Ο παππούς μου , ο Αίσωπος και τα παξιμάδια.

Ήμουν δεν ήμουν στα δέκα και εκείνη η κοκαλιάρα η δασκάλα μας ,Μυρτώ την έλεγαν , μας είπε να γράψουμε στο καθαρό μας ένα μύθο του Αισώπου.

Το βιβλίο με τους μύθους η Μαριώ , η μικρότερη αδελφή μου , το είχε κάνει προσάναμμα στο τζάκι , εγώ στο πρόχειρο του σχολείου είχα τυλίξει την προηγούμενη μέρα ένα κομμάτι πίττα που είχε φτιάξει η γιαγιά και έτσι δεν έβρισκα να γράψω ούτε γραμμή στο τετράδιο μου.

Λοιπόν η μόνη ελπίδα μου ήταν ο παππούς. Τον πλησίασα στο ντιβάνι της κουζίνας που κοιμόταν και του ψιθύρισα...

-Παππού πες μου ένα μύθο του Αισώπου. Ήξερα ότι ποτέ δεν μου χάλαγε το χατίρι.

Αυτός σηκώθηκε αργά ,με πήρε κοντά του και άρχισε τον μύθο.

-«Κάποτε ήταν ένας αυτοκράτορας που έβαζε στους χωρικούς συνέχεια φόρους.

Φόρο στα κατσίκια ,φόρο στο ψωμί , φόρο στο νερό, φόρο στο σανό ,φόρο ,φόρο, φόρο σε όλα.

Στους χωρικούς δεν είχε μείνει σχεδόν τίποτε. Μόνο λίγο κριθάρι που και αυτό το μοιράζονταν με τον γάϊδαρό τους για να μην τους ψοφήσει.

Έτσι οι χωρικοί έπαψαν να πληρώνουν φόρους ,αφού δεν είχαν τίποτα.

Τότε ο αυτοκράτορας έστειλε τον Ιωάννη Καππαδόκη να πάει να εισπράξει τους φόρους.
Οι χωρικοί τον δέχθηκαν με ευγένεια και του είπαν πως δεν τους έμεινε τίποτα εκτός από μερικά παξιμάδια .Μάλιστα ,φιλόξενοι καθώς ήταν ,τον κέρασαν ένα. Ο Καππαδόκης έφαγε το παξιμάδι και είπε αυστηρά στους χωρικούς:

-Βλέπω ότι έχετε παξιμάδια. Να τα μαζέψετε να τα πάω στον αυτοκράτορα.

Με χαρά οι χωρικοί μάζεψαν από όλα τα σπίτια τα παξιμάδια ,τα έβαλαν σε μεγάλα σακιά ,έγραψαν από έξω ,όπως συνηθίζεται «προς τον Μεγαλειότατο» και αφού τα έδωσαν στο Καππαδόκη του είπαν:

-Σε καλή μεριά. Έτσι και αλλιώς το σκατό μας το κάναμε παξιμάδι».

Εδώ Γιωργάκη ,μου είπε ο παππούς ,τελείωσε ο μύθος. Ποιο νομίζεις ότι είναι το ηθικό δίδαγμα; Τότε αυθόρμητα του είπα:

-Όταν κάποιος σου ζητάει περισσότερα από όσα μπορείς τότε του δίνεις τα σκατά σου.

Ο παππούς θαύμασε το μυαλό του εγγονού του ,χάιδεψε εμένα και το μουστάκι του , ξάπλωσε ξανά στο ντιβάνι και εγώ πήγα να γράψω τον μύθο.

Σε μια άλλη τάξη έμαθα ότι ο Ιωάννης Καππαδόκης ήταν υπουργός των οικονομικών του αυτοκράτορα Ιουστινιανού και φυσικά κατάλαβα ότι ο μύθος δεν ήταν του Αισώπου αλλά τον έκανε ο παππούς για χάρη μου .Αυτό όμως δεν έχει καμία σημασία.

Σημασία έχει ότι τώρα που μεγάλωσα θυμάμαι με αγάπη τον παππού και το ηθικό δίδαγμα του μύθου του….

Κανόνας είναι 1) Nα τηρούμε χρονική απόσταση τουλάχιστον 2-3 ωρών, από την προηγούμενη ανάρτηση και 2) να μην βάζουμε αναρτήσεις που αφορούν, διαφημίσεις κομμάτων, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!