Νόμιμα και…χριστουγεννιάτικα

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΟΤΑΝ οι νόμοι δεν εφαρμόζονται, καταστρατηγούνται. Και, βέβαια, ο (νεο)έλληνας ανακαλύπτει τον νόμο «μετά». Όταν γίνει το κακό. Τότε τον χρειάζεται. Νωρίτερα τον αγνοούσε επιδεικτικά και τώρα τρέχει. Με ψευδομάρτυρες στα δικαστήρια και με το ψέμα (του) για άμυνα. Με παρακαλητά και κλαψουρίσματα, κι όταν «κερδίσει» το παίζει παλικάρι, ξύπνιος και καταφερτζής.

ΑΥΤΑ, σε επίπεδο προσωπικό και μεμονωμένα. Όταν όμως ο νόμος έχει να κάνει με ισχυρούς, σινάφια και ομάδες, το πράμα αλλάζει. Τον προσαρμόζουν χτενίζοντας τον, ψηφίζεται, επικυρώνεται και πάει τέλειωσε. Για να’ ναι νόμιμη η υπαγωγή της (δόλιας) πτώχευσης στα άρθρα 99-16 του ν. περί πτωχεύσεων του 2007 κι ο δρόμος ανοίγει. Για το κοντράστ που σκίζει καρδιές, χριστουγεννιάτικα. Κρουαζιέρα το αφεντικό, έξω απ’ το εργοστάσιο τουρτουρίζει οι απολυμένοι. Και, βέβαια, δεν είναι πάντα το δίκαιο με τον εργαζόμενο που, κατά κανόνα (στην Ελλάδα) θεωρεί την επιχείρηση ξένο σώμα, τον επιχειρηματία δυνάστη και…καραδοκεί για «εκδίκηση» κι ας η επιχείρηση κλείσει.

ΞΑΝΑΠΑΜΕ στον πλούσιο επιχειρηματία των βιλών, των διακοπών και της…πτώχευσης. Τον φρόντισε ο νόμος και προστάτευσε τα συμφέροντά του.

 Όπως ο ίδιος τα εννοεί και η κοινωνία δεν το(ν) κατανοεί. Γιατί και φοροκλέφτης υπήρξε και η φωνή του έφτανε στ’ αυτιά του υπουργού (με το αζημίωτο του τελευταίου) και η βουλή νομοθετούσε και τα μέλη της υπέγραφαν μη τον δυσαρεστήσουν.

ΤΙ άλλο παράδειγμα έχεις για νόμο-τείχος που δένει τα χέρια των δικαστών κι αφήνει τα ποντίκια να χορεύουν; Τον γνωστό και πολυσυζητημένο περί ΜΗ ευθύνης υπουργών, Βενιζελικής εμπνεύσεως και σχεδόν καθολικής κοινοβουλευτικής αποδοχής. Για να ‘ναι κάποιοι (πολιτικοί) «έξω» και ο Εφραίμ «μέσα», χριστουγεννιάτικα. Και, βέβαια, αν ο «Γέροντας»…μιλήσει, κάποιοι θα χάσουν τη λαλιά τους. Το(ν) περιμένουμε κι «αποθανέτω η ψυχή του μετά των…ομοφίλων του». Ωστόσο, δεν θ’ ανοίξουν κελιά για πολιτικούς-τουλάχιστον να ντρέπονται (για τον γονιό τους) τα παιδιά τους στο…σχολείο.

ΜΕ νόμο καθάρισαν και για το «έχειν» (και το…παραέχειν) τους. Γι αυτό κι αρπάξαν’ τις βαλίτσες με τις πεθερές και γκουβερνάντες για τις Ελβετικές Άλπεις, παρατώντας τους απολυμένους στην υπαίθρια φωτιά και άλλους στα παγκάκια.

ΤΟ κοντράστ στην κοινωνία των ανισοτήτων. Βάσει του νόμου που…λέγαμε. Χριστουγεννιάτικα.