ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Τότε, έσπευδαν για «Οικουμενικές» και Τζανετάκηδες…

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΝΑ θυμηθούμε, για λόγους «ιστορικούς», συγκριτικούς και...(μη) διδακτικούς. Δεν θα ανατρέξουμε στα βάθη της ιστορίας και της…Αποστασίας για τον πολιτικό κ. Κων. Μητσοτάκη. Θα σταθούμε στο πάθος του να γίνει Πρωθυπουργός. Με μεθόδους (βρόμικου) ΄89.

Η «γνήσια» δεξιά, υπό τον Μητσοτάκη (ποτέ της δεν τον «αγάπησε») κέρδισε τις εκλογές (Ιούνης ’89) και δεν έγινε κυβέρνηση, ωστόσο, συντελέστηκε κάτι σημαντικό. Σφηνώθηκε στο κεφάλι του η ιδέα να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ με παραπομπές υπουργών του και να βάλει φυλακή τον αιώνιο αντίπαλό του. Με αρωγούς τα τσακάλια της (λεγομένης) αριστεράς, που ακόμα ηχούσε στ’ αυτιά τους το «Παπανδρέου που θα πας…» και δονούσε την ψυχή τους η προσδοκώμενη μοιρασιά της εξουσίας. Διαπραγματεύεται, λοιπόν, ο κ. Μητσοτάκης με τον «Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου» και του στήνουν «ευήκοον ους», με προφανή διάθεση για συνεργασία (και στόχο κοινό), οι αείμνηστοι Κύρκος και Φλωράκης. Στήνεται η «Οικουμενική» υπό τον Ζολώτα (Νοέμ.’89) και η…συνεργασία πάει σύννεφο. Στη μόστρα. Στο παρασκήνιο καθένας κάνει τη δουλειά του και μόνο απ’ τον κοινό (και…ιερό σκοπό) δεν αποκλίνουν οι εταίροι της ανήθικης και ανιστόρητης κολιγιάς. 

ΠΡΙΝ «ολοκληρώσει» η παραπάνω Κυβέρνηση και «εκμετρήσει το ζην», ο κ. Μητσοτάκης έχει έτοιμο τον (αείμνηστο) Τζανή του. Τον κάνει «πρωθυπουργό» (χωρίς αντιρρήσεις «αριστερών») κι όλοι τους βιάζονται να στηθεί το ειδικό δικαστήριο! Στήνονται οι δικαστές φορώντας τα γουνάκια, μπαίνει στην αίθουσα η τηλεόραση για καθημερινή προπαγάνδα, αρπάζει την…μπαγκέτα του ο κ. Κόκκινος και η παράσταση αρχίζει, εξελίσσεται και «αποδίδει». Κάνει Πρωθυπουργό (1990) τον κ. Μητσοτάκη!

(ΚΑΤΑ)ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ (Τσοβόλας, Πέτσος-φυλάκισαν νωρίτερα τον Αθανασόπουλο) όλα πήγαν μια…χαρά. Με την (λεγομένη κι ως τότε ενιαία αριστερά) να χτυπάει παλαμάκια. Για τον Παπανδρέου που θα «έπεφτε» για να διαμοιραστούν τα ιμάτιά του. Και, βέβαια, δεν τους βγήκε, γιατί ο κόσμος τους πήρε μυρουδιά και ξαναέφερε τον Παπανδρέου. Τον Ανδρέα που ο Μητσοτάκης ήθελε «να τον ρίξει όρθιο» και η Δαμανάκη διατυμπάνιζε:«εγώ τουλάχιστον είμαι υγιής» και φούσκωνε σαν παγώνι. Και οι «ηγέτες» της (λεγομένης) αριστεράς; Πήραν των ομματιών τους και την κάτω βόλτα. Την…υστεροφημία και τα ποσοστά τους. Με τον ΣΥΝ να γίνεται δυο κόμματα και το καθένα τους 2-3 αποκόμματα.

Υ.Γ. Η «σύνδεση» με τα σημερινά, στο επόμενο.