ανισότητες. Και, βέβαια, με τη δύναμη του χειροπιαστού παραδείγματος και προπάντων του συμβολισμού.

ΕΙΧΑΜΕ «δαπανηρούς» βασιλιάδες, καμαρίλα και (καλώς) δεν τα έχουμε. Μιλάμε για καλώς αμειβόμενο Πρόεδρο, που δεν θα «έχανε» προσφέροντας μερικά χιλιάρικα απ’ τη τσέπη του. Για αντίκρισμα, σημασία και περιεχόμενο στην παραίνεση «να βάλουμε πλάτη». Όλοι και να το εννοούμε.