Από το αρχαίο ελληνικό ρήμα εὐθύνω που σημαίνει διοικώ, κυβερνώ και με τη δικανική του έννοια καλώ, ή ακούω λογοδοσία, προέρχεται του ουσιαστικό εὔθυνα (απ' όπου και η σημερινή ευθύνη) που σημαίνει διόρθωση, τιμωρία και με τη δικανική έννοια λογοδοσία δημοσίου υπαλλήλου κατά το τέλος της υπηρεσίας του. Μάλιστα, στην αρχαία Αθήνα υπήρχαν οι δέκα εύθυνοι ενώπιον των οποίων έδιναν λόγο οι πρεσβευτές και όσοι διοίκησαν. Με λίγα λόγια, η σοφία της ελληνικής γλώσσας έκανε διοίκηση, κυβέρνηση και ευθύνη να είναι όροι ταυτόσημοι.
Αντίθετα με ό, τι συμβαίνει σήμερα, οπότε γίνεται άφθονη χρήση της λέξης ευθύνη, πράγμα που δείχνει ότι αυτή η χρήση γίνεται χωρίς την περίσκεψη που θα 'πρεπε, όπως συμβαίνει άλλωστε με κάθε άλλη λέξη με σημαντικό νόημα την οποία καταχρώνται τελευταία, με εξόφθαλμη περίπτωση τη λέξη ''πατρίδα''. Άτομα που στο παρελθόν διετέλεσαν σε υψηλά και υπεύθυνα αξιώματα στην Ελλάδα και που πάντα δήλωναν πως δεν είχαν καμία ευθύνη για όσα λάθη και παρανομίες έγιναν κατά την περίοδο της διοίκησής τους, τώρα μιλούν για ανάληψη από όλους των ευθυνών τους.
Ωστόσο, οι άνθρωποι που μιλούν για ευθύνες είναι που έφεραν τη χώρα σ' αυτήν την οικτρή κατάσταση, αφού, λοιπόν, αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, γιατί δεν κάνουν αυτό που εξυπακούεται απ' την παραδοχή της ευθύνης τους: να απομακρυνθούν, μιας και η δική τους διοίκηση οδήγησε στην καταστροφή, για να αφήσουν νέους ανθρώπους να αναλάβουν τις τύχες της χώρας και να τη βγάλουν απ' τη δυσχερή θέση που τους κληροδότησαν οι προηγούμενοι.
Αλλά ούτε καν αυτό δεν κάνουν, αυτό το στοιχειώδες δείγμα επίγνωσης των ευθυνών τους. Αντίθετα, αγκιστρώνονται με νύχια και με δόντια στις καρεκλίτσες τους - τις υπεύθυνες θέσεις τους που, ωστόσο, ποτέ δεν τους έκαναν να πουν ότι φέρουν κάποια ευθύνη για ό, τι έγινε - με τρόπους επιζήμιους για τη χώρα και αρνούνται να δώσουν την ευκαιρία σε ανθρώπους νέους και καθαρούς από τη δική τους νοοτροπία να βοηθήσουν τη χώρα.
Ούτε ένας από αυτούς που επί δεκαετίες διαχειρίζονταν κάθε πτυχή της ζωής της Ελλάδας δεν είχε το φιλότιμο να πει μόνος του αυτό που δυο χρόνια τώρα κραυγάζει ο ελληνικός λαός: ότι αναλαμβάνει την ευθύνη, ότι, ακόμη κι αν δεν έκανε κάποια ανομία, απέτυχε στο έργο που του ανέθεσαν και γι' αυτό απομακρύνεται, για να έρθουν άνθρωποι που έχουν τη δυνατότητα και, κυρίως, τη θέληση να βγάλουν τη χώρα απ' την παρακμή και να την οδηγήσουν σε ένα αισιόδοξο παρόν κι ένα υπερήφανο μέλλον. Ούτε ένας είχε τη στοιχειώδη υπευθυνότητα να διευκολύνει τη δύσκολη προσπάθεια..
Προτιμούν να μένουν προσκολλημένοι σαν βδέλλες στη χώρα που κατέστρεψαν και να δηλώνουν θιγμένοι που ο λαός τους προσάπτει το λογικό: ότι αυτοί διοικούσαν, άρα αυτοί προκάλεσαν την καταστροφή, άρα πρέπει να φύγουν. Μένουν πεισματικά στις θέσεις που κέρδισαν με τόσες... κομματικές θυσίες, μέχρι το τέλος, μέχρι να καταστραφεί τελειωτικά η χώρα - οπότε θα έχουν ολοκληρώσει το έργο τους -, ή να τους διώξουν. Και έχουν το θράσος να καλούν τους πολίτες να αναλάβουν τις ευθύνες τους, τους πολίτες που τους απαγόρευσαν να πάρουν οποιαδήποτε απόφαση για το μέλλον των ίδιων και των παιδιών τους.
Τους πολίτες που χρόνια τώρα τους βομβαρδίζουν με ανοησίες του τύπου: ''οι πρωθυπουργοί δεν πρέπει να δικάζονται'', ή ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε καλά που δεν πήγε στο Ειδικό Δικαστήριο, γιατί ήταν λάθος η κλήση του! Με ποια λογική; Ένας πρωθυπουργός, ή ένας βουλευτής, ή υπουργός παύει να είναι πολίτης; Απ' τη στιγμή που ο κάθε πολίτης υπόκειται στους νόμους και στη δικαιοσύνη, τα άτομα που κατέχουν υψηλά αξιώματα ευθύνης για τη ζωή, ή το θάνατο της χώρας είναι απείρως περισσότερο στη διάθεση των νόμων και της δικαιοσύνης. Ένας απλός πολίτης είναι υπεύθυνος για μία, ή μερικές ζωές, ένας πολίτης σε θέση υπουργού, ή πρωθυπουργού είναι υπεύθυνος για έντεκα εκατομμύρια ζωές, άρα υποχρεούται να δώσει λόγο των πράξεών του.
Φτάσαμε στο σημείο αυτό που ήταν αυτονόητο στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία, αλλά ακόμη και στη μακεδονική βασιλεία, δηλαδή η κρίση των εχόντων την αρχή του τόπου, να θεωρείται σήμερα λέξη απαγορευμένη. Άλλωστε, δεν υπάρχει υπουργός, ή πρωθυπουργός που να παραδέχεται ποτέ τη δική του ευθύνη για κάτι που συμβαίνει σ' αυτήν τη χώρα.
Δίνονταν για δεκαετίες οι θέσεις ευθύνης σε ανθρώπους ανεύθυνους, που ενώ διοικούσαν, είχαν δηλαδή την ευθύνη της χώρας, δήλωναν ανεύθυνοι για όλα και αλλόφρονες απέδιδαν σε άλλους τις ευθύνες. Όμως, η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από ανθρώπους ανεύθυνους που το μόνο που ξέρουν είναι να μοιράζουν την ευθύνη σε όποιον έχει φιλότιμο, για να απαλλαχτούν οι ίδιοι. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ανθρώπους που θα αναλάβουν υπεύθυνες θέσειςΑντίθετα με ό, τι συμβαίνει σήμερα, οπότε γίνεται άφθονη χρήση της λέξης ευθύνη, πράγμα που δείχνει ότι αυτή η χρήση γίνεται χωρίς την περίσκεψη που θα 'πρεπε, όπως συμβαίνει άλλωστε με κάθε άλλη λέξη με σημαντικό νόημα την οποία καταχρώνται τελευταία, με εξόφθαλμη περίπτωση τη λέξη ''πατρίδα''. Άτομα που στο παρελθόν διετέλεσαν σε υψηλά και υπεύθυνα αξιώματα στην Ελλάδα και που πάντα δήλωναν πως δεν είχαν καμία ευθύνη για όσα λάθη και παρανομίες έγιναν κατά την περίοδο της διοίκησής τους, τώρα μιλούν για ανάληψη από όλους των ευθυνών τους.
Ωστόσο, οι άνθρωποι που μιλούν για ευθύνες είναι που έφεραν τη χώρα σ' αυτήν την οικτρή κατάσταση, αφού, λοιπόν, αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, γιατί δεν κάνουν αυτό που εξυπακούεται απ' την παραδοχή της ευθύνης τους: να απομακρυνθούν, μιας και η δική τους διοίκηση οδήγησε στην καταστροφή, για να αφήσουν νέους ανθρώπους να αναλάβουν τις τύχες της χώρας και να τη βγάλουν απ' τη δυσχερή θέση που τους κληροδότησαν οι προηγούμενοι.
Αλλά ούτε καν αυτό δεν κάνουν, αυτό το στοιχειώδες δείγμα επίγνωσης των ευθυνών τους. Αντίθετα, αγκιστρώνονται με νύχια και με δόντια στις καρεκλίτσες τους - τις υπεύθυνες θέσεις τους που, ωστόσο, ποτέ δεν τους έκαναν να πουν ότι φέρουν κάποια ευθύνη για ό, τι έγινε - με τρόπους επιζήμιους για τη χώρα και αρνούνται να δώσουν την ευκαιρία σε ανθρώπους νέους και καθαρούς από τη δική τους νοοτροπία να βοηθήσουν τη χώρα.
Ούτε ένας από αυτούς που επί δεκαετίες διαχειρίζονταν κάθε πτυχή της ζωής της Ελλάδας δεν είχε το φιλότιμο να πει μόνος του αυτό που δυο χρόνια τώρα κραυγάζει ο ελληνικός λαός: ότι αναλαμβάνει την ευθύνη, ότι, ακόμη κι αν δεν έκανε κάποια ανομία, απέτυχε στο έργο που του ανέθεσαν και γι' αυτό απομακρύνεται, για να έρθουν άνθρωποι που έχουν τη δυνατότητα και, κυρίως, τη θέληση να βγάλουν τη χώρα απ' την παρακμή και να την οδηγήσουν σε ένα αισιόδοξο παρόν κι ένα υπερήφανο μέλλον. Ούτε ένας είχε τη στοιχειώδη υπευθυνότητα να διευκολύνει τη δύσκολη προσπάθεια..
Προτιμούν να μένουν προσκολλημένοι σαν βδέλλες στη χώρα που κατέστρεψαν και να δηλώνουν θιγμένοι που ο λαός τους προσάπτει το λογικό: ότι αυτοί διοικούσαν, άρα αυτοί προκάλεσαν την καταστροφή, άρα πρέπει να φύγουν. Μένουν πεισματικά στις θέσεις που κέρδισαν με τόσες... κομματικές θυσίες, μέχρι το τέλος, μέχρι να καταστραφεί τελειωτικά η χώρα - οπότε θα έχουν ολοκληρώσει το έργο τους -, ή να τους διώξουν. Και έχουν το θράσος να καλούν τους πολίτες να αναλάβουν τις ευθύνες τους, τους πολίτες που τους απαγόρευσαν να πάρουν οποιαδήποτε απόφαση για το μέλλον των ίδιων και των παιδιών τους.
Τους πολίτες που χρόνια τώρα τους βομβαρδίζουν με ανοησίες του τύπου: ''οι πρωθυπουργοί δεν πρέπει να δικάζονται'', ή ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε καλά που δεν πήγε στο Ειδικό Δικαστήριο, γιατί ήταν λάθος η κλήση του! Με ποια λογική; Ένας πρωθυπουργός, ή ένας βουλευτής, ή υπουργός παύει να είναι πολίτης; Απ' τη στιγμή που ο κάθε πολίτης υπόκειται στους νόμους και στη δικαιοσύνη, τα άτομα που κατέχουν υψηλά αξιώματα ευθύνης για τη ζωή, ή το θάνατο της χώρας είναι απείρως περισσότερο στη διάθεση των νόμων και της δικαιοσύνης. Ένας απλός πολίτης είναι υπεύθυνος για μία, ή μερικές ζωές, ένας πολίτης σε θέση υπουργού, ή πρωθυπουργού είναι υπεύθυνος για έντεκα εκατομμύρια ζωές, άρα υποχρεούται να δώσει λόγο των πράξεών του.
Φτάσαμε στο σημείο αυτό που ήταν αυτονόητο στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία, αλλά ακόμη και στη μακεδονική βασιλεία, δηλαδή η κρίση των εχόντων την αρχή του τόπου, να θεωρείται σήμερα λέξη απαγορευμένη. Άλλωστε, δεν υπάρχει υπουργός, ή πρωθυπουργός που να παραδέχεται ποτέ τη δική του ευθύνη για κάτι που συμβαίνει σ' αυτήν τη χώρα.
όντας αυτό που η θέση απαιτεί, δηλαδή υπεύθυνοι, θα νιώθουν την ευθύνη που βαραίνει τους ώμους τους και θα δρουν σύμφωνα με αυτήν.http://endelehia.blogspot.com/2011/11/blog-post_19.html
Κανόνας είναι 1) Nα τηρούμε χρονική απόσταση τουλάχιστον 2-3 ωρών, από την προηγούμενη ανάρτηση και 2) να μην βάζουμε αναρτήσεις που αφορούν, διαφημίσεις κομμάτων, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!
2 σχόλια:
Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι οι άνθρωποι, που επέβαλαν στη χώρα μας και στο λαό της την απεχθή και επαχθή τοκογλυφική χούντα και δουλοπαροικία, μιλούσαν στις 17 του Νοέμβρη, με εξοργιστική αναισθησία,για τη στρατιωτική χούντα, ως άνθρωποι υπεράνω πάσης υποψίας...
Οι χειρότεροι δικτάτορες είναι αυτοί που αυτοαποκαλούνται δημοκράτες. Ήταν πραγματικά γελοίο να διαμαρτύρεται ο κ. Καστανίδης που η ''δημοκρατική παράταξη'' (ΠΑΣΟΚ) έκανε κυβέρνηση με το ''χουντικό'' Λάος...
Δημοσίευση σχολίου