Καμοράνοι

Του Θανάση Νικολαΐδη
ΕΣΠΑΣΕ το σπυρί, βορειοελλαδίτικο (αυτή τη φορά), μαύρο και πυογόνο. Δεν το πιστεύαμε, αλλά τα σίδερα της φυλακής είναι απτά και τα κελιά γεμάτα. Ωστόσο, τα σαπρόφυτα είναι για ελεύθερη…βοσκή και «παραγωγή» στη ζούγκλα της κοινωνίας. Στο κελί καμώνονται πως υποφέρουν και αύριο θα αποταθούν στον…ΟΗΕ (Μπέος) για τα ανθρώπινα δικαιώματα και κλαψουρίζοντας. Μέχρι τότε και πριν το θέμα ξεχαστεί, κάνουμε μερικές σκέψεις για τα «λουλούδια» που κρατούνται και για το σύστημα που παράγει λήθη και επιλεκτική επιείκεια.
ΑΝ είναι σήμερα το «πρώτο πιάτο» στην ενημέρωσή μας, αύριο θα γίνει δεύτερο και σύντομα θα πεταχτεί στο καλάθι της λήθης. Δεν έστησαν το κύκλωμά τους « τα παιδιά» για να το διαλύσουν άδοξα οι δυνάμεις του καλού. Δεν ξαμολήθηκαν οι ντόπιοι καμοράνοι στην «άπειρη» ελληνική αγορά για να τους τυλίξουν σε μια κόλλα. Κι ούτε θα πήγαιναν τζάμπα και ανυπολόγιστα μερόνυχτα συνομωσίας κατά τα πρότυπα της μαφίας, που κάποιοι σπόροι της εκπατρίστηκαν για να φυτρώσουν στην Ελλάδα της κομπίνας και της ατιμωρησίας.


 ΚΑΙ τι προβλέπουμε, στο ορατό μέλλον; Ας διατυπώσουμε κι εμείς την άποψή μας, συνεκτιμώντας τα δεδομένα και με τις εμπειρίες μας. Χωρίς να υποτιμούμε το έργο των διωκτικών αρχών ή να αγνοούμε την ευφυΐα του Εισαγγελέα που ενήργησε σωστά και έξυπνα για να αγγίξει τον μίτο και, βέβαια, με τη συμπάθειά μας στα θύματα (αυτοκτονίες) κι όχι στους «δολοφόνους».
Ο ΘΟΡΥΒΟΣ, η οργή και η αναστάτωση θα κρατήσουν όσο να ανακαλυφθεί (μεγαλο)πολιτικός αναμεμιγμένος (αν υπάρξει) ή αν τον εμπλέξουν. Όσο η καμόρα είναι «απέναντι», ο πολιτικός κόσμος θα φανεί ενάρετος, οι πολιτικοί μας αυστηροί και καταδικαστικοί-επίκεινται και εκλογές. Αν όμως (λέμε αν) συμβεί το «δάκτυλο» να δείξει και έναν τους του σιναφιού, τότε θα συσπειρωθούν ακαριαία. Για έκφραση υπέρτατης αλληλεγγύης στον «συνάδελφο» (σήμερα εσύ αύριο εγώ), συμπάθειας και για αλληλοϋποστήριξη. Υπερκομματική, κοινοβουλευτική και ανθρώπινη.
ΚΑΙ πού το ξέρεις, πώς το εικάζεις; Ρίξαμε μια ματιά στα πορίσματά τους για Βατοπέδια, μίζες και υποβρύχια, θυμηθήκαμε τις συνεδριάσεις και τη…συγκινητική τους προσπάθεια να μην ανακαλύψουν ενόχους, το εμπεδώσαμε και προχωράμε. Εμείς στη λήθη, αυτοί στην απραξία και οι καμοράνοι για την πτώση τους στα μαλακά. Με δραστική μείωση των…λουλουδιών του μπουκέτου.