Τι έχει άραγε το δημοψήφισμα και δρα για τη συναίνεση των ''αντιπολιτευόμενων'' πολιτικών, όπως ο μπαμπούλας για τη συμμόρφωση των άτακτων παιδιών;
Ο προφανής λόγος είναι το να μη βγούμε απ' το ευρώ, να μη χάσει η χώρα την 6η δόση (λες και τώρα την έχει...), να μη χρεοκοπήσει και καταστραφεί (λες και τώρα οδηγείται αλλού..). Όμως, υπάρχει και ένας βαθύτερος λόγος
που κρύβεται σ' αυτό που λέγεται ''μαθημένη αβοηθησία''.''Μαθημένη αβοηθησία'' ονομάζεται στην ψυχολογία η κατάσταση κατά την οποία ο άνθρωπος, ή ακόμη και ένα ζώο, μέσα από τις εμπειρίες της ζωής του που του έδειξαν πως ό, τι και να κάνει δεν μπορεί να αποφύγει κάτι επώδυνο, παραδίδεται στη ''μοίρα'' του, σ' αυτό το επώδυνο, και σταματά να αντιδρά. Πρωτοπαρατηρήθηκε σε ένα πείραμα μάθησης με σκύλους. Σε ένα χώρο που χωρίζονταν με ένα χαμηλό φράχτη σε δύο δωμάτια, τοποθετούσαν ένα σκύλο στο ένα δωμάτιο. Στο πάτωμα του δωματίου διοχετεύονταν ποσότητα ηλεκτρικού ρεύματος ικανή να προκαλέσει πόνο στο ζώο. Το ζώο κινούνταν στο χώρο, για να γλιτώσει απ' το ηλεκτροσόκ, αλλά μόνο, όταν πηδούσε στο διπλανό δωμάτιο, απαλλάσσονταν. Σκοπός του πειράματος ήταν να διαπιστωθεί, αν το ζώο θα μάθαινε να πηδά απ' το χώρο του ''πόνου'' στον άλλο χώρο και πόσο γρήγορα.
Φυσικά, το σκυλί μετά από ορισμένο αριθμό δοκιμών αμέσως μόλις ένιωθε το επώδυνο ερέθισμα, πηδούσε στο διπλανό δωμάτιο. Ο ερευνητής, επεκτείνοντας το πείραμα, θέλησε να δει τις αντιδράσεις του σκυλιού, όταν και ο δεύτερος χώρος, που μέχρι τώρα δεν του προκαλούσε πόνο, διοχέτευε κι αυτός ηλεκτρικό ρεύμα στο ζώο. Έβαλαν το σκυλί στο γνωστό χώρο και του διοχέτευσαν ηλεκτρικό ρεύμα μέσω του δαπέδου. Το ζώο, έχοντας μάθει ότι στο διπλανό χώρο μπορούσε να απαλλαγεί απ' τον πόνο, πήδησε εκεί. Εκεί, όμως, του χορηγήθηκε ξανά ηλεκτροσόκ. Το σκυλί έκανε κάποιες προσπάθειες να γλιτώσει απ' τον πόνο, καταφεύγοντας πότε στον ένα χώρο και πότε στον άλλο, χωρίς επιτυχία, και, τελικά, σταμάτησε να αντιδρά, μόνο κούρνιασε σε μια γωνιά του ηλεκτροφόρου δαπέδου και έβγαζε έναν σιγανό ήχο, σαν κλαψούρισμα.
Αυτήν την αντίδραση της παραίτησης μετά από μάταιες προσπάθειες αποφυγής του επώδυνου ερεθίσματος οι επιστήμονες της συμπεριφοράς την ονόμασαν ''μαθημένη αβοηθησία'' και επιδιώκουν να την ανατρέψουν, ακόμη και σε ασθένειες, όπως ο καρκίνος, κάνοντας τον ασθενή να πισθεί ότι έχει ενεργό ρόλο στην αντιμετώπιση της ασθένειάς του.
Όταν η Ελλάδα τοποθετήθηκε στο ΔΝΤ και δέχτηκε τους απάνθρωπους όρους της ''βοήθειας'', πολλοί μίλησαν για τον Έλληνα πειραματόζωο. Όμως, η αλήθεια είναι ότι κάτω από την επιφανειακή ευμάρεια και ευδαιμονία όλων αυτών των χρόνων, ο Έλληνας ήταν από τότε πειραματόζωο. Ένα πειραματόζωο σαν το σκύλο της ''μαθημένης αβοηθησίας'' που τον τοποθέτησαν ανάμεσα σε δύο μεγάλους χώρους και μερικούς μικρότερους: όταν πήγαινε στον ένα χώρο, δέχονταν αλλεπάλληλα ηλεκτροσόκ, μέχρι που πηδούσε στον άλλο μεγάλο χώρο, όπου δέχονταν κι εκεί τα ίδια επώδυνα ερεθίσματα. Όταν απηυδισμένος έστρεφε στους μικρότερους χώρους, εκείνοι φρόντιζαν να του δώσουν δείγματα ότι εκεί τον περίμεναν πιο επώδυνα ερεθίσματα.
Έτσι το πειραματόζωο Έλληνας έφτασε στο στάδιο της ''μαθημένης αβοηθησίας'' μετά από δεκαετίες αποτυχημένων δοκιμών να αποφύγει τα επώδυνα ερεθίσματα. Κούρνιασε σε μια γωνιά, κλείστηκε στο σπίτι και στον εαυτό του και αφέθηκε να δέχεται βουβά βογκητά τα αλλεπάλληλα χτυπήματα: ''δεν πάω να ψηφίσω. Ποια η διαφορά; Όλοι είναι ίδιοι.'' Κλασική αντίδραση μαθημένης αβοηθησίας.
Και ξαφνικά σε μια εποχή όπου το πειραματόζωο, σύμφωνα με τις προβλέψεις των επιστημόνων της συμπεριφοράς , θα έπρεπε να είχε πέσει ανάσκελα, περιμένοντας απλά το μοιραίο, μιας και προδόθηκε από όλους τους χώρους που του προσφέρθηκαν, το πειραματόζωο - Έλληνας παρουσίασε ''ανώμαλες'' αντιδράσεις. Αποφάσισε να γκρεμίσει όλους τους χώρους που του προσφέρθηκαν και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Αν έδιναν στο πειραματόζωό τους, έστω και για μία φορά, την ευκαιρία να πάρει τη μοίρα του στα χέρια του και να αποφασίσει μόνο του, έστω κι αν αυτή η απόφαση ήταν ''καταστρεπτική'' ό, τι και να αποφάσιζε, θα δημιουργούνταν άσχημο προηγούμενο. Το πειραματόζωο θα ξεχνούσε μια για πάντα τη μαθημένη αβοηθησία και θα άδραχνε γερά τη ζωή του στα χέρια του, απαιτώντας πάντα να παίρνει το ίδιο μόνο του τις αποφάσεις, συνειδητοποιώντας ότι υπάρχει άπλετος χώρος έξω από τους περιφραγμένους τεχνητούς χώρους. Και αυτό δε συνέφερε κανέναν από τους τοπικούς ''χώρους''...
Ξεχνάνε, όμως, οι ''μεγάλοι'' πειραματιστές ότι η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει εδώ και καιρό ξεπεράσει την αρρωστημένη κατάσταση της μαθημένης αβοηθησίας και τώρα που το πολιτικό σύστημα έδειξε τον πανικό του από αυτό το ''ξύπνημα'', ο χείμαρρος δε θα σταματήσει με τεχνητά αναχώματα και με την ορμή του θα ''ξυπνήσει'' και τα υπόλοιπα πειραματόζωα που είναι ακόμη κουρνιασμένα।
Κανόνας είναι 1) Nα τηρούμε χρονική απόσταση τουλάχιστον 2-3 ωρών, από την προηγούμενη ανάρτηση και 2) να μην βάζουμε αναρτήσεις που αφορούν, διαφημίσεις κομμάτων, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου