Dura lex sed lex (σκληρός νόμος, αλλά νόμος)
Του Θανάση Νικολαΐδη ΠΡΙΝ ακόμα οργανωθούν οι κοινωνίες, προέκυψε η ανάγκη του νόμου. Κανόνες για ενιαία δράση και για περιγραφή δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Και, βέβαια, δεν πήγαν μπροστά οι λαοί και τα έθνη με την αταξία και την μη εφαρμογή τους. Ούτε καν…ποδόσφαιρο παίζεται χωρίς κανόνες και διαιτητές. Κι ούτε θα υπήρχαν ΗΠΑ, αν οι νόμοι δεν επέβαλαν τη συνύπαρξη ανθρώπων από κάθε γωνιά της γης, με ελευθερία δράσης, αλλά και με την ηλεκτρική καρέκλα.
ΚΑΙ η Ευρώπη; Με την έμφυτη πειθαρχία των λαών της «Γηραιάς» προχώρησε ο πολιτισμός τους. Με τα θετικά και αρνητικά του, ωστόσο, με την προσήλωση στον νόμο και με συνέπεια στην εφαρμογή του.
ΕΙΜΑΣΤΕ στην Ευρώπη, δεν γίναμε ευρωπαίοι και επιμένουμε ελληνικά. Με την κατάληψη «ξεκίνημα», αντί κορυφαίας και καταληκτικής ενέργειας των (εκάστοτε) διαμαρτυρομένων.
Με τις καταλήψεις «κονταίνουν» τη σχολική χρονιά οι μαθητές, με την ίδια μέθοδο κλάδοι που «αδικούνται», ομάδες για να εκβιάσουν. Και, βέβαια, εκβίαζε η πανίσχυρη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ τις κυβερνήσεις για να αποσπάσει προνόμια εργαζομένων και «εργαζομένων» της κι ένιωθαν μικροί θεοί οι μπροστάρηδες. Ύστερα ήρθε η μιζέρια και «αποκαθήλωσε» τους αφέντες απ’ το θρόνο, ξεσκέπασε τα δάνεια για το σινάφι, «πείραξε» τους μισθούς και τα παλικάρια αντέδρασαν. Άγρια, όπως ο…κύων που του τραβάς από μπροστά το πιάτο.
ΚΑΝΕΝΑΝ καταναλωτή και ποτέ τους δεν οι Φωτόπουλοι και τώρα καθαρίζουν για πάρτη του. Με αιχμή τον πένητα. Με κομμένο τον ομφάλιο λώρο που τους συνέδεε με κόμματα διεφθαρμένα και με το μάτι ανήσυχο για τον αδικημένο. Τον ανακάλυψαν (όψιμα) κι άρπαξαν για ασπίδα τον άπορο και ανήμπορο να ανταποκριθεί στο έκτακτο και επαχθές τέλος της ΔΕΗ. Αντί, λοιπόν, να δώσουν τον αγώνα τους για να αλλάξει ο νόμος και να απαλλάξει τους (πραγματικά) άπορους, φόρεσαν την πανοπλία του ήρωα. Αντί να ξεσκεπάσουν διευθυντάδες με ηγεμονικούς μισθούς και να μας εξηγήσουν πώς τρύπωσαν στα γραφεία οι «εργάτες» και οι «εναερίτες, αρπάζουν το…χωνί, ως σύγχρονοι Τσε Γκεβάρα κι άλλοτε ως Ρομπέν των Δασών.
«ΔΕΝ εφαρμόζουμε τον νόμο» (!!!). Καταλαμβάνουν τα γραφεία και μπλοκάρουν τα μηχανογραφικά της είσπραξης. Εδώ, φαντασιώνονται. Αλλού, θα’ χαν συλληφθεί.
6 σχόλια:
Η νομιμότητα;
Σεβαστή, απόλυτα, όταν είναι δίκαιη.
Ανυπόληπτη μέχρι και βάρβαρη, όταν είναι άδικη.
Και επίδειξη της νόμιμης βαρβαρότητας κάνει και η Αμερική (ΗΠΑ) και η Ευρώπη.
Οι Έλληνες;
Λιγότερο νομιμόφρονες και λιγότερο βάρβαροι, σε σύγκριση με τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους....
Σωστή η λογική σας, Πάτερ μου, αλλά (και πάλι...λατινιστί):
Nulla lex commoda omnibus est (Κανένας νόμος δε συμφέρει τους πάντες).
Με εκτίμηση και σεβασμό
Θανάσης
Συμφωνώ ότι έστω και σκληρός ο νόμος είναι νόμος!
Όμως εδώ πλέον δεν μιλάμε για σκληρούς νόμους αλλά για "άδικους" νόμους... που δεν συνάδουν με το πνεύμα του νόμου αλλά με την κάλυψη της παρανομίας των ισχυρών!
Οπότε δεν ξέρουμε αν σήμερα ζούσε ο Σωκράτης (αυτός νομίζω ότι το είπε) αν θα είχε την ίδια άποψη... ενόψει του ότι στην περίπτωσή του εφαρμόστηκε αποδεκτός νόμος που ίσχυε έστω και άδικα για τον ίδιο, ενώ στη σημερινή εποχή "παράνομοι" νόμοι ψηφίζονται αποκλειστικά για να εφαρμοστούν σε ειδικές περιπτώσεις εκ των προτέρων καθορισμενες.
στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία χρειάζονται όλοι
όταν κάποτε μεγαλοσυνδικαλιστες γίνονταν υπουργοί τους ψήφιζαν..
τώρα φταίει ο Φωτόπουλος..
ας είναι και ο βούδας για εμένα
κινητοποιήσεις όλοι
@ Φίλε Θανάση
Μιλούμε από δύο πολύ διαφορετικές σκοπιές:
Εσύ μιλάς με βάση το ρωμαϊκό...άδικο ("Ρωμαϊκό Δίκαιο").
Ενώ η ελαχιστότητά μου μιλάει εν ονόματι του Ευαγγελίου.
Ο νόμος του Ευαγγελίου συμφέρει σε όλους, γιατί είναι δίκαιος.
Ενώ το ρωμαϊκό δίκαιο το περισσότερο ή λιγότερο άδικο δεν είναι ποτέ δυνατό να συμφέρει σε όλους....
@ marianaonice
Το σχόλιο σας χάθηκε.
Είναι αλήθεια πως ο Σωκράτης συνιστά την υπακοή στο νόμο. Και μάλιστα μέχρι θανάτου.
Το Ευαγγέλιο διαφοροποιείται και λέει αυτό, που έγραψα στο πρώτο μου σχόλιο. Δηλαδή:
Οφείλουμε τυφλή υπακοή στους δίκαιους νόμους.
Αλλά ανυποχώρητη ανυπακοή στους άδικους νόμους.
Που σημαίνει ότι υπέρτατο κριτήριο δεν είναι η οποιαδήποτε νομιμότητα, αλλά η δικαιοσύνη...
υπέρτατο κριτήριο δεν είναι η οποιαδήποτε νομιμότητα, αλλά η δικαιοσύνη...
αυτο ακριβώς πάτερ
Δημοσίευση σχολίου