Πολεμιστές…

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΚΑΤΙ τρέχει με το φάρμακο και τους γιατρούς, τις εταιρείες, τους προμηθευτές και με τα…κόμματα. Κάτι κινείται και δεν τους αρπάζεις εύκολα το πιάτο χωρίς να σου τρίξουν τα δόντια.

ΒΡΕΘΗΚΕ σ’ ένα κτήμα ο άνθρωπος και είδε τον…προλετάριο σκαρφαλωμένο στην κερασιά. Τα μάζευε ένα-ένα κι ως που να γεμίσει ο κουβάς κι απ’ τον κουβά τελάρα κι ύστερα το φορτηγό, είχε περάσει το 8/ωρο κι ήρθε η ώρα της αμοιβής του. Είκοσι οκτώ (28) ευρώ κι ήταν ευτυχισμένος. Με ένα διάλειμμα για «ξηρά τροφή» κι ήταν χορτάτος.

ΣΤΗ συνέχεια και από σύμπτωση, ο άνθρωπός μας-παρατηρητής βρέθηκε στο ιατρείο του γιατρού-συνταγογράφου. Με δυο (νόμιμα) βιβλιάρια στο χέρι και με το ρολόι να χρονομετράει την απασχόληση του γιατρού. Έκανε 2-3 λεπτά και οι λέξεις ήταν-δεν ήταν καμιά σαρανταριά. Τόσα ευρώ ήταν και η αμοιβή του! Λέξη και ευρώ και το λάπτοπ θα’ βγαζε φωτιά, με τους άλλους στο σαλόνι. 20 ευρώ η επίσκεψη (μόνο για συνταγογράφηση) και η δεύτερη (στον ίδιο μήνα) 10 ευρώ. Δουλειά που θα την έκανε ΕΝΑΣ γιατρός ανά τετράγωνο, με ένα μεροκάματο καλό και όχι με το…κομμάτι.

 

ΤΟ σύστημα άλλαξε (ΕΟΠΥΥ) και η «πλέρια» απελευθέρωση αγκάλιασε όλους τους γιατρούς-συνταγογράφους. Λιγότερη ανεργία, ωστόσο, το μεροκάματο κατά βούληση και το «σύστημα» κατά…διαβόλου. Και, βέβαια, το αποτέλεσμα της πρώτης μέρας ήταν ενθαρρυντικό και μόνο ένας γιατρός πιάστηκε στα πράσα να υπερσυνταγογραφεί. Ωστόσο, θα περάσουν οι μέρες και οι μήνες, το…πάθος (ως δευτέρα φύσις) θα υπερνικήσει τον φόβο και ξανά προς τη…δόξα. Με το φαρμακάκι των 3.500 ευρώ για δήθεν(;) ψωρίαση να καλύπτει την έρευνα των φαρμακοβιομηχανιών, τον φαρμακοποιό με τα (νόμιμα) ποσοστά του και τον προμηθευτή να πυκνώνει τις επισκέψεις των ιατρικών επισκεπτών. Πού; Στα ιατρεία. Πού αλλού! Στα σπίτια (κάποιων) γιατρών!!

ΔΕΝ είναι τυχαίο το μέτωπο, η λύσσα των «πολεμιστών» και το τάιμιγκ. Ωστόσο, οι αντοχές, οι αντοχές και η οικονομία μας έχουν τα όριά τους. Το ίδιο και το θράσος, σε καιρούς χαλεπούς. Με τους πολιτικούς να κοιμούνται αγκαλιά με το πολιτικό τους κόστος στραγγαλίζοντας την αλήθεια, μη τους γύρει ανάποδα η ζυγαριά. Με τη μπόρα να’ ρχεται κι εμάς χωρίς ομπρέλα. Στο σπίτι μας να καίγεται κι εμείς να τραγουδάμε.